Chapter Eight.
Nasa parke ako sa aming subdivision. A bright and sunny day.
Suot ko ang paborito kong dress, flats at konting accessories. May hawak akong, siguro sampu hanggang labin limang mga balloons, iba't iba ang kulay.
Ang saya kong tignan.
Tinignan ko ang paligid, wala yatang tao ngayon dito? Wala yung laging nagbabadminton, nagjojogging, nagbibisekleta. Yung mga batang laging naglalaro dito? Asan kaya sila?
Nagulat ako nang may makita akong tao sa malapit sa fountain.
Likod pa lang niya, kilala ko na siya.
DJ.
Suot niya yung paborito niyang tshirt, tingin siya nang tingin sa relo niya. Sino kayang hinihintay niya?
"DJ!" sigaw ko. Ngunit hindi siya lumingon, kaya naglakad ako palapit sa kanya.
"DJ!" sigaw kong muli.
Hindi pa rin lumingon. Hindi niya ba ako naririnig?
"DJ!!! Daniel!!!" sigaw kong muli, mas malakas ngayon.
Lumingon siya at napangiti. Yun oh.
"Babe, andyan ka na pala?" tanong niya. Nagulat ako. B-babe? A-ako?
Ngumiti ako at naglakad palapit sa kanya, tumayo naman siya sa kanyang kinauupuan malapit sa fountain.
Naglakad siya papalapit sa akin, ayan na. Malapit na siya.
Isang yapak na lang at magharap na kami.
I was surprised when he walked passed by me. Hindi niya ako nakita?
Lumingon ako, at nakita ko ang dahilan nang pagkakabiyak ng puso ko sa milyun-milyong parte.
Masayang yinakap ni DJ si Julia na halos hindi maipaliwanag ang sayang nararamdaman niya. Sa higpit nang pagkakayakap ni DJ sa kanya, nabuhat niya siya at ito naman ay naging dahilan ng pagtawa ng malakas ni Julia.
"Namiss kita babe!" sabi ni DJ at ibinaba si Julia.
"Babe naman, parang kahapon lang nang nagkita tayo." sagot naman ni Julia at hinalikan sa ilong si DJ.
Ang masakit?
Hinawakan ni DJ ang pisngi ni Julia at hinalikan si siya.
"Wake the hell up, Kathryn!"
I opened my eyes. Oh my goodness, panaginip lang yun?! It felt so real, like akala ko totoo. I stared at the ceiling. Blinked twice. And closed my eyes again. Thank God it was just a dream. An awful and horrible dream.
"So, itutuloy mo pa ang tulog mo?"
I opened my eyes again, startled by the voice.
I looked at the girls on my side, sitting pretty. Aria and Miles.
"You're here?" I asked.
"Ay hindi. Picture lang to." Miles joked. I groaned.
"Kanina ka pa namin ginigising." Aria complained.
"Well, you woke me up. Good job, girls." I stated sarcastically.
"Kath, it's Monday." sabi ni Miles.
BINABASA MO ANG
Heartbreak Girl
Fiksi PenggemarKeeping her feelings to herself, young Kathryn Bernardo learns that every heart has a pain. Only the way of expressing it is different. Fools hide it in eyes, while the brilliant hide it in their smile. Her love for THE Daniel Padilla is surreal, no...