KARDEŞİM

UÇURUMUN KENARINDA...

Kuzey : abi

Ateş : Burak kendine gel. Güney mi ?
Burakkkkkk dedim kendine gel. Cevap ver Güney mi heee güney mi derken Burak'ı yerinde kaldırıp bir tane yumruk attım.

Kuzey : ateş abi

Ateş : Burak

Burak : Güney değil biran onu kaybettim sandım. Anladın mı ? Olduğu yerde ağlamaya devam eder.

Ateş : kes artık Güney'i bulmamız lazım bu olayı bir daha yaşamak istemiyorsun kardeşini bulmamız lazım anladın mı ?

Burak : hepsi benim yüzümden oldu. O kadar üstüne gitmeyecektim bunu yapmayacaktım öfkem ...

Ateş : kendini suçlamayı bırak anladın mı sırası değil kalk şimdi Güney'i bulmamız lazım.

Burak : onu bulayım önce kendim öldürecem. Öldürecem onu bunu bize yaşatmaya ne hakkı var.

Kuzey : istersen bir daha düşün abi hee ne dersin.

Burak : kuzeyyy defol git. Yoksa elimde kalacaksın şirkete git. Babamın bu olayı duymaması lazım.

Kuzey : senin sözünü mü dinleyeceğimi sanıyorsun.

Ateş : kesin şunu hadi arabaya gidelim. Bakalım ne yapa biliriz. Dedim ama umudun en dibindeydim. Korkuyodum! Güney'in kendine bir şey yapma düşüncesi beni korkutuyodu. Daha çok gençti. Hayatın başında bile değildi ve yaşadığı şeylerin ağırlığı altında ezilmişti. Ama ona bişey olsa ne yapacağımı bile bilmiyodum. Burak bidaha kendine gelemezdi. Çünkü biliyordu. Herşey onun yüzünden oldu. Arabanın sesini duymamla kendime geldim. Burak sinir krizi geçiriyordu. Sinir konusunda Güney'in kime çektiği belli oldu.

Burak : nerdesin Güney nerde? Nerde? Hangi cehennemde? Ahh lanet olsun. Deyip birden frene basıp arabadan indi. Hızla yanına gittim. Ama çoktan bi çöpü yere devirmiş tekmeliyor ve gözlerinden yaşlar geliyordu. Ben burağı ilk defa böyle görüyorum. Çaresiz!

Burak : benim yüzümden. Lan benim yüzümden belki intihar etti. Benim yüzümden öldü. Çünkü ben babamın intikamını ona kestim diye oldu hepsi. Ahh lanet olsun! O benim kardeşim deil malım gibi davrandım. O masum ken tüm suçu ona attım. Tüm suçu ona yükledim. Ben ona abi olmam lazımken... ahh. Deyip elimi bi direğe geçirdim ve konuşmaya devam ettim.

"ben sadece onu yasaklara boğdum. Dememle birden kuzey in yanıma gelip bana bi yumruk atmıştı. Kuzey buna nasıl cesaret eder diye düşünürken birden bağırmaya başladı. "

"abi kendine gel. Abi diyorum çünkü sen bizim abimizsin. Yaa sen ne yaptıysan Güney için yaptın. Tamam kabul bazı şeyleri abarttık ama ne zaman Güney'in yanında olmadık. Güney ne zaman düştüğü zaman yanında olmadın. Şuan senin ayakta durup kardeşini bulman lazım. Hata yaptık. İkimizde yüzlerce hata yaptık. Ne zaman bize sırtını döndün sen. Sert davrandın kabul ama ne zaman bizi tek bıraktın. Ben arkamı her döndüğümde seni gördüm ve emin ol Güney'de öyle. Çünkü sen bizim abimizsin. Bize sen baktın sen önemsedin düşünce elimizden tutup sen kaldırdın. Kendi hayatından o kadar şeyden vazgeçtin bizim için ama şimdi kendine gelmen lazım. Kardeşimizi bulmalıyız. Sonra herşeyi hallederiz ama şimdi sadece küçük kardeşimizi bulalım olur mu? Deyip bana bakmıştı. Kuzey haklıydı şimdi sadece kardeşimizi bulmamız lazımdı. Sonra da onu kendine getirmemiz lazımdı. Hemde biran önce. demesiyle adeta kendime geldim. Kuzey haklıydı."

"Bulalım o zaman diyerek hemen arabaya bindim. Hemen gaza bastım. Ergen biri sinirlenirse kiz arkadaşına gider tabi ya dedim ve arabayı dolunaya doğru sürmeye başladım. Kısa bir süre sonra dolunayın kapısında oldum. "