Soraya & Chakir { DEEL 2 }

Hoofdstuk 84: Verwacht het onverwachte.

Ik was wakker en keek op de wekker. Shit, waar is Chakir? Ik draai me om en zie dat ik de enige ben die op het bed ligt. Ik herrinner me alles vaag. Was ik zo diep aan het slapen? Ik loop naar zijn garderobe en zie dat hij zijn zijn werkkleding heeft gepakt. Hij is gaan werken. Maar waarom voelde het huis niet alleen van mij alleen? Ik doe de deur van onze kamer achter me dicht en loop naar beneden. De keuken in en tot mijn verbazing zag ik een ontbijtje op de tafel. Heeft Chakir dit allemaal gedaan? Ik moet lachen. Ik hoorde een deur piepen, maar het zal vast wel de wind zijn. Ik kan toch niet altijd iets voorstellen. Ik ga aan tafel zitten met mijn rug naar de deur die ik op een kiertje open heb gedaan. Wat voelde deze ochtend zo raar? Of verbeelde ik me dit?
Ik neem een hap van mijn omelet en smeer een boterham met Nutella. Bij de eerste hap van mijn boterham gaat hij niet door mijn keel. De deur gaat oppeens langzaam open en een hand wordt voor mijn mond gelegd voordat ik kon omdraaien.
'Sssst.' Hoorde ik iemand zeggen.
Ik draaide me om en keek in de ogen van Imad. Dit kan niet waar zijn??!
'Mhhhmm.' Zeg ik wild.
'Ssst, ik doe je niks. Ik wil alleen..' Zegt Imad
Hij had een klein sikje en zijn wenkbrauwen waren wat dikker.
Ik zette mijn hand op zijn hand en probeerde hem van mijn mond weg te halen, maar daar kwam niks van in. Hij was te sterk, net als de andere keren.
'Soraya.. Soraya... Sorayaa..' Komt er uit Imads mond.
En dan open ik mijn ogen en zie ik Walid vragend naar me kijken. Het was allemaal nep, het was een droom. Het was niet echt. Alhamdoulilah. 'Gaat alles goed?' Zegt Walid.
Ik moest op een of andere manier lachen, want hoe lang had ik Walid niet gezien?
'Jaaaaaa!!! En met jou spoorloze? Waar was je? Waar hing je uit?' Zeg ik lachend.
Walid bloost en gaat op het puntje van het bed zitten. 'Je had een rare droom of niet?' Zegt hij.
Ik weet niet wat ik moet zeggen, maar ik knik slechts met mijn hoofd. Het zou hem goed doen als ik de waarheid vertelde. En dat kon ik goed bij hem. Heel goed. Hij was een broer voor me. Familie
'Maar even over jou, waar was je?' Zeg ik nu sirieus.
'Werk.'
'Is dit dan niet jou werk?'
'Dacht je nou echt dat ik alleen dit doe, dan had ik wel een heel saai leven.' Zegt Walid terwijl hij zijn tong uitsteekt.
Ik lach hardop en steek ook mijn tong uit.
'Sukkel.' Zeg ik lachend.
Walid geeft me een duwtje en ik voelde oppeens een schok. Een schok door mijn hoofd heen, waardoor de droom met Imad zich nog een keer afspeelt in mijn hoofd. Zal Walid denken aan wat ik denk? Nee hij zal vast niks merken.
'Kom je naar beneden? Trouwens.. Het ontbijt he.. Dat op tafel was beneden he.. Dat hee..' Zegt Walid met een rood hoofd.
Welk ontbijt? Wist hij over de droom?
'Hoe bedoel je? Heb je ontbijt voor me gemaakt?'
'Nee, jij niet dan? Ik dacht dat je het ontbijt had gemaakt en toen opeens naar boven ging??'
Ik kijk nu vragend. Ik sta op en Walid loopt me achterna. Ik kijk in de keuken en zie dat het ontbijt gegeten is. Ahahahah, ik weet al wie het is.
'Waliddd, was het heerlijk?' Zeg ik lachend.
Walid lacht. Maar ik stopte even met lachen en dacht aan mijn droom. Toen ik beneden kwam en ook het ontbijt zag. Maar het zal vast en zeker Chakir zijn. Chakir is zo lief.
Walid bloost.
Ik pak een twee andere borden en maak een ontbijt. 'Maak je ook wat voor mij, was niet genoeg.'
Ik lach.
'Ja gekko, voor wie heb ik het andere bord dan?'
Ik lach als ik de boterhammen smeer en Walid die zit aan tafel met nog steeds een rood gezicht. Ondanks dat hij vaak hongerig is, blijft hij de beste.
Ik was klaar met de eerste boterham en dacht aan Imad. Zijn hoofd spookte door mijn eigen hoofd. Terwijl dat eigelijk een lange tijd niet meer was. Ik twijfel of het een droom is. Snappen jullie dat? Je weet dat het een droom is, maar het kon ook gewoon echt zijn. Maar dat kan altijd als het Imad is.
Ik zet Walids boterham voor zijn gezicht en geef hem een glas melk.
'Geniet ervan, ik ga eerst even douchen.' Zeg ik dan.
Walid neemt de eerste hap en hij geniet van het broodje alsof zijn leven ervan afhangt.
Een raam klappert open en mijn hart slaat op hol. Het is niks, alleen een raam.
Walids voetstappen galmen door het huis. Zijn het echt Walids voetstappen??
'Ik fix het wel.' Hoor ik hem zeggen.
Ik zucht van opluchting en loop dan rustig naar de badkamer. Ik was nu bang voor alles wat verwacht kan worden.

Word vervolgd.
©ST.