A night... A child! (COMPLETED)

Chapter 18 *Officially Mine*

I dedicated this chapter to my twin! Hoy! I just want to say thank you for everything. God bless and I love you so much. Mwah!

[Liz’s POV]

Isang buntong hininga ang pinakawalan ko ng muli kong sulyapan ang wall clock. It was already ten in the evening but he’s not yet home. Nitong mga nakaraang araw ay napapansin kong madalas na mag-over time si Jacob sa kanyang trabaho but what’s nice about the situation is that he make sure that he have the time to be with me.

Wala itong sinasabing kahit na ano. Hindi ko pa rin naririnig mula rito na mahal na ako nito pero sapat nang assurance para sa akin ang mga iginagawi nito. He loves me. I know he do because every time he looks at me in the eyes, every time he smile, and every time we kiss, I can feel that overflowing emotion that reflects my own. He was a man of few words and I think he believe that it is better for a man to show off his feelings than to put it to words.

Pero magkagayon paman, hindi na ako nagdududa sa damdamin nito para sa akin at handa akong ipagkatiwala rito ang buong pagmamahal at tiwalang mayroon ako dahil ito lamang ang lalaking mamahalin ko.

Despite being worry while sitting in the sofa and waiting for his return, I smiled because of the thought that flash through my mind…

Nagpipigil ako na matawa habang si Jacob ay napapakunot-noo habang nagpi-prito. Hindi ang ekspresyon sa gwapong mukha nito ang dahilan kung bakit ako napapangit kundi ang hitsura nito habang nakasuot ng apron. I imagine him wearing tattered jeans and rugged T-shirt that he was wearing now and still manage to look so handsome pero ngayong nakikita ko itong nakasuot ng pink apron–na ni sa hinagap ko ay hindi ko mapaniwalaan–he looks so adorable.

Nakangiwi at kunot na kunot ang noo nito nang balingan ako nito. Nahuli nitong pinagtatawanan ko ito kaya lalong lumalim ang gitli sa noo nito. Noon ko naman hindi napigilang matawa.

“There’s nothing funny so, stop laughing”, halata ang inis sa boses na sabi nito.

“Sorry. I can’t help myself because you look…” umiling-iling ako saka itinakip ang mga kamay sa bibig upang hindi kumawala ang mas malakas na tawa dahil biglang naging seryoso ang hitsura nito saka namaywang sa harapan ko. He was unconsciously holding the spatula in one hand and I can’t help but to admire him more. Para ngang gusto kong pisilin ang magkabilang pisngi nito kaya lamang ay nag-alangan ako kaya bago ko pa magawa ang naisip ay itinakip ko nalamang ang mga kamay ko sa aking bibig. He was so cute!