♌ İNTİKAMDAN DOĞAN TUTKULU BİR AŞK ♌
Küçük yaşta anne ve babasının ölümüne şahit olan acımasız genç bir adam... Edim Demiray.
Daha on sekizinde uyuşturucuya mahkûm olan bir kız... Lavin Kutup.
İkisi bir araya gelince, öfkeleri cehennem olacak. Tenl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı | Lana Del Rey ⏩ Dark Paradise
Bölüm için, bir kar tanesi ❄
Keyifli okumalar...
4. BÖLÜM |ŞEYTANIN SİLÜETİ
Kayboluşumun benliğini sallıyorum bu akşam Büyüyor yavaş yavaş Sırtında parmak izleriyle zamanın
🍁
Hayata yüklenmiş anlamlar yoksa eğer, dünya artık ölüler kentidir.
Beden, görünmez bir mezarda.
Ruh, görünmez bir arafta.
Kafamın içinde kaynaşan düşünceleri zapt etmeye çalışıyordum, biri kafamdan çıkmaya hazır olsa kafamdaki cellatlar onları öldürmeye hazırdı... Bu hâlim pusulası kırık bir yolcuya benziyordu; ne kendimi bulabiliyor, ne içimdeki kendimi.İçeri girdiğimde etrafı ilgisiz gözlerle izledim. Kör edici ışıklara rağmen etrafa külrengi bir donukluk veren neydi? Sanki bu çok keskin ışıklarıyla gözleri rahatsız eden lambalar, insanların kendileriyle birlikte dışarıdan taşıyıp getirdikleri bu karanlığı dağıtamıyordu bir türlü.
İşte burası ölü kentti, ruhu ve bedeni birbirinden ayrı araf topluluğuydu, canını ölüme postalayan. Kayıp ruhlar, bilinmezlikte sürüklenen bedenler. Buna başka bir tanım getirmek çok kolaydı, bir de düşünmekten nefret eden insanlar.
Khen, elini omzuma atıp, "Keyfine bak, Lavin," dedi. İfadesiz bakışlarımı omzumdaki elinden yüzüne çıkardım. O elini, tiksindiğim bir böceği atar gibi atmaya can atsam da, kendimi kontrol altına aldım. "Son gecenmiş gibi çılgınca eğlen."
Yüksek sesli müzik başıma ağrı gibi saplanıyordu. "Ne demek son gecenmiş gibi?"
"Hiç, sadece eğlen işte," dedi, birini arıyormuş gibi etrafına bakarken. "Seni yalnız bırakacağım, sonra görüşürüz."
Başımı sol tarafa çevirdim, yukarı uzanan sarmal merdiven vardı. Bir çift merdiven basamağına oturmuş sohbet ediyordu; kız çok utangaç görünüyordu ve... âşık. Hatta ağlamış, belki gözleri sulanmış. Ona acıdım, çok acıdım. Belki bundan sonra her âşık olana sadece acıyacaktım ama bu kızın buraya kandırılmış biri olarak geldiğini biliyordum.
Bu çift bir kere takılmıştı düşünceme. Hemen onların yan tarafına düşen duvara yaslandım; o çifti gayet net görüyordum fakat onlar beni görmüyordu. Kollarımı birbirne bağladım; çocuğun ne zırvaladığını merak ediyordum.
"Bak Derya," diyordu yanındaki genç çocuk. Yüksek sesli ve umursamaz bir tipti. Can sıkıcı bir ifadeyle devam etti. "Bir kadınla olacaksam, onunla el ele tutuşmak bana yetmez. Ya benimle yatarsın ya da burdan hemen gidersin." Kötülük, kanalizasyondan akan pislik gibi akıyordu sesinden. Bunları söylüyorken, kızın onu bırakmayacağından öylesine emindi ki, gözlerinde ve sesinde en ufak tereddüt yoktu. Gerçi kız, bunu bırakıp gitse bu adamın pek zararda olduğunu düşüneceği falan da yoktu muhtemelen. "Karar senin."
