İNTİKAMIN PENÇESİNDE (+18)

İP_26 | KİMYA

İnstagram : elisyaroyal

Twitter : ElisyaRoyal

🐉

26. BÖLÜM | KİMYA

Bir kere sınırı aşan için artık sınır yoktur.

Sınır yok bana.

Görüyorum ki hiçbiri benim değilmiş
Benim olanı öldürüp, beni
benim olmayanın muhafızı yapmış...

❄

Altı yaşındayım, sadece altı...

Kendimi yine o karanlık çukurda gördüm, yine anne diye sesleniyordum. Hissettiğim uçsuz bucaksız korku sesimi yükseltiyordu.

Yukarıya tırmanıyordum, sanki tırmandıkça bedenimin ihanetine uğruyorum bütün bir organlarım toprağa karışmak istiyor gibiydi. Burda topraktan bol bir şey yok. Karanlık çöküyor sonra, derin, sessiz bir karanlık...

Mezar karanlığı nedir bilir misin?

Mezar karanlığını ölülerden başkası bilmez. Nasıl karanlık olduğunu ve karanlığın nasıl soğuk olduğunu. Pes ediyorum birdenbire, karanlık hiç durmaksızın büyüyen canavar diye düşünüyordum. Çukur derinleşiyor, yaş, boğucu toprak kokuyor boşluk. İşte o boşlukta bir zavallıyım ben.

Karanlık üzerime çökünce, ben çöküyorum yere.

Korkudan etrafımı sarıyorum kendimle, kendi kollarımla. Etrafımı saran karanlık beni ele geçiremesin diye. Her yer karanlık diyorum sonra, hiç ışık yok.

Zihnimin içinde ışık arıyorum.

Sonra yıllardır tek başıma kaldığım, sadece kendi çığlıklarımı dinleyebildiğim o derin boşlukta adım sesleri çınlıyor, korkuyorum.

Yanımda duruyor adım sesleri, gözlerimi sıkıca kapatıyorum.

"Gözlerini aç," diyor bir ses. Açmıyorum. Açarsam karanlık beni yutar. İçimi duyuyor sanki. "Karanlık gitti."

"Karanlık gitmez," diyorum, ölsem ya bunu itiraf edeceğime. Titredim itirafımdan. "Hiç ışık yok."

"Işık burda, karanlık yok," diyor, yanıma oturuyor. Biri karanlık topraklarıma girdi. "Artık korkmana izin vermeyeceğim."

Başımı dizlerimden biraz çekiyorum asla tamamen değil, önce kontrol etmek için açıyorum gözlerimi yavaşça, ışık sızıyor boşluklarımdan. Başımı kaldırıyorum, cesaret aldığım ışıktan.

Karanlık gitmiş. Yanıma bakıyorum. Kendim gibi bir çocuk buluyorum, bir erkek çocuğu ama o da mezarda. Nasıl girdi buraya? Ben yıllarca çıkmak için mücadele ederken nasıl girdi o buraya? Nereden? Nasıl buldu yol?

Bu ilkti, karanlık mezarda başka bir çocukla karşılaşmak.

Mezarda kimseyle karşılaşılmaz. Bir ben bir de sonsuz karanlık var, hep böyle. Hep.

Geceleri ışığımı emip beni sabahların içine yollayan karanlıkla; biriz, bütünüz, biziz.