Soraya & Chakir { DEEL 2 }

Hoofdstuk 85: Iemand die ik moest kennen.

Chakirs perspectief:

Ik meld me af, trek mijn jas aan en neem de lift naar beneden.
'Chakir!' Hoor ik iemand zeggen.
Ik draai me om en zie Safae achter me staan. Alsof ze wist dat ik op dit moment naar huis zou gaan.
'Ik ga met je mee!!' Schreeuwt ze.
'En hoe wil je dat doen, ik ben met de auto en jij met je eigen auto.' Zeg ik saai.
Safae krijgt zo'n vals lachje op haar gezicht. Alsof ze iets van plan is. Wat 100% zeker is.
'Ik -'
Ze wil iets gaan zeggen maar ik onderbreek der. Jammer genoeg. 'Nee je kunt niet meerijden.'
Safae's gezicht kleurt rood. Logisch, ze moest zich schamen. Ze wist hoe alles zat.
'Hoeft niet, daag Chakir.' Zegt Safae boos.
Voor het eerst is ze boos op mij. En gek genoeg vind ik het geweldig. Meer afstand tussen haar en mij. Ze mocht me haten, zij wel.
'Doei.'
Ik trek de deur open en ik voel regendruppels op mijn gezicht spatten. Ik ren naar mijn auto en stap in. 'Raar wijf.' Zeg ik hardop. Ik lach om mijn eigen opmerking.
'Wie is een raar wijf?' Hoor ik vaag bij mijn auto in de buurt.
Ik schuif het raam open en zie Rachida naast mijn auto staan. En wat doet zij hier? Tot mijn schrik heeft ze iets van Safae. Haar neus en ogen. Het zal toch niet zijn.. En ze was ook zo irritant als Safae!
'Iemand, ga je dit ook noteren.' Zeg ik lachend om mijn grap.
Rachida lacht zogenaamd mee en kijkt vragend. Alsof ze daar mee zegt dat ze graag nu een antwoord wil. Alsof ik het moet zeggen, alsof ze alles van mij moest weten. Maar nee, zo gaat het niet. Niet zo.
'Safae he?' Zegt Rachida.
Hoe wist ze wie Safae is? Zeker heeft ze weer een onderzoek gedaan.
'Wat?'
'Je hebt het over mijn dochter he? Ik snap je hoor.'
Dochter??? Wat was hier aan de hand?? En weer dat: "ik snap je hoor" Alsof ze beter was dan iedereen. Maar dochter?? Waar had ze het over? Was ik die tijd dat ik gewond was en in het ziekenhuis ontvoerd werd bij Rachida thuis?? Al die tijd bij haar dochter?
Hoe kon ik dat niet weten? Hoe was dit mogelijk? Maar waarom weet ik dit nu pas?
'Dochter? Sorry, hoor ik het goed?' Zeg ik verward.
'Jaa Safae is mijn dochter, niet opgemerkt? Ik dacht dat je wel zo slim was.'
'Hahahaha.' Lach ik nep.
Rachida staat stil en kijkt me dan onderzoekend aan. Alsof ik iets van haar had en ze hier staat omdat ze het terug wil.
'Nou weet ik wel wat ik moet doen, ik zal naar huis gaan.'
'Doe haar geen pijn.' Zegt Rachida.
'Wie? Safae? Ach, die raak ik niet eens aan. Als jij er maar voor zorgt dat ze uit me buurt blijft.'
Rachida lacht. 'Deal.'
Ik start de auto en kijk nog achterom en zie dat Rachida oppeens weg is. Foetsie.
Onderweg naar huis speelde er verschillende scenario's in mijn hoofd. Waar Safae in staat kon zijn en hoe alles zo is uitgekomen.
Ik kon niet wachten om Soraya's gezicht te zien. Maar ik wist al hoe ze zou kijken. En reageren. Ze zou denken dat ik een grap maakte. Maar dit was een sirieuze zaak.
Dit was niet alleen erg voor mij, maar ook voor wat komen zou...

Word vervolgd.
©ST.