Infinite Eyes (Book 1 of Eyes Trilogy)

Chapter 46

Thanks @Anonymous_aly :)

Chapter 46

Natigilan ako sa sinabi sa akin ni Tristan. Ano itong sinasabi niya sa akin? Alam niya ba ang mga sinasabi niya?

Pilit kong tinatanggal ang braso niyang nakapulupot sa akin. Hindi ko na inalintana pa ang kanina pang luha na hindi na tumigil sa pagpatak. Hindi ko akalaing sa ganitong eksena ako makakatanggap ng isang alok ng kasal.

"Bitawan mo ako Tristan.." malamig na sabi ko. Halos hindi ko na makita ang pinto dahil sa mga luha ko. Lalong humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

"I came back Lina, hindi ka ba masaya na bumalik ako? I came back because of you, lumaban ako kay kamatayan dahil sa'yo. I beat death because of you baby.." pakiramdam ko ay lalong pinipiga ang puso ko sa sinabi niya.

"Ito na nga ang sinasabi ko, ilang beses ka pang makikipaglaban kay kamatayan Tristan? Ilang beses ka pang mapapahamak para maintindihan mo na kahit kailan na hindi tayo magiging masaya habang nasa trabaho ka pang ganyan?!" pilit kong tinanggal ang pagkakayakap niya sa akin at ako mismo ang humawak sa kanyang mga pisngi.

"Listen to me Tristan, hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya nang malaman kong buhay ka. May parte sa puso ko ang nabuhay, mahal na mahal kita Tristan. Pero sana, intindihin mo ang nararamdaman ko. Habang buhay akong mabubuhay sa takot na maaari mo akong muling iwan dahil sa trabaho mo, paano magiging masaya ang pagsasama natin na laging may takot sa puso ko? Please listen to me Tristan, iwan mo na trabahong 'yan" paulit ulit ko nang hinahaplos ang kanyang mukha. He needs to listen, kailangan niyang indintihin ang gusto kong iparating sa kanya.

"But Lina, I am destined to this. Hindi ko na kayang iwan ang trabahong ito, ilang taon na itong parte ng pakatao ko. Malaki ang mawawala sa akin kapag iniwan ko ang trabaho ko Lina. I love you, but I also love being an agent.." nanghihinang bumaba ang mga kamay ko mula sa kanyang pisngi.

"Paano tayo magpapakasal Tristan kung ayaw mong makinig sa akin? Paano tayo makakabuo ng simple at masayang pamilya kung sa tuwing aalis ka sa bahay ay nakalubog na ang kalahati ng katawan mo sa hukay? Anong sasabihin ko sa magiging anak natin na trabaho mo? Pagsisinungalingan ko sila? Tristan kahit saang anggulo ko tingnan malaking problema ang trabaho mo. Hindi mo kami kayang mahalin nang sabay.." naiiling na sabi ko sa kanya.

"No, no. Lina, mahal na mahal kita. I can make you the happiest, pakakasalan na kita. Hinding hindi na kita iiwan, hindi na kita paiiyakin pa. Magiging masaya tayong magkasama. Hindi mo kailangang problemahin ang trabaho ko" pilit niyang hinuhuli ang mga mata ko habang yakap niya ang aking bewang.

"Paano? Paano ko sasabihin sa mga magulang ko? Patay ka na sa mata nilang lahat. Paano tayo magmamahalan ng normal? Kahit hindi ko tanungin alam kong limitado lang ang mga taong may alam na nabubuhay ka, alam ba ito ng mga magulang mo? ng pamilya mo? ng mga pinsan mo? Saan mo nakuha ang lakas ng loob mong alukin ako ng kasal sa sitwasyong ito Tristan?" pinunasan ko na ang luha sa pisngi ko. Hindi ko maintindihan ang lalaking mahal ko, bakit hirap na hirap siyang iwan ang trabaho na kaya siyang agawan ng buhay?