Rüya || Tamamlandı ||

Gizemli Sandığın Sahibi

Üzerimdeki adamı üstümden atarak hemen duvarın köşesinde ağlamaya başladım. Allah'ım bu neydi? Neden benim başıma geldi? Sinirden hıçkırıklar içinde ağlarken bir çift elin omzumda olduğunu hissettim. Hayır bu yine o adamdı?

"Bırak beni pislik herif." Gözlerim kapalı bir şekilde bağırıyordum. Korkuyordum. "Sakin ol Masal gözlerini aç." Bu onun sesiydi. Islak gözlerimi açınca karşımda Sinan'ı görünce hemen boynuna atladım. Hayatımı kurtarmıştı. Kulağına fısıldayarak "Teşekkürler. Sen olmasaydın kim biler bana neler yap..." dediğimde sözümü keserek "ama ben buradayım. Sana zarar vermez korkma." Görmediğini bildiğim halde kafamı olumlu anlamda salladım. Çok şükür bana zarar vermeden Sinan beni kurtardı.

Sinan elimi tutarak beni o sokaktan çıkardı. Az ileride bizi bekleyen arabasına bindikten sonra araba hareket etti. Gözlerimi kapatarak kafamı cama yasladım. Yol boyunca arabada sessizlik vardı. Ne benden ne Sinandan çıt çıkmıyordu.

Arabanın yavaşladığını fark edince gözlerimi açıp düz bir şekilde ağlamaya devam ettim. Araba tam durduğunda kapıyı açarak dışarı çıktım. Sinan beni nereye getirmişti? Ben Asenalara gidecektim. Sinanın gelmesini bekledim. Yanıma gelince kolunu belime dolayarak ben biraz kendine çekti. Biraz yürüdükten sonra bar gibi bir yere geldiğimizi fark ettim.

Bara girdiğimizde sadece Müzik sesi yoktu. Sinanla birlikte aşağı indiğimizde etraf karanlıktı. İşte bu karanlık bana yarım saat önceki olayı anımsattı. Artık karanlığa karşı bir fobim vardı. Korktuğumu anlayarak Sinanın kolunu sıkıca tuttum. Sinan karanlığın içine doğru yürümeye devam ediyordu. Tek başıma kalamadığım için bende Sinanla yürümeye devam ettim.

Birden açılan parlak ışık gözlerime çarpmaya başladı. "Sürpriz." Diye gelen seslerle kafamı bir sağa bir sola doğru çevirmeye başladım. Aman tanrım bugün benim doğum günümdü. Ve benim dışımda hepsi hatırladı. Ben nasıl hatırlamam ya. Yüzümdeki üzüntü ışıklar açıldıktan sonra büyük bir gülümseme haline geldi. Bu anı bozmamak için olan kötü şeyleri sildim.

Heyecanla etrafıma bakıyordum. Burak, Asena, Burcu ve tanımadığım birkaç kişi daha vardı. Heyecanla gidip önce Asenaya sarıldım. Canım arkadaşım benim için neler yapmışlar. Hepsini çok seviyorum.

Hepsine sarıldıktan sonra sıra Sinana geldi. Hem kurtarıcım hem sürprizcim...

Sinana sıkı bir şekilde sarılarak kulağına tekrardan fısıldayarak "Teşekkür ederim." Dedim. Sarılmadan sonra çalan müzikle deliler gibi dans etmeye başladık. O kötü olaydan sonra bu parti çok iyi gelmişti.

Hayatımın en güzel anlarından birini yaşıyorum şuan. Müzik bittikten kısa süre sonra kocaman bir pasta geldi. Hayretler içinde pastaya bakıyordum. Hem çok güzeldi hem çok büyük. Tam pastayı kesecektim ki Sinan araya girerek "Dilek tutmayı unutma." Dedi. Sinana gülümseyerek gözlerimi kapattım. Dileğimi tuttuktan sonra karşımda duran mumu üfledim. Pastayı kesmeye çalışıyordum ama bir türlü beceremedim. Sinan bunun farkına varmış olmalı ki hemen bıçağı tutan elimi tutarak bana yardımcı oldu. Sinan elimi tuttuğu an birden heyecandan mı yoksa utancımdan mı kıpkırmızı oldum.

