Arrow 9
*NAVEEN's POV*
TANGINANG BABAE YUN AH!
"Ahahaha...Epic", napatulala kaming lahat. Himala ngayon ko lang ata nakita tong tumawa ng ganto si Isaiah. Naluha pa ang kumag sa kakatawa habang hawak ang tiyan. Teka nga, nang-iinsulto ba siya?
"Waaaahhh, I'm so happy for you my twin brother", napayakap naman si Caleb sa tuwa. Ito rin kasi ang unang pagkakataon na nakita niya ang kapatid na tumawa after 9years.
"W-what the heck! LIL CALEB LET GO!" ano raw,lil Caleb?
Napatitig si Caleb sa kapatid. Si Isaiah naman tumalikod at ngumiti. Ngiting ngayon ko pa lang nakita. After 7years of being his friend I never saw him smile genuinely.
"Big kuya, bumalik kana ba?"
Tumingin si Isaiah sa kapatid at ngumiti ng tipid. "I saw her, bumalik na siya Lil Caleb", may galak sa bawat salitang sinasabi ni Isaiah. Parang bakla namang naluluha si Caleb. Anong drama ng dalawang to?
"Seriously, OP na kami ni Naveen dito mga brad", napangisi pa si Emman. Kinuha nito ang cellphone at pinicturan si Isaiah na nakangiti. Napansin naman yun ni Isaiah pero wala lang siyang ginawa. Di gaya ng dati na kapag nasu-stolenan ng picture ay bubukolan ka agad.
"Big kuya, akala ko di kana babalik ulit sa dati", tinapik niya ng malakas ang kapatid. Hinila naman ito ni Isiah at kinutusan sa bunbunan.
I want to ask their history but I guess this isn't the time. For me to know and find out ang uso sakin ngayon.
"Cafeteria na tayo mga brad",yaya ni Emman habang nakatingin sa cellphone. Yung dalawa ayun nag-uusap pero balik ulit ang lokong Isaiah. Tipid na naman sumagot pero ang ipinagkaiba lang ay may ngiti na.
Inakbayan ko nalang si Emman at nagtungo na sa Caf.
****
As I was walking in the hallway papuntang cafeteria nakita kong may pinagkukumpulan ang mga students. Ang iingay nila, kung dati kami ang center of attraction ngayon hati na ang attention na nabibigay nila. I'm not saying it's a bad thing it's just so unusual to me.
"Anong nandun?" tanong ni Emman.
Balik naman sa dati si Isaiah, inirapan niya lang ang tanong ni Emman. Si Caleb naman kahit alam niyang malayo siya ay sige parin ang paghaba ng leeg para may matanaw lang.
"Lapit ka kaya dun brad para di ka magmukhang giraffe", suhestyon ko sa kanya.
"Oo nga nuh", nahilamos ko ang kamay sa sobrang kabobohan ng isang to. Lumapit naman kami. Napansin ata ng mga estudyante na kami ang dadaan kaya nag give way sila samin. Ng nasa gitna na kami nakita ko naman sa katapat na side namin sila Nyebe. Nag-isa pa siya ng kilay dahil sa nakita niya ako. I even saw her lips twitched saying "ITLOG". The Hell!
Bigla akong kinalabit ni Emman, "Brad, celebrity na celebrity ata ang stalker mo", he chuckled. Inemphasize pa talaga niya ang salitang stalker pero in a low tone of voice.
Actually, masyado siyang assumera dati. Feel niya ang moment sa tuwing sinasabi niya sa lahat ng students na girlfriend ko siya which is obviously not true. At dahil sabi narin ng ibang students here na gwapo ako at maganda siya... we are the perfect match like cupid really hit us with the same arrow. Psh! asa pa ang babaeng yan. I hate her attitude and even her hidden smirk under her fake sweet smile.
Andaming nagpapapicture sa kanya at nagpapa-autograph. The hell I care! Aalis na sana ako ng marinig kong nagsalita si Nyebe. "Feeling celebrity huh?". I was actually taken aback when she used that tone. I mean her voice conveys no emotion yet so dangerous, It could give you the chill. Nanayo ang balahibo ko for just a sec. but for pete's sake I'm a guy. Di dapat ako nababakla kaya mabilis din akong nakarecover sa feeling na yun. I even feel Emman's stiffened body.
Inosente kunwaring tumingin si Felline kay nyebe at nagsuot ng may inosente ring mukha. Tss.
"Uhm, Hi!" and she smiled sweetly.
"Bitch", napasinghap lahat ng nakarinig excluded us and her friends. Syempre alam na kaya namin yun.
"How dare you say that to her!", may isang estdyante ang sumigaw nun. Nyebe rolled her eyes and stick her tongue out. Isip bata.
"I don't care. She's a bitch hiding in a sheep's coat. At tsaka duh! ang tunay na mabait hindi nag fefeeling royalty sa school. Kala mo naman anak ng TUNAY na may-ari", emphasizing the tunay word, now I wonder who is she pertaining to as the true owner. Sabi kasi ni Ms. Odessa na Principal daw ang may-ari nito. Eh sino pa ba ang principal dito, si Sir Elton lang naman.
"Alis na nga ako dito, nangangamoy plastic na kasi ang paligid",yun lang at umalis na sila. Kumapit pa siya sa braso ni Vanilla na para bang bata. She even chuckled like a 5year old kid. Di rin siya bipolar.
"Bellebee", narinig kong usal ni Isaiah. Napalingon ako sa kanya pero parang may tinitingan naman siya sa malayo. Sinundan ko kung san siya nakatingin. Wala naman akong makita except sa mga nagkukumpulan na naman na mga students.
BINABASA MO ANG
Lost WINTER
Teen FictionWhen reality is more deceitful than your own reverie. Winter may find love in her hopeless place but the greater it gets, the more truth uncovers. She needs someone to believed with otherwise her vision of happiness will turn into dust.