/24/DAVETSİZ MİSAFİR/
" Şükür bu da bitti"
Yorucu bir günü ardında bırakmaya hazırlanan Revan elindeki silgi bezini kovanın içine bırakıp, sildiği camlara baktı. Sabah yaptıkları eşya alışverişinden sonra vakit kaybetmeden temizliğe girişmişti ve son kalan takatini banyo yapmaya ayırarak yere oturdu. Sırtını duvara yaslayan Revan ellerini guruldayan karnına sarıp, kararmaya başlayan gökyüzüne bakarak yarın yapacağı işleri sıralamaya başladı. Mutfak, banyo ve avluyu temizlemesi gereken Revan ' az kalmış' diyerek kendini teselli ederken kapı kenarında onu izlemekte olan Ayaz'ı buldu gözleri. Dün geceden beri doğru düzgün konuşmayan çiftin yardımına gün boyunca gözleri koşmuştu. Birbirlerine bakarak anlaşmaya son veren Ayaz " bitirmişsin" diyerek yanına geldi karısının. Karşısına geçip dizlerinin üzerinde durduktan sonra bitkin yüzünü ellerinin arasına aldı. Onun yorgunluğunu almak istercesine yanaklarını okşamaya başladığın da Revan ellerini ellerinin üzerine koydu. Yorgunluğuna iyi gelmişti bu dokunuş fakat dün gece olanların kırgınlığı geçmek bilmiyordu.
" Birilerini getirip halledebilirdik. Neden zorladın kendini bu kadar"
Hâlâ ellerinde olan elleri sıkan Revan " kendim halledebilirim" dedi. Yeterince masrafı olduğunu düşünen Revan birde temizlik için masrafa girmesini istememişti. Ayağa kalkan Ayaz'ın desteğiyle yerinden kalkan Revan ağır adımlarla kapıya doğru ilerlerken Ayaz'ın kendisini bir anda kucaklaması üzerine korkuyla çığlık attı. Yüzüne gülümseyerek bakan dengesizinin omzunu tutup " ne yapıyorsun, bırak" dedi fakat Ayaz dan bir cevap alamadı.
" Belini ağrıtacaksın "
" Bir şey olmaz"
" Olur, ol.."
Karısının sözünü dudaklarına dudaklarını bastırarak kesen Ayaz, ömrüne bedel birkaç saniyenin ardından " merak etme" dedi ve bu kez alnına bastırdı dudaklarını. İkisininde içini ürperten dokunuş son bulduğunda odadan çıktılar. Merdivenleri inerken düşecekler korkusu yaşayan Revan kollarını Ayaz'ın boynuna doladı. Başını boynuna gömen karısını konağın kapısına kadar getiren Ayaz kucağından bıraktığın da " buyrun Revan Hanım" diyerek kapıyı açtı.
" Işıkları söndürmedik"
" Bekle, halledip geliyorum"
Ayaz geriye döndüğün de Revan kollarını göğsünde birleştirip onu beklemeye koyuldu. Gözlerini boş sokakta gezdirirken birkaç ev ötede ki direğin yanında birini görür gibi oldu. Emin olabilmek için o tarafa doğru yürümeye başladığı sırada farkedildiğini anlayan adam beresini takıp hızla oradan uzaklaştı. Revan konağı göz hapsine alanın Boran olduğundan habersiz kim olduğunu düşünürken Ayaz konağın kapısını kilitleyerek yanına geldi. Bakışlarını omuzuna hırkasını bırakan kocasının yüzüne çevirir çevirmez " buraya bakan birini gördüm" dedi. İzlenilmek onu terdigin etmişti fakat Ayaz " meraklı komşulardan birisidir" diyerek önemsiz olduğunu belirten bir bakış attı. ' İnşallah meraklı komşulardır' diye içinden geçirerek kendini rahatlamaya çalışan Revan hırkasını giyip Ayaz'ın koluna girdi.
Serinlemeye başlayan havaya rağmen taksi durağına kadar ağır adımlarla yürürlerken Revan'ın aklında gördüğü kişi, Ayaz'ın ise gidecekleri yeri Revan'ın beğenip beğenmeyeceği vardı. Taksiye biner binmez yanına oturan kocasının omuzuna başını yaslayan Revan yorgunluğunun verdiği halsizlikle gözlerini kapadı. Saçlarında gezinen elin rahatlığıyla bedeni gevşemeye başlarken uykusu yüzünden açlığını bile boş verebilecek durumdaydı.
Yaklaşık on beş dakika süren yolculuğun ardından Revan rahatsız olmasın diye kıpırdamadan duran Ayaz yüzünü okşayarak adını sesledi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk Ayazı (Revan)
Ficción General-Ara verildi - ' Çok değil aramızdaki mesafe; bir karış ya var ya yok. Ondan duymadım ancak yakınlarından öğrendiğim özgürlüğüne düşkün olduğu. Ben ise özgürlüğün yalnızca sözlükteki anlamını biliyorum. Ruhuma hiç uğramadı, tadı nasıldır, neler hiss...