Pastayı kestikten sonra tabaklara koyup herkese dağıtıldı. Hayatımda unutmak istemediğim bir gün olmuştu. Ama o olay hariç. Zaten her zaman aklımdaydı. Ama kimsenin bunu sezmesini istemiyordum.

Doğum günü partisi bittiğinde hep birlikte barın dışına çıktık. Asena ve Burcuyla vedalaştıktan sonra Burakla da vedalaştım. Burak kızları eve bırakacağını söyledi. Sinan da beni bırakacaktı. Sinanla beraber arabaya doğru yürüdük. Arabaya yetiştiğimizde sana kapıyı açıp binmemi bekledi. Arabaya bindikten sonra Sinan kapıyı kapatıp şoför koltuğuna geçti.

Araba hareket ettiğinde yorulduğumu hissettim. Koltuğa yerleşip başımı arkaya bıraktım. İnanılmaz bir geceydi.

Eğer Sinan gelmeseydi o adamın bana yapacaklarını düşünmek bile istemiyorum. Hayatımı mahvedecekti. Bir daha insan yüzü görmemi engelleyecekti. Belki de hayatıma son verecekti. Öyle bir şey olsaydı zaten kendim hayatıma son verirdim. O utançla yaşayacağıma ölürdüm daha iyi.

O adamı hatırladıkça kendimden iğreniyorum. Nasıl böyle bir şeye kalkışırdı ki? Güçsüz biri değildim. Ama o an kendimi güçsüz hissettim.

Araba durduğunda kafamdaki düşüncelerden kurtulup camdan dışarı baktım. Evin önüne gelmiştik. Sinana döndüğümde bana bakıyordu. Hafif gülümseyerek "Tekrar teşekkürler. Sen olmasaydın o adam..." lafımı tamamlamama izin vermeden araya girerek "O adam eğer sana öyle bir şey yapsaydı onu yaşatmazdım. Bundan emin olabilirsin." Dedi buruk bir gülümsemeyle. Sinana sarılarak arabadan indim. Apartmana girerek eve çıktım.

Odama doğru gidiyordum ki annemin sesini duydum. "Tatlım sana bir kutu geldi. Odana bıraktım." Dedi. Bende hızlıca odama gidip ne kutusu olduğuna baktım.

Kutu mavi tonlarında bir hediye poşetiyle kaplanmıştı. Hediye poşetini daha görkemli yapmak için kırmızı bir kurdeleyle bağlanmıştı. Dış görünüş olarak çok güzel duruyordu. İçindeki şey beni çok heyecanlandırmıştı.

Yavaşça kurdeleyi açtım. Kutuya her dokunuşumda içimde bir kıpırtı oluşuyordu. Kutunun üzerindeki hediye poşetini açarak kutu ortaya çıkardım. Artık içindekini görme vaktiydi. Büyük bir heyecanla kutunun ağzını açtım. İçindekinin ne olduğunu ilk görüşte anlamasam da elime aldıktan sonra yüzümde büyük bir gülümseme belirdi. Her kimse zevkimi bilen biriymiş. Bana hediye olarak gelen sandığın üzerinde bir not vardı.

Merhaba meleğim.

Bende senin doğum günü partine gelmek isterdim. Ama böyle bir şansım yoktu. O yüzden sana hediye olarak bunu gönderdim. İçindekiler seni mutlu edeceğine inanıyorum.

Meleğim? Kim bana meleği der ki? Hayretler içinde gözüm hala notun üzerindeki yazıdaydı. Bunu öğrenmenin tek yolu sandığı açıp içindekine bakmalıyım.

Sandığı açmam için bir anahtara ihtiyacım vardı. Anahtar sandığın üzerinde olmadığına göre kutunun içinde olmalıdır. Kutunun içine baktığımda anahtarın içinde olduğunu gördüm. Hızlıca anahtarı alarak sandığı açtım.

Birden yüzümdeki gülümseme ortadan kayboldu. Ne demekti bu kim bunu yapmıştı. Eğer bir şakaysa bunu yapanı öldürürüm.