/34/AHLÂKSIZ/
' Sığmadın kalbime dengesizim... Bedenime sığmadı sevgin... Her şeyinle benimsin ya... Hem sahibim sana hem esirim...'
Doğmakta olan güneşe kardeşinin kokusuyla selam veren kadın, dengesizinin kokusunu özlediğini inkar edememişti. Huzurla doluydu içi ama aklı ve kalbi onda kalmıştı. Bu yüzden de yataktan çıkar çıkmaz soluğu yatak odasının önünde aldı. Kardeşini uyandırmamak için gösterdiği özeni Ayaz'ı uyandırmamak içinde gösteren Revan açtığı kapıyı içeri girer girmez sessizce kapadı.
Yatağa doğru gideceği sırada gözleri yerde serili olan örtü üzerinde ki güllere ve kurumaya yüz tutmuş yapraklara takıldığında eğilip yerden bir tanesini almak istedi fakat geldiğini farkeden kocası yatağından fırlayıp, yanına ulaştı.
" Dokunma çirkin!"
" Neden?" diye sorarak sarı gülü eline alan Revan üzerinde bir şeyler yazdığını farketti ama dengesizi okumasına fırsat vermeden gülü elinden çekip aldı. Dikenlerinin eline batmasını umursamayacak bir şekilde almasının nedenini merak eden Revan " ver şunu" diyerek elini uzattığın da Ayaz gülü arkasına sakladı.
" Ne yazıyor üzerinde?"
" Sanane Revan! Hem sabah sabah ne işin var burada?"
" Ne işim mi var? Kocama bakmıştım ben. Acaba burada mı kendisi?"
" Kocanız daha uyanamadı hanımefendi!"
Gözlerini bir kendisi bir yerdeki güller arasında gezdiren kocasının telaşının sebebini anlamak için hızla dizlerinin üzerine çöken Revan, Ayaz gibi dikenleri umursamayıp gülleri gelişi güzel eline aldı.
" Ne yazıyormuş bakalım"
Yazdıklarını görmemesi için Revan'ın arkasına geçen Ayaz kollarını beline dolayıp kaldırmak için uğraştı ama geç kalmıştı.
" Benimle evlenir misin?"
Güllerin ve yaprakların üzerinde ki ' benimle evlenir misin' yazısını tekrar tekrar okuyan Revan " kimin için bunlar?" diye sorarak ayağa kalktığında Ayaz inanmazcasına yüzüne baktı. Tüm gece Revan'a yapacağı evlilik teklifini düşünen Ayaz en sonunda bulduğu fikri gerçekleştirmek için bahçedeki gülleri ve yaprakları toplamıştı. Dolma kalemle üzerlerine ' benimle evlenir misin?' yazıp yapacağı sürprizi hayal ederek sabaha karşı uyumuştu. Ve şimdi yapmak istediği sürpriz hayal olmuştu. Ama en kötüsü Revan'ın kendisi için olduğunu anlamayıp kim için olduğunu sormasıydı.
" Kim için... ? Güzel soru karıcığım. Bunları gelecekteki karıma hazırlıyorum"
" Ne?"
Gözleri irileşen karısının omuzlarını tutan Ayaz " sen tam uyanamamışsın Revan. Şimdi git, yatağına gir ve gördüklerini unut tamam mı?" diyerek gülmeye başladığın da Revan elindeki gülleri Ayaz'ın çıplak göğsüne bastırdı. Kendisi için olduğunu elbette anlamıştı fakat şaşkınlıkla yanlış soru sormuştu. Ama aldığı cevap şaşkınlığını silip süpürmüştü!
" Ahh! Yavaş"
Kocasının dikenler yüzünden göğsünün acımasını umursamayan Revan elini kaldırıp işaret parmağını tehditkarca sallayarak " asıl sen yavaş ol. Sana ve gelecekti karına yediririm o gülleri! " dedi ve bozulan nefesini düzene sokmaya çalıştı.
" Sakin ol güzelim, senin için bunlar"
Tepesine çıkan siniri yüzünden yanakları kızaran kadın bir eliyle gülleri tutup diğer eliyle yanağını sıkan kocasının elini " istemez " diyerek ittikten sonra kollarını göğsünde birleştirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk Ayazı (Revan)
Ficțiune generală-Ara verildi - ' Çok değil aramızdaki mesafe; bir karış ya var ya yok. Ondan duymadım ancak yakınlarından öğrendiğim özgürlüğüne düşkün olduğu. Ben ise özgürlüğün yalnızca sözlükteki anlamını biliyorum. Ruhuma hiç uğramadı, tadı nasıldır, neler hiss...
