♌ İNTİKAMDAN DOĞAN TUTKULU BİR AŞK ♌
Küçük yaşta anne ve babasının ölümüne şahit olan acımasız genç bir adam... Edim Demiray.
Daha on sekizinde uyuşturucuya mahkûm olan bir kız... Lavin Kutup.
İkisi bir araya gelince, öfkeleri cehennem olacak. Tenl...
Selam uzun zaman oldu nasılsınız? Tatiliniz nasıl geçiyor?
Özlendiniz.
Bölümü tekrar okuyanlardan ricamdır, lütfen spoi yorum yapmayın. Ne buraya ne geçmiş bölümlere. Gerçekten hiç hoşlanmıyorum.
Bu kararın üzücü tarafı oy ve yorumların gitmiş olması lütfen ilk defa okumuş gibi yorumlayarak giderdeniz mutlu olurum. Böylece diğer bölümü yarın aynı saatte atabilirim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kış mevsimine aşık olduğumu bilmeyen yoktur.
İNTİKAMIN PENÇESİNDE 2, TAM BİR KIŞ HİKAYESİDİR diyebilirim.
2. Kitapta özellikle kafesli bölümlerle aksiyonu yoğun olan bölümler olacak.
Buraya kitabımızın simgesi olan kar tanesini, Edim ve Lavin için bırakın bebek suratlar! ❄
Bölüm şarkısı, Zeynep Casalini• Duvar
51. BÖLÜM | HAYAL KIRIKLIĞI
Neyi özlediğim, belli, nereyi özlediğim meçhul. Issız bir denizde sarsak bir sandal gibi, kendi içimde kürekler çektim.
Kalbimizin üzerine örttüğümüz duvarların açılması tehlikeliydi.
Kalbimiz, içi kanla dolu, üstü kapalı bir çukurdur ve açıldığı zaman çevremizde toplanıp havayı karartan, tesellisi olanaksız bütün susamış vahşi gölgeler, içip canlanmak için ona koşarlar. Yüreğimizin kanını içmek için koşarlar, çünkü başka bir hareketlenme yolu olmadığını bilirler. Bugün de, hepsinin önünde, kocaman adımlarıyla öbür gölgeleri aralayarak anılar koşuyor, çünkü bugün dinsel âyinin kendisi için yapıldığını bilmektedir.
Kalbimin mağarasındaki çocukluk anıları, yarasalar gibi salkım salkım sarkıyor, Edim'in gölgesinin altında biten her anı, ruhumdan sarkıp canımı yakıyordu.
Çoğu kez, doğmuş olmamı bir türlü bağışlayamıyordum.
Çocukluğuma dayanıyordu, çürümeye başlayan ruhumun hikayesi. Evim, yasaklar eviydi, çocukluğumun en güzel yılları yasaklarla geçmişti. Odamdan çıkmam yasaktı, dışarı çıkmam yasaktı, arkadaşımın olması yasaktı, ses çıkarmam yasaktı, gereğinden fazla konuşmam yasaktı. Odamdaki penceremin önünde, dışarda akan yaşamı izleyerek geçmişti çocukluğum. Büyüdükçe, akan yaşamın içindeki başka bir damla olacağım düşüncesi beni hasta ediyordu.
