Kızıl Cadı

Demir Benim Sevgilim Değil!

Beni sarmalayan ve üzerimde hissetiğim ağırlık ile gözlerimi araladım. Terlemiştim çünkü çok sıcaktı. Normalden fazla..doğrulamak için hamle yaptım fakat başarısız olmuştum. Beni sarmalayan şey...Bir kol buna engel oluyordu. Kafamı sol tarafa çevirerek kolun sahibine baktım. Mışıl mışıl uyuyan bir Ural!

Kafamı yastığa yavaşça geri koydum ve sol tarafa döndüm. O kadar masum uyuyordu ki..Sanki bebek gibi. Belli olan sakallarının üzerimde elimi gezdirmek istiyordum fakat bunu yaptığım an uyanabilirdi. O yüzden haraket etmemeyi seçerek sessizce onu izlemeye başladım.

Daha dün ona o kadar kızgınken şu an onu izliyordum. Sahi buraya nasıl gelmişti? Camı iyice kapatmıştım. Kapıdan girmesi de mümkün değildi. Belki de mutfaktan ya da bahçeden girmiş olmalıydı. En yakın zamanda abime bu konuyu söyleyecektim. Tabi Ural'ı değil. Sadece kapıların ve pencerelerin sağlam olmadığını. Saçma ama gerekli olan düşünceleri kafamdan yollayıp Ural'a geri döndüm.

Derin bir nefes aldım. Yatağımın her karışı Ural gibi kokuyordu. Dudaklarım hafifçe yukarı kıvrılırken Ural beni biraz daha sarmaladı ve kendine doğru çekti. Yüzümde ki gülümsemeyi hızlıca silerek gözlerimi yumdum. Ama haraketlilik yoktu. Sanırım refleks falan olmalıydı. Gözlerimi geri araladım.

Sahi neden gelmişti geri? Gelmez zannediyordum. Ayrıca odamda olması yetmiyormuş gibi yanımda yatıyordu. Hem nerden çıkmıştı birden bu samimiyet? Beni hala kuzeninin sevgilisi olarak biliyordu ve şu an yatağımdaydı!

Sertçe kolunu üzerimden ittirdim. Dizlerimi kırarak bel boşluğuna yerleştirdim ve hafifçe onu ittirdim. Tek kişilik yatkata uçta yatıyordu zaten küçük bir ittirmem ile yeri boylamıştı.

"Ananı siki..Lan ne yapıyorsun?!" Diye bağırdı bir anda. Gülmemi belli etmemek için elim ile ağzımı kapattım. Yerden kalakarak ellerini saçlarından geçirdi.

"Bağırma abim duyacak!" Diyerek onu uyardım. Abim duyarsa hiç te iyi olmazdı.

"Ne bok vardı da uyandırdın?" Dedi hala kızgın çıkan sesiyle birlikte. Uyukusuz olduğu göz altlarından bile anlaşılıyordu ama bumu es geçerek cevapladım.

"Burda ne işin var? Hayır madem geldin uyandırdı ne diye yanıma yatıyorsun?!"

"O kadar derin bir uykun var hiçbir şey duymadın. Üstelik bana bir açıklama yapacaktın unuttun mu?" Diye sordu ittirdiğim için kızgın çıkan sesiyle.

"Olsun yine de uyandırabilirdin. Ayrıca...Sana bir açıklama falan yapmayacağım. Boşuna gelmişsin!" Dedim kendimden emin bir şekilde. Ural'ın yüz ifadesi bir anda donup kaldı. Belli ki beklemiyordu benden böyle bir cevap. Ama doğruydu. Ona açıklama falan yapmayacaktım. Eğer çok merak etseydi dün beklerdi ve açıklamamı beklerdi. Ne bir haber ne de başka birşey yapmadan gitmişti öylece!

"Açıklama yapmayacak mısın?" Diye sordu şaşkınlığı hala üzerindeyken. Büyük ihtimal şaşkınlığı Demir ile sevgili olduğumun gerçek olmasından yanaydı. Yoksa bu kadar büyük tepki vermezdi.

"Hayır." Dedim kesin sesimle. Yavaşça yatağımın uç kısmına oturdu. Vücudu karşıya dönük olsa da yüzü bana doğru dönüktü. Yüzünde olan şaşkınlığını hızlıca gizleyerek konuştu

"Kendin bilirsin. Demir ile sevgili olmandan rahatsız değilim. Sadece haberim olsaydı daha iyi olurdu öyle değil mi? Şu an resmen aramızda oynuyorsun çünkü." Tamam böyle sert konuşmasını kesinllikle beklemiyordum sanki kelimeleri özenle seçmişti canını yakabilmek için. Üstelik bana burda...Ne demeye çalışmıştı?

'sevgili olmamızdan rahatsız değilim' Derken de kesin bir dille bana karşı birşey hissetmediğini belirtmişti. Canım açımış mıydı? Evet.