Atlhia (Kathniel)

Wakas

  "H-hayop ka" 

Parang dinurog ang puso ko ng makita ko syang nakaluhod, Umiiyak sya ng malakas at hirap na hirap huminga. Hindi ako makalunok,Gustong gusto ko syang yakapin pero hindi pwede, Gustong gusto ko syang patahanin pero di pwede. Para samin din tong dalawa, Sobrang sakit makita mo yung taong mahal mo na  umiiyak dahil sayo. Yung sakit na nararamdaman ko. 

"Hindi kita mahal, Yung nang yare satin, Kalimutan mo na. Wala akong pake kung ako ang nakauna sayo. Masaya akong nakalaro kita" 

Pinigilan kong pumatak ang luha ko, Tinalikuran ko sya at iniwanan na luhaan, Hindi ko mapigilan masaktan. Tumulo ang luha ko habang nag lalakad.

Nakasalubong ko ang mga kaibigan ko na seryoso ang tingin. Iniwas ko ang mata ko sa kanila at pinunasan ko ang luha ko. 

"WAG KA NA SANANG BUMALIK" Madiin na pag kakasabi ni nicole.

"Alagaan nyo sya" nahihirapan kong sabi.

Tuluyan na kong umalis sa lugar na yun.

Isang linggo sya hindi pumasok, Kahit mga kaibigan ko ay hindi ako pinapansin, Lahat sila cold sakin. Hindi ko maiwasan hindi masaktan. Gusto ko mag tanong kung nasan sya, Gusto ko mag tanong kung ano nang yare dito.

Pero wala akong magawa, Natatakot ako, Natatakot ako sa maaring mang yare. SObrang sakit na salita ang binitawan ko sa babaeng mahal ko. Halos di ako makatulog sa gabi. Yung gabing hindi ko makalimutan, Hindi ko mapatawad ang sarili ko.

Nang lunes ay pumasok ako, Hindi ako mag kaugaga ng narinig kong pumasok na si Ath, Nakita ko sya na nakangiti. Nakita ko si Ate Aida na galit.

  "ANG MABALITAAN KONG MAMBULI SA KANYA? I EEXPELL NAMIN" 

Nagulat ako sa sinabi ni Ate, Nabully  si Ath? Sino bumully dito? Bakit di ko alam.

Pumasok ako sa tambayan at tinawag ang tatlong lalake na madalas kong utusan.

"SINO NANAKIT KAY ATH?" Malakas na sigaw ko sa kanya.

"Boss, Yung mga babae po, Di kami kasama dun" Huminga ako ng malalim at isa isa silang tinignan.

"Okay! Bantayan nyo sya habang wala ako" tumango ang tatlong lalake at lumabas ako. Sumalubong naman sakin ang pinsan ko na kakauwi lang.

Kasabay namin sya pupunta ng states. 

Nang araw na pag alis namin ay humingi ako ng pabor kay Ate Aida. Sinabi ko na sa huling pag kakataon ay makita ko ng malapitan si ATh, Kahit ihatid nya lang ako sa Airport. Tumango namna sakin si Ate.

Pero di ko inaasahan nakita ko si Ath na bigla nalang nahimatay, Sobrang kinabahan ako. 

"Ano nang yare?"tanong ko kay Ate.

Gusto kong bumalik dun at puntahan si Ath, Sobrang natatakot ako. Ako ba dahilan kung bakit ganun sya? Ako ba angd dahilan. Shit!

Sa buong byahe sa eroplano ay di ko maiwasan umiyak, DI ko maiwasan magalit sa sarili ko. Di ko maiwasan mag aalala sa babaeng mahal ko. Kahit si Ate Aida ay tulala lang habang nakatingin sa cellphone nya. Nakita ko naman na may message to.

Nakahinga to ng maluwag at tumingin sakin.

"Over Patique" malambing na sabi sakin ni ate. "Don't worry about her. Hindi sya pababayaan nila nicolo." tumango ako at pinunasan ko ang luha ko.

Wala pa kong isang buwan sa US, ay nabalitaan ko na nakatira na daw si Ath sa dady nya. Lalo akong napangiti dun sa nalaman ko. Gusto ko syang paimbestigahan kaso hinaharang ni dady lahat. DI ko maiwasan magalit dahil dun. Pero nabawasan na nag pag aalala ko dito.