Arrow 46
*WINTER's POV*
"Uyy... bes wag ka ng magtampo. Pramis! Sa susunod magsasabi nako sayo. Maski first divirginize moment ko ikaw ang unang makakaalam"
POK!
"Anong divirginize? Ang awkward kaya nun na matopic!"
Hinimas ko muna ang ulo kong na kutongan niya, "Hehehe... at least ikaw ang unang makakaalam" sabay peace sign.
Nag sigh nalang siya at niyakap ako. Yumakap narin ako, ganto talaga to siya pag nagiging feeling ate ko. Bigla siyang nanggigil at mas hinigpitan ang yakap sa leeg ko.
"ACK! ACK! B..besss, H-hel-lp!"
"Ayy... sorry na carried away lang hihihi...^___^"
Sabay tanggal ng yakap. Na carried away pa ba yun? JUICEKO! Muntik na nga akong mamatay nun eh. Sige ipagpalagayang loob nalang nating na carried away siya. Ganda naman ng pagkaka-carried! Psh!
Later that night...
...
...
...
Malamang natulog na kami. May iba pa bang nangyari eh naubos na ang chikahan namin kanina pang hapon. Duh! Kaya sige tulog nako... kayo rin para di bawas ganda. Mahal pa naman ang magpahid ng gluta everyday.
BINABASA MO ANG
Lost WINTER
Teen FictionWhen reality is more deceitful than your own reverie. Winter may find love in her hopeless place but the greater it gets, the more truth uncovers. She needs someone to believed with otherwise her vision of happiness will turn into dust.