Soraya & Chakir { DEEL 2 }

Hoofdstuk 76: Zaken die geregeld worden.

< Rachida's perspectief: >
Ik sta midden in het park met bevriesde tenen. Als die hond maar opdaagd. Ik kijk rechts en links van me en zie niemand, alleen in park. Als een gek. Logisch, het was koud. Ik schop een blikje weg en hoor voetstappen achter mijn rug. Omdraaien of toch niet? Ik draai me toch om en kijk in de ogen van Imad.
'Hallo Rach.' Zegt hij. Ik kijk vragend. Sinds fucking wanneer heb ik een bijnaam? En zo'n lelijke ook?? 'Ook jij hoi.' Zeg ik kort.
We gaan allebei zitten op hetzelfde bankje, alsof we dat hebben afgesproken. Imad zet zijn hand op mijn been en ik stoot hem met mijn hand weg. 'Ik doe je niks.' Zegt hij. 'Wat is er? Praat snel, geen tijd.' Imad kucht.
'Soraya.. Ik wil haar zien.' Zegt Imad.
'Ben ik fucking gaan lopen om dit?' 'Nee..uhh..jaa.' 'Ga dan naar haar toe? Dat deed je laatst toch?'
'Jaa, maar ik zag haar, maar zij mij niet. Ik kon de lol niet verstoren. Ik wil haar alleen zien.' Zegt Imad met de nadruk op alleen.
Ik pak zijn hand beet. 'Oh wat schattig, gaat je nooit lukken. Nou mijn werk zit erop, toedels.' Zeg ik lachend. Ik sta op en zet mijn eerste stap die verhinderd wordt.
'Wacht.' Zegt Imad zielig. 'Wat?' 'Je moet me ermee helpen!'
Ik schud mijn hoofd. 'De laatste keer dat ik Soraya zag was lang geleden, twee maanden ofzo en toen had ik beloofd niet in haar leven te stappen. Tenminste voor nu, want je weet wat de deal is.' Zeg ik hard. Er was niemand, hard praten en schreeuwen kon. 'Ja ja, jij krijgt haar kind en ik haar. Maar hoe krijg ik haar als ik niet eens de kans heb om met haar te praten.' Zegt Imad chaggie.
Ik lach. 'Oh ik zorg ervoor toch? Daarvoor heb ik je eruit gehaald.. Ik help, jij geniet. En ik krijg mijn deel okee? Zijn we nu klaar?' Zeg ik boos. Imads gezicht veranderd in een clowngezicht. Blij en verwend. 'Dankje, dankje.'
Imad staat op en geeft een hand. 'Ik moet eerlijk zeggen, je bent de beste.' Zegt Imad bescheiden. Ik lach, maar al snel veranderd mijn lach. Ik moest niet laten zien dat het me speciaal liet voelen. Ik geef een stevige handdruk terug en neem mijn stappen naar huis. Imad neemt de andere kant en ik voel ogen in mijn rug prikken. Ik draai me om en zie hem kijken naar mij. Raar. Ik pak mijn telefoon en zeg mijn werk af voor de hele week. Ik heb zaken te doen, Soraya zaken haha.
< Othmans perspectief: >
Ik sta voor het gebouw en mijn baas komt naar buiten. 'Net op tijd.' Zegt hij.
Hij gaat weer naar binnen en ik begrijp het niet. Ik hoor politiesirenes mijn kant op komen en ik weet niet waarom maar er is hier niks gebeurd om de politie nodig te hebben. Ik hoor iemand schreeuwen dat ik niet moet bewegen. Ik snap het niet, wat is er? Ik kijk naar de kant van de sirens en zie agenten uit stappen en mijn kant op lopen.
'Je bent gearsteerd wegens harde drugsgebruik en drugs in huis houdend.' Zegt een agent. Ik kijk vragend. Wat? Hoe?
'Wie heeft jullie gebeld?' Zeg ik.
De agent kijkt me normaal aan, alsof hij me straks een lesje gaat leren. Wat ook gaat gebeuren straks. 'Meelopen.'
Mijn baas komt uit de deur en lacht met zo'n gemeen lachje. 'Waarom heb je dit gedaan?' Zeg ik boos. 'Het moest wel, je liet me geen keus. Je kwam nooit opdagen voor je werk.'
Dat waren de laatste woorden die ik zal horen,ik bukte om de auto in te stappen.

Word vervolgd.
©ST.