Rüya || Tamamlandı ||

Yeni Çocuk

Gözlerime inanamıyordum. Sanki bir rüyadaydım. Gözlerimi ovuşturarak yine o tarafa baktım. Ama gerçekti. Bunun bir şaka olması için dua ediyordum. İnşallah müdür beyin şakasıdır. Beni korkutmak istediyse gayet başarılı olmuştu. "Çocuklar yeni sınıf arkadaşınızı size getirdim." Aman Allah'ım şaka değilmiş. Yeni sınıf arkadaşımmış. Tedirgin olduğumu fark eden Burak kaşlarını çatarak "Bir şey mi oldu Masal." Evet oldu. Hem de çok büyük bir şey. Konuşmayacağımı fark edip devam etti. "Yoksa bu çocuğu tanıyor musun?"

Evet, tanıyorum, ama tanımıyorum. Nasıl bir cevap verecektim ki. Hem tanıyor hem tanımıyordum. "Gibi, gibi." Gibi, gibi ne ya Tam saçmaladım. Burak hiçbir şey anlamamış gibi aval, aval yüzüme bakıyordu.

Müdür bey sınıftan çıkınca ders hocası yeni çocuğu Poyrazın yanına oturttu. Şimdi ben Poyraza bakarsam, o kendisine baktığımı sanacak. Ne yapacağım. Şimdi sınıfın ortasına oturup ağlamak istiyordum.

Zil çalınca hemen Asenayı alıp sınıftan çıktım. Sınıfta kalsaydım, sinirden yada korkudan ölebilirdim. Asena neden sınıftan çıktığımızı anlamadığı için "Neden sınıftan çıktık. Ne güzel yeni çocukla tanışacaktık." Dedi. Kızım en Geri zekalı, mısın? Yoksa gıcık olsun diye mi yapıyorsun? "Kızım ben, o çocuğu tanıyorum."

Asena şok, Asena iptal, Asena Vefat.

"Nereden tanıyorsun?" ah, gerçekten de tanımak istemezdim ama maalesef tanıyorum. "Rüyamda gördüğüm çocuk. Bazen babamı öldürüyor, bazen ise sarılıyor. Ne olduğu anlamadım." Asena kulaklarını açmış beni dinliyordu. Sanki çok güzel bir şey anlatıyormuşum gibi. "Şaka yapıyorsun." He, şaka yapıyorum. Mal bu kız ya vallahi mal. "Ne şakası kızım, bas baya gördüm çocuğu." Dedim.

Artık sınıfa gitmekten korkuyordum. Nasıl gidecektim ki, Ne cesaretle gidip o çocukla tanışacaktım. Yapamazdım. Ama gidip önce tanışmalı sonra neden rüyalarıma girdiğini öğrenmeliyim. Cesaretimi toplayıp Asenayla birlikte sınıfa doğru ilerledik. Arkamda gelen sesle yerimde durdum.

"Masal." Arkamı dönüp baktığımda gözlerimi fal taşı gibi açmıştım. Bu yeni çocuktu. Ama adımı nereden bilebilirdi ki. Ağzım açık bir şekilde oma bakıyordum. Ve bana doğru ilerliyordu. Ne yapacaktım ki? Ona ne diyecektim? Ona Ne diyebilirdim? İçimdeki duygu heyecan mı yoksa korku mu? Hiçbir şey anlamadım.

Elini bana uzatarak "Ben Murat." Dedi. Gözlerimi açarak "Ne." Diye çığlık attım. Yoksa bana mesaj atan Murat sen miydin? Yok, lütfen şaka olsun. Her şey üst üste mi gelir ya?

"Sakin ol neden bağırdın?" dedi. Başka ne yapmamı bekliyordun. Beni durmadan mesajla rahatsız eden çocuk karşımda ve ben sakin olacağım. "Bana mesaj atan Murat sen misin?" dedim hesap sorar gibi. Ama öyle yapacağım çünkü hesap soruyorum. Sinsi bir gülüşle "Evet." Dedi. Bu ne yüzsüzlük. İnsan önce biraz geveler ama bu direk söyledi. "Neden beni durmadan rahatsız ediyordun?"

"Çünkü seni yaklaşık bir yıldır tanıyorum." Ne beni tanıyor mu? Ama nereden tanıyor? Bu sorunun cevabını da vermeliydi. "Nereden tanıyorsun beni?" dedim. Heyecanlanmış mıydım yoksa korkmuş muydum? "Gizli bir hayranınım desem." Tamam hadi gizli hayranımsın." Bu tipin gizli bir hayranı varmış. Çok şaşırdım. "Peki neden durmadan rüyalarıma giriyorsun?" dedim. Vereceği cevabı gerçekten çok merak ediyorum.