İNTİKAMIN PENÇESİNDE (+18)

14 ▶ | "ÖNSEZİ"

Bölümü attığımı sanıp dışarı çıkmışım, meğer atmamışım. Şimdi nerden mi paylaşıyorum? Yol üstündeki bir internet kafeden!

Bu da böyle bir anı olarak kalsıN.

İşte yeni bölüm sizlerle, yorumlarınızı görmek için sabırsızım. 🌸

14. BÖLÜM : ÖNSEZİ

Edim, banyodan çıkıp beklemeden gardırobundan koyu lacivert kot pantolon ve siyah bir tişört çıkarıp üzerine geçirdi. Gardırobun sürgülü kapısını, düşünen bir yavaşlıkla kapatırken siyah gözleri derince uyuyan kızın üzerindeydi, yatağa yanaşıp genç kızın önünde durdu. Lavin dün gece sürekli uyanmıştı, gece uyuyamadığını biliyordu. Fakülteye götürüp götürmemekte kararsızdı. Burda bıraksa kaçmaya çalışabilirdi, aslında evin önü koruma kaynıyordu ama kendisinin olmadığı bir yerde onu bırakmak pek işine gelmiyordu doğrusu. Kaşları hayretle havalandı, sonra çatıldı, bu, içindeki duyguların dışa vurduğu karmaşaydı.

Bu kadar çabuk mu varlığına alışmıştım?

Bununla ilgili değil, diye inkâr etti. Aylardır güneşin dünyanın etrafında turlaması gibi kızın etrafında turluyor, yeri geliyor daha fazlasını yapıyordu. Sadece onu etrafında göremeyince tuhaf geliyordu. Hepsi buydu, sadece bu, fazlası değil. Değilse neden içten içe kendisiyle savaş yaşıyordu. Yoksa...

Ya o senin dünyana dönüştüyse.

Farketmeden, farkettirmeden...

Başını kendine gelmek isteyen bir sarhoş gibi sağa sola salladı.

Bu imkânsız.

Elinin tersini genç kızın yüzünde tüy yumuşaklığında gezdirdi. Öfkeli olması gerekiyordu ama değildi. Dudağının kenarı hafifçe kıvrıldı. "Baş belasısın," dedi elini çekerken. "Şaşırtmaya devam ediyorsun."

Odadan çıkıp aşağıya mutfağa geçti direk. Nergis kızartma yapmakla meşgul görünüyordu. "Günaydın," diyerek sandalyeyi çekip oturdu.

Nergis bardakları yerleştirdiği küçük tepsiden dikkatini çekerek Edim'e verdi. "Günaydın, Lavin nasıl oldu?"

"Gece pek uyuyamadı, onu burada bırakmayı düşünüyorum," dedi.

Nergis sesindeki tereddüt tınısını hızlı fark etti. "Ama kararsızsın," dedi gülümseyerek.

"Evet, arkamı döndüğüm an kaçamaya çalışacak potansiyelde."

"Anlıyorum, fakat evin dışı koruma kaynıyor. Kapıdan çıkması içinde şifreyi bilmesi gerekiyor."

"Bilmiyorsun onu, işine geldiğinde o küçük kafası zehir gibi çalışıyor," dedi düşünceli hâlde.

Nergis üzerine gitmeye karar verdi. "O zaman götür kendinle."

"Bence de," diyerek sandalyeden kalktı genç adam. Sonra isteksizce oturup, "Hayır, kalsa daha iyi olur... Sanırım," diye mırıldandı. Sonra keskince Nergis'e bakarak, "Saat başı arayacağım, gözünü sakın üzerinden ayırma. Kapının dışına da çıkmayacak," dedi tok bir sesle.

Nergis, "Tamam, merak etme. Geç ve kahvaltını yap," dedi eliyle çıkmasını işaret ederek.

"Kalktığı zaman, hemen beni arayıp haber vermeni istiyorum, Nergis," dedi huzursuz bir sesle.

Nergis sıkıldığını belli eden bir nefesi alıp ardından dışarı çıkardı. "Tamam, tamam. Ararım, hadi git ve kahvaltını yap artık, gecikeceksin,"dedi...