< Rachida's perspectief: >
Ik bel Imad voor de honderdste keer, maar ik krijg steeds een vrouw aan de lijn die mij probeert te zeggen dat zijn nummer niet bestaat. Rotzooi. Hij heeft me achtergelaten. In de zin van een team. Nu was het alleen ik. Niemand anders. Ik moest mijn eigen stappen volgen. Mijn eigen weg.
'Safouane? Kunnen we afspreken?'
'Ik ben vandaag druk, ik bel je wanneer het wel kan.'
En hij hangt op. Iedereen liet mij achter.
Ik laat mijn telefoon glijden in mijn jaszak en stap in mijn auto naar huis. Ik wil Safae voor de laatste keer zien. Want ik was niet dom. Ik zou hoe dan ook binnekort weg gaan. En niet met mijn eigen wil, maar die van Safouane. Hij heeft het veraden. Ik hoor het aan zijn stem. Zijn stem was niet zijn normale stem.
< Safouane's perspectief: >
Moest ze me nou elke keer bellen wanneer ze nodig had? Zoek het uit. Ik wil er niks meer mee te maken hebben.
'Vult u dit formulier in? Dan spreken we af dat het snel wordt geregeld.' Zegt de agent.
Ik bekijk het formulier. Met vragen en er achter lege lijnen die opgevuld moeten worden.
Naam plus achternaam. Klacht/ iets opmerkelijks/verdacht/moord enzovoort.
Ik hoefde alleen een cirkeltje te zetten om het geschikte woord. Ze heeft dit verdiend, want mijn baan en mijn familie staan op het spel. Bye Rachida.
Word vervolgd.
JE LEEST
Soraya & Chakir { DEEL 2 }
RomansaLees hieronder een voorproefje van het tweede deel van Soraya&Chakir.. Ik zal opnieuw beginnen, een nieuwe start, een nieuwe ik. Dezelfde mensen die mij achtervolgden in het oude leven, zullen slechts een herinnering zijn. Alles wat het verleden ke...
