/22/DENGESİZ İKİ KALP/
Bitiştirmek yaralı kalbin kenarına samimiyetiyle baş döndüren bir kalbi.. Canını yakmaktan korkup, sarmak için adım adım yaklaşmak... Gözlerine bakınca renklerin maviden ibaret olduğunu düşünmek... Ve silmek kahverengiyi hayallerden, yürekten... Hissetmek bu dengesizi; kalp derinden sızlayana kadar hissetmek...
Ne yaptın bana... ne yaptın...? Senden beter bir hâl aldım...
...
"Siz ve Sinan ağa... Yani birbirine böylesi zıt karakterler nasıl bir araya geldiniz?"
Omuzlarında ki şalı huzursuzca çekiştiren İpek hanım gözlerini yere doğrulttuğun da cevap vermek istemediğini anladım. Akşam yemeğinden sonra benimle konuşmak istediğini söylemiş, Ayaz'ı kendi kaldığı odaya göndermişti. Tabi yararıma olduğunun farkında değildi. Ayaz'ın yemekten önce söylediklerinden sonra elimi ayağımı nereye koyacağımı şaşırmış, konuşurken sürekli kekelemiştim... Şimdi ise kalbim yokluğunda deli çarpışlarına ara vermişti. Kısa süreli molamın İpek hanımın sessizliğiyle son bulacağını düşünürken "babam buraya atandığın da tanıştık onunla," dedi. Gözlerini pencereye doğrultup, usulca iç çektikten sonra "kısa zaman da babam ve babası dost oldu ve birbirimize gelip gitmeye başladık" dedi ve devamını canının yandığını belli eden ses tonuyla getirdi.
"Birgün çarşıda yolumu kesip beni sevdiğini evlenmek istediğini söyledi.. Çarşı da böyle bir şey yaptığına mı yoksa evli olduğuna mı şaşırmayım bilemedim önce"
Bakışlarını bana doğrultan kadının gözlerine dolan yaş yaşadıklarının yüreğinde bıraktığı ize ait gibiydi. Arkasına bir özlem sığınmış, akmamak için çabalıyordu adeta. Bu kadın öyle bir adamı özlüyor olabilir miydi?
"Benim için bir hayli anormal olan bu durum onun için normaldi. Apaçık kuma olmamı istemişti! Ve hata yaptığımı o gün anlamadığım için çok kızdım kendime sonraları. Başta karşı çıkan ben hislerime yenildim Revan! Kıymet'in hislerini hiç düşünmedim ve bedelini yıllarca ödedim"
Yanağına değen yaşla içim acırken az önceki özlemin yerini pişmanlık aldı ve karşımdaki kadının geçmişinden geleceğine taşıdığı büyük bir pişmanlığı vardı. Zaten o da sonrasında böyle olduğunu dile getirdi.
"Babam karşı çıktı yok saydım. Hele annem ayılıp bayıldı ama ben kör olmuştum sanki! İlle de Sinan olacaktı, başka bir şey umrumda değildi. Sırf bu yüzden babam tainini istemiş şehirden ayrılmıştık ama ben.. aptal ben bir gece hata yaptım ve ona kaçtım!"
Sessiz yaşları çığlıklarla bezenirken, İpek hanım ardı arkası kesilmeyen yaşlarını silip, derin nefesler almaya başladı. Sorduğum soru yüzünden pişmanlık duyarken oturduğum yerden kalkıp İpek hanımın önünde diz çöktüm. Dizlerinin üzerinde olan ellerini sıkıca tutup bir nebze olsun destek olmaya çalıştım.
"Rüya gibiydi herşey Revan. İlk birkaç ay o kadar güzeldi ki, ben böylesini beklemiyordum. Sonra aramızda ki iletişim bozulmaya başladı. Daha doğrusu Sinan, Kıymet'in yanına... gidip gelmeye başladığın da ben bu durumu hazmedemedim. Bilmeliydim böyle olacağını fakat Sinan özel hissetmemi sağlamış beni herkesten ayrı tutmuştu. Ben hep böyle gideceğini sanmıştım ve o zaman kendimi Kıymet'in yerine koyup düşünmeye başladım"
Titreyen elleriyle tutuşuma karşılık veren kadın gözlerini odanın içinde gezdirmeye başladı. Kapanmamıştı belli ki bu yara ve bende hiç olmadık zamanda tuzu basmıştım!
"Ayaz'a hamile kaldığım da düzeleceğini umdum fakat günden güne daha kötüye gitti herşey... Öyle bir noktaya geldik ki..." diyen İpek hanım ellerini elimden çekip yüzünü kapattı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk Ayazı (Revan)
General Fiction-Ara verildi - ' Çok değil aramızdaki mesafe; bir karış ya var ya yok. Ondan duymadım ancak yakınlarından öğrendiğim özgürlüğüne düşkün olduğu. Ben ise özgürlüğün yalnızca sözlükteki anlamını biliyorum. Ruhuma hiç uğramadı, tadı nasıldır, neler hiss...
