Because I love her

Co powiedziałbyś na to, abyśmy dzisiaj troszkę zaszaleli?

Minął miesiąc od przeszczepu. Od dwóch tygodni jestem w domu, a jutro pierwszy raz idę do szkoły. Boję się zmierzyć z rzeczywistością, boję się, że sobie nie poradzę. Dyrektorka zapewniała mamę, że nauczyciele wezmą pod uwagę moją sytuację, ale tu nie chodzi tylko o lekcje, oceny czy pracę domową. Wszystkie spojrzenia, dogadywanie, to mnie najbardziej przytłacza. Wiem, że jestem silna, ale czy to wystarczy? Niall, Taylor, Jus nie obronią mnie przed wszystkim.

Przed bramą czekał już na mnie blondyn. Wsiadłam do pojazdu i przywitałam go namiętnym pocałunkiem.

-Hej Kochanie.-powiedział kiedy oderwaliśmy się od siebie.

-Cześć.-uśmiechnęłam się szeroko.

-Gotowa?-spytał.

-Z tobą zawsze.-cmoknęłam go w policzech.

Droga do szkoły minęła mi bardzo szybko. Cały czas rozmawialiśmy i śmialiśmy się. Przed wejściem Justin złapał mnie za rękę, aby dodać mi otuchy, wesprzeć. Przy szafce czekali Taylor z Niallem. Wyściskali mnie na przywitanie i zadali mi mnóstwo pytań co do mojego samopoczucia. Jak na razie wszystko było dobrze dopóki nie zobaczyłam Madison. Dziewczyna zmierzyła mnie wzrokiem po czym podeszła do nas.

-Kogo ja widzę.-zaczęła.- Już miałam nadzieję, że nie żyjesz.

-Sel nie zwracaj uwagi. Idziemy.-Justin objął mnie w pasie i przyciągnął do siebie.

-Madison proszę. Odpuść.-powiedziałam.

-Zabrałaś mi chłopaka. Nie odpiszczę ci tego.

-Nie będę tego słuchał. Selena idziemy.-chłopak pociągnął mnie za sobą.

-Justin nie wszędzie cię obroni kurwo.-krzyknęła za nami.

Nie wytrzymałam. Wyrwałam się z objęć chłopaka, podbiegłam do dziewczyny i z całej siły zdzieliłam ją w twarz. Jedyne co dalej pamiętam to jak upadałam, a potem straciłam przytomność.

Obudziłam się w gabinecie pielęgniarki.

-Kochanie jak się czujesz?-Justin od razu zareagował.

-Dlaczego dałam się jej sprowokować? Dlaczego? Dlaczego jestem taka głupia?-poczułam jak po moich policzkach spływają pojedyncze łzy. Chłopak złapał mój policzek i otarł je kciukiem.

-Nawet nie wiesz jak się bałem!-powiedział złączając nasze czoła. Po czym pocałował mnie tak, jakby to miał być nasz ostatni pocałunek.-Kocham cię bardzo Sel i nie darowałbym sobie gdyby coś ci się stało. Tym bardziej przeze mnie, bo nie potrafię ogarnąć swojej byłej.

-Justin wszystko jest w porządku. Nic mi nie jest. Przeszczep się udał. Jestem zdrowa.-przytuliłam mocno chłopaka.-Wyjdziemy gdzieś wieczorem? Chciałabym spędzić z tobą trochę czasu i wynagrodzić ci czas kiedy siedziałeś w szpitalu.

-O której mam po ciebie być?-uśmiechnął się szczęśliwy z mojej propozycji.

-Chodźmy nawet teraz.

-Jesteś pewna? To twój pierwszy dzień.

-Skorzystajmy z moich przywilejów. Powiem, że źle się czuję i chciałabym żebyś mnie odwiózł, bo nie dam rady wrócić do domu na własnych siłach.

Po wyjściu z gabinetu od razu udaliśmy się do dyrektorki. Ta bardzo przejęła się całą sytuacją i nawet sama zaproponowała, aby Justin odwiozł mnie do domu. Wyszliśmy ze szkoły po czym pojechaliśmy do małej kawiarni niedaleko domu chłopaka. Zamówiliśmy po kawie na wynos po czym wstąpiliśmy do galerii do kina. Wybraliśmy horror o ludziach jadących do lasu gdzie działy się paranormalne zdarzenia. Za bardzo nie pamiętam o czym był, bo pawie cały czas rozmawialiśmy, albo robiliśmy inne, pożyteczniejsze rzeczy. Po zakończonym seansie stwierdziiśmy, że nie ma sensu włuczyć się po mniście, dlatego wróciliśmy do domu Justina.

Pan Bieber jak zwykle powitał mnie z uśmiechem. Nie obyło się oczywiście bez pytań o mój stan zdrowia. Kiedy zdałam mu recenzje z ostatnich kilku dni póścił nas na gótę.

-Justin?-spytałam koedy leżeliśmy na łóżku.

-Tak kochanie?

-Tak się zastanawiałam. Co powiedziałbyś na to, abyśmy dzisiaj troszkę zaszaleli?

-Co masz na myśli?-zaśmiał się.

-Ostatnio tylko się całujemy, a ja w sumie chciałabym czegoś więcej. Znamy się tyle czasu, a ja kocham cię jak wariatka.

-Trafne porównianie.-uśmiechnął się.- Masz na myśli to, że chciałabyś przeżyć ze mną swój pierwszy raz?