KOD ADI BY MAFYA #wattsy 2016

46 |Kendine İyi Bak

...

"Bazı bedenler birbirine yasaktır.Hatta bazı gözyaşları insanın kendi görebileceği kadar ve bazı aşklar sadece bir kişiyi yakabilecek ataşe sahiptir...!

Bir insan ne kadar yorulur hayattan.Ölmeyi isteyecek kadar ne yaşamış olabilir?
Yaşadıkları sadece kaderin oynadığı bir oyundan ibaretse?
O zaman cana kıymanın ne anlamı vardı sonunda mutluğa ulaşacaktı nasıl olsa...

Şu hayatta tek bir sevdiği vardı genç kızın,o da şuan yanindaki koltukta oturuyordu.Her gülüşünde yeniden canlandırıyordu Azrayı.Hayatta ayrılmazdı ondan.Ne olursa olsun boynu bükük bırakmazdı onu.

Melek bana dönünce bütün içtenliğimle gülümsedim ona.Sürdüğüm araba koltuğuna iyice yaslanıp rahat bir pozisyon aldım.Melek radyoyu açtığında önümüze gelen ilk şarkıyı dinlemeye başladık.Şarkının nakaratlarına lanet ederken Meleğe belli etmedim öfkemi, nefretimi.

"Daha dün yanımda,kollarımdaydın"

-"Boynuma sarılıp,öper koklardın"

"Seviyorum derken,özlüyorken"

"Şimdi neden bana yabancısın sen"

"Seni unutmaya ömrüm yeter mi?"

"Dön desem tersine dünya döner mi?"

"Gururum aşkıma öyle düşman ki"

"Geri dön sevdiğim dön diyemem ki!"

Koskoca 5 yıl geçmişti.Her ağlamaya başladığımda,o da ağlıyordu.Bu durum benim canımı daha çok yakıyordu.O yüzden kendimi tuttum,yine.Psikolojik tedavi görmüştüm.İyileştiğimde ise birincisinde başaramadığım üniversite sınavına girmiştim.Kazanmıştım da.

Üniversiteyi İzmirde okumuştum.O ismini dahi anmak istemediğim kişi yüzünden,kendimi derslerime adamış birinclikle bitirmiştim.Babamın yerine getirmek istediğim son arzusuna adım adım yaklaşıyordum o zamanlar.Meğer babamın bize bir sürprizi varmış.Sözünü yerine getirdiğimizde vereceği bir hediye.Hatta olsa olsa bu bir mucize olabilirdi.Şuan arabamı önüne park ettiğim şirketimiz,oteller zincirimiz,oto galeriler.

Üniversiteyi zor bela bitirdiğimizde babamın bizim elimize tutuşturduğu mektubu götürdük babamın arkadaşına.O kadar sevindi ki bizim gelmemize.Eğer biz bu sene de gelmeseydik,otomatik olarak ülke ekonamisine gidecekti babamın bize bıraktığı miras...Ama demiştim ya o akşam film bitti diye;
Asıl film daha yeni başlıyormuş meğer...

O akşam uçurumun kenarı(yazar anlatımı)

Uçurumun kenarında sallanmaya devam ederken,bir anlık cesaretini bekliyordu genç kız.Kendi yaşamına son verecek o cesareti.Ne zaman cesareti gelse yerine Meleği geliyordu gözünün önüne,en acısı da yüzüne kurban olduğu Kaanı.Bu hayatta hiçbirşeyi elinde tutamamıştı.

Ailesini,babasının güvenini son arzusunu,sevdiği adamı.Şimdi de cesaretini elinde tutamıyordu.Ne kadar inkar etse de haraketleri beceriksiz olduğunun kanıtıydı.

Son bir gelen cesaretle öne atıldı genç kız,ama yine yapamadı.Gülüşü geldi gözünün önüne sevdiği adamın.

-"Kendine iyi bak!"

Duyduğu sesle arkasına döndü genç kız.Bankta oturan dedenin yüzünü sadece uçurumun kenarında bulunan bir tek yanıp sönen lamba gösteriyordu.Peki neden söylemişti bu sözü?

-"Sen ne anlarsın!"diye bağırdı genç kız istemsizce.Ama doğruydu.Dede gülümsedikten sonra tekrar konuşmaya başladı.

-"Kendine iyi bak!Çünkü sana bir sen kalıyorsun.Gidiyor herkes,isteyerek ya da istemeyerek.Kuytu karanlıklarda bile seninlesin sen.Kendine iyi bak.Hayat kısacık,hırplama kendini,buna izin verme.Gerekirse kandır kendini'iyiyim de'.Geçmeyecek hiçbir acı yok,gitmeyecek hiçbir insan yok.Terkediliş olsun,ölüm olsun.Senin gezegenin olan bir insan varsa sen  onun gezegeni olmuyorsun muhtemelen.O bir vedaya sığdırabiliyor seni.Sana sen kalıyorsun.Düşme sakın bu daha hiçbirşey inan.Daha çok yaşın var,daha çok acın var"