Kızıl Cadı

Dövme.

"Yorulmadın mı kızım?" Diyerek kendimi mağazada ki koltuklara bıraktım. Kız günün alışverişi ayrı eğlenceli ve güzel oluyordu fakat enerjim tükenmişti. Tabii Ece için alışveriş diyince akan sular duruyordu. O yüzden içinde bitmeyen enerji kendini göstermiş ve deli gibi kıyafetlere saldırmıştı.

"Ne yorulması İris? Sence bu mu daha güzel yoksa bu mu?" Diyerek elinde ki elbiseyi önüme tuttu. Aynı model elbiselerdi sadece renkleri birbirlerinden farklıydı. Sol elinde ki siyah olanı işaret ettim elimi kaldırarak. Siyah herşeye uyabilirdi fakat Pembe pek öyle değildi."Bende tam öyle düşünmüştüm!" Diyerek siyah olanı askıya geri aştı ve pembe elbiseyle kasa'ya doğru yol almaya başladı.

Ağzım açık bir şekilde arkasından baka kalmıştım. Bu kız kesinlikle çıldırmıştı! Derin bir nefes alarak koltuktan kalktım. Ece kasada işlerini halletmiş yanıma doğru gelirken bende çıkışa doğru küçük adımlarla yürümeye başladım.

"Şimdi ne yapıyoruz?" Diye sordu neşeli sesiyle birlikte Ece. Sabah ki olan enerjimden eser kalmamıştı ve eve gidip uyumak istiyordum.

"Artık eve gidiyoruz." Dedim sessizce. Ece tam dudaklarını aralamıştı ki çalan telefonu konuşmasına engel oldu.

"İris ile birlikteyim Annecim."

"..."

"Tamam geliyorum birazdan." Diyerek telefonu kapattı. Ece'nin yüzünde ki gülümseme bir anda solmuştu. "Eve gitmem lazım. 2 gündür sizde kaldığım için annem artık eve çağırıyor."

Kafamı aşağı yukarı sallamakla yetindim. Onu da ailesine karşı zor durumda bırakmam doğru olmazdı.

Küçük adımlarla yürümeye başladık. Geldiğimiz AVM eve çok uzak değildi o yüzden yürümeye tercih etmiştik.

"Ayaz beni annenlerle tanıştırmak istiyor." Dedi birden Ece. Gülmemi tutamayıp serbest bıraktım. Ece bana tuhaf bakışlar gönderirken ben hala gülmeye devam ediyordum. Annem ve babam zaten Ece'yi çok iyi tanıyorlardı. Hatta Ece'nin ailesini bile tanıyorlardı. Abimin bu isteği biraz komikti hatta biraz degil baya baya komikti!

"Ece annemler zaten seni tanıyor." Dedim zar zor gülmemin arasından.

"Biraz ciddi olursan anlatıcam." Diyerek gözlerini devirdi Ece. Ağzıma hayali bir fermuar çekerek gülmemi durdurdum.  "Ayaz'a bunu söyledim. Yani annelerin beni zaten tanıdığını. Ama Ayaz 'bu sefer sevgilim olarak tanışmanı istiyorum'  dedi. Bende bundan biraz çekiniyorum."

Ece çekinmekte haklıydı. Annemler Ece'yi hep benim yakın arkadaşım olarak tanımışlardı. Bu sefer abimin sevgilisi olarak tanıyacaklardı. Kesinlikle bunu kötü karşılamazlardı çünkü biliyorlardı Ece'nin, abim'i sevdiğini fakat durum burada birazcık karışıyordu. Annenler abim'i hala eski sevgilisiyle birlikte biliyorlardı. Ayrıca Ece ve abim birlikte olamya başlayalı çok zaman olmamıştı bunun için biraz erken değil miydi?

"Sen sakin ol. Annemi ve babamı zaten tanıyorsun ve onlar seni çok seviyorlar. Kötü bir şey olmayacak. Ama biraz erken değil mi bunun için?" Diye sordum. Ece nefesini dışarı verip kafasıyla beni onayladı

"Evet erken ama bunu Ayaz'a söyleyemiyorum. Beni yanlış anlayacak diye korkuyorum." Dedi.

"İstersen ben konuşabilirim." Diyerek atıldım. Ece tebessüm edip

"Ben halletsem daha iyi olur." Dedi. Haklıydı. Ben gidip abime 'Ece'yi annemlerle tanıştırma, daha erken.' Diyemezdim ya. Doğru olmazdı bir kere. Onların ilişkisiydi ve aralarında halletmeleri gerekiyordu. "İris şu kadın bize doğru mu koşuyor yoksa ben mi yanlış görüyorum?"