KARDEŞİM

OKULDAN KAÇIŞ...

Sabah olur Güney yavaş yavaş uyanır. Ahhh başım çatlıyordu resmen çok ağrıyordu offf offf bugün okulda vardı. Gitmek istemiyorum ama abim zaten aramız iyi değil bana kızmak için yer arıyor. Yataktan kalktım ve banyoya gittim bir duş aldım. Duştan çıktım. Üstümü giyindim. Kahvaltıya geç kalamam dün neler oldu. En son hatırladığım arkadaşlarla bara gitmiştik sonrası... Bi dakka yaa ben eve ne zaman geldim? Ahh bidaha o kadar içmiycem neyse? Birden içeri filiz abla girdi.

Filiz : Burak bey sizi bekliyor.

Güney : anladım nerde?

Filiz : kahvaltı masasında

Güney : geliyorum dedim ve odamdan çıktım merdivenlerden yavaş yavaş aşağıya inmeye başladım. Aşağıya indiğimde abimi masada gördüm merdivenin başında masada oturan abime bakmaya başladım. Acaba dün akşam beni sarhoş mu görmüştü? Yok görse yaşıyor olmazdım. Eeee o zaman? Yada Coğrafyadan zayıf aldığımı mı öğrendiki? Acaba bişey yapar mı? Yapsa ne yapabilirim ki? Ne yapacaktım ben ona karşı elimden birşey gelmiyor ki birden beni fark etti.

Burak : yaklaş

yavaş yavaş ilerledim.

Burak : hesap ver şimdi. Ne işin vardı o saatte barda. dedi. İşte şimdi yandım. Nerden öğrenmiştiki barda olduğumu ahh lanet olsun ben onlara ordaki bara gitmeyelim demiştim? Bana kötü bakmaya başlayınca direk cevap vermeye başladım bende.

Güney ; Abi şey.... Arkadaşlar ısrar etti bende... derken birden adeta kükreyerek bağırmaya başladı.

Burak: Lan ne demek arkadaşlar ben seni o okula bara gitmek için mi gönderdim. İçki içmek nerden çıktı lan bir daha olursa elimde kalırsın.Bir daha görürsem öldürüm seni anladın mı ?

Güney : "aa...anladım abi bir daha olmaz dedim " abim sinirle konuşmaya devam etti.

Burak : Geç otur kahvaltını et şimdi. demesiyle direk oturup yemek yemeye başlamıştım. Ciden felaket aç olduğumu hissettim resmen. Öyle fena yemek yiyodum ki. Keyfime karışan yok derken o sırada Kuzey sinirle yanıma gelmişti . Şimdi bide ona hesap verecektim.

Yanıma geldi. Omzuma eğilerek konuşmaya başladı. onun soğuk nefesini hissetmiştim ne işin vardı senin barda diyerek " eliyle enseme hızla vurmuştu" canım yanmıştı nefret ediyordum bu ikisinden.

Güney : senin varya... diyordum ki Burak sert bir şekilde bana bakmıştı. sustum... Arkadaşlarla gitmiştik onlar ısrar etti dedim. Canım hala yanıyordu eli ne kadar da ağırdı.

Kuzey : bu sadece bir uyarı bir daha olursa kimse seni elimden alamaz.   Unutma sen bu evde sadece sığıntısın biz ne dersek onu yapmak zorundasın. Diyerek yanımdan çekildi.

"Kuzey'in bu sözlerine alışmıştım her defasında benim bu evin oğlu değilde sığıntısı olduğumu hatırlatıyordu." Yemek yemeye deevam etmiştim. İştahım az önceye kadar yoktu ama neyse.

Burak: dün akşamki intihar girişimini de unutmadık tabi! demesiyle içtiğim çayı birden püskürtmem bir olmuştu. Ne ben intihar mı etmeye çalıştım?

Güney: ne intiharı?

Burak: hatırlamıyor musun?