Lost WINTER

Arrow 20

Arrow 20

*Hikab*

*blink-blink*

Inaantok pa ko. Limang oras lang ata ang naitulog ko, kaya heto tulog tulog din pag may time ako sa desk. Syempre tago-tago din kay teacher para di ako mapektusan. Si Itlog sa tabi ko, panay ang sulyap. Ka tropa na niya si Isaiah sa bisyong yan. Parang manyak lang. Alam kong maganda ako pero kelangan talaga ipahalata?

"Hoy Nyebe gising!"

Naalimpungatan naman ako dahil sa sigaw ng isang tampalasan.

"Bastos ka! Kita mong tulog pa ko"

"Bastos mo mukha mo! May praktis ka pa para sa talent portion mo. Tutulog-tulog ka pa jan?! Aba!"

"Paki mo rin naman sa talent portion ko? Ikaw ang mag praktis dun!"

Ibinalik ko uli ang sarili ko sa pagtulog, pero sadyang bwiset nga ata talaga tong katabi ko kaya napilitan nalang akong tumayo. Tss... pano ba kami naging magka seatmate? Duhh... pinaalis lang naman niya ang dati kong katabi at siya ang pumalit. Tinapon niya rin si Olivia dun malapit kay Caleb kaya punong-puno ako ng death glare kay Olivia pag tinititigan ko ang Cupid ko. Wawa naman ako!

Lumabas nalang ako ng room at naglakad-lakad. Wala akong ganang kumain at talagang trinaydor narin ako ng mata ko. Di nako inaantok eh. Si Vanilla eh absent ngayon dahil sa may praktis siya. Kaya binisita ko nalang ang flaming archers.

Their performances are getting greater every day. Determination and perseverance are plastered on each members' faces. I gave them a compliment which gives them enough courage and trust on themselves.

Umalis narin ako pagkatapos. This Sportsfest is making me nervous. We can't afford to lose on the hands of our enemies. Papano nalang ang reputation at ang titulong undefeated ng school. Oooohhh, me too have to train hard in order to win.

Pumunta akong music room. Tiningnan ko lahat ng nakahilerang instruments. Napangiti ako ng makita ko na ang hinahanap ko. Gitara.

Pumwesto ako sa gilid ng stage at nagsimulang tumugtog at kumanta.

....."Mabuti pa sa lotto
May pag-asang manalo
Di tulad sayo...imposible

Prinsesa ka, ako'y dukha
Sa tv lang naman kasi
May mangyayari

At kahit mahal kita
Wala akong magagawa
Tanggap ko to aking sinta
Pangarap lang kita....."

Napangiti ako. Kala ko pa naman nakalimutan ko na ang hobby nato. Hindi pa pala.

***

NAVEEN'S POV

Naglalakad lang ako sa hallway. Nagbabakasakaling may mangyaring maganda sa araw ko ngayon.

Haha, ang cute talagang asarin ni Nyebe. Bigla kasing lumalaki ang nguso niya, parang bebe lang?! Ahahaha... laptrip siya!

That day when I kissed her. I felt something strange, parang kinilig ako na ewan. Hindi naman siguro nakakabading kung kiligin ako paminsan-minsan nuh. But that was the first time I felt it. Nacorny pa ako ng slight.

To tell you honestly, never pa akong nagkaroon ng serious relationship. All I had is flings. Wala pa kasi sa isip ko ang magka girlfriend ng pangmatagalan.  At tsaka sabi nila, ang mainlove ay isang malaking sugal. Maari kang manalo pero minsan natatalo, nagiging sawi.

Pero alinman sa dalawa, para sakin aksaya lang ng oras yun. It's better to live alone and live with no conflict rather than having someone that will bring you pain.

But that idea mixed up when that day came. Ewan ko ba, iniba niya ang pananaw ko sa buhay. Wala naman siyang ibang ginawa kundi ang maging pasaway at tanga sa harap ko. She just changed a darker part of me.

Di naman siguro ako nagmamadali sa pag-amin ng sinabi ko yun sa kanya, prangka lang talaga ako. ^_^

Maya-maya ay may narinig akong kumakanta. Galing sa theater hall.

....."Mabuti pa sa lotto
May pag-asang manalo
Di tulad sayo...imposible

Prinsesa ka, ako'y dukha
Sa tv lang naman kasi
May mangyayari

At kahit mahal kita
Wala akong magagawa
Tanggap ko to aking sinta
Pangarap lang kita....."

Sinilip ko kung sino yun, only to find out that it was her. Awtomatiko akong napangiti sa naisip. Ma videohan nga.