Soraya & Chakir { DEEL 2 }

Hoofdstuk 78: Het gaat om geld.

Rachida's perspectief:

Ik pakte een taxi en reed naar het ziekenhuis. Waar Soraya zeker zal bevallen. Tenminste dat denk ik.
'Hallo, met wat kan ik u helpen?' Zegt de vrouw droog achter het loket.
Alsof ze haar werk haat, wat ik snap.
'Ik kom voor dokter Safouane.'
'Heeft u een afspraak?'
'Nee, maar zeg maar dat ik er ben, hij verwacht me sowieso.'
De vrouw kijkt vragend alsof ze water ziet branden ofzo. 'Oke.' Zegt ze.
Ze belt naar Safouane's kantoor en even later wordt ik zijn kant op gestuurd.
'Hey Rachida? Wat doe jij hier?' Zegt Safouane blij.
Voor het eerst is iemand blij dat ik er ben. Sirieus, zelfs mijn eigen man is niet eens zo blij als ik van werk kom of althans van ergens.
'Ik moet met je spreken, ik heb je hulp nodig.' Zeg ik bang.
Jullie denken vast en zeker: bang?? Rachida en bang?? Dat kan niet samen. Maar geloof me, wat ik ga doen, is fout. Fout voor woorden en voor de wereld. De wereld zal op z'n kop staan! Van Safouane's gezicht kan ik aflezen dat hij ook bang is.
'Praat.' Zegt hij.
Ik neem plaats en vertel hem mijn plan.
Dat ik wil dat hij de computer checkt als Soraya steeds langskomt tot haar kindje op aarde is. En natuurlijk moet hij het aan mij doorgeven, zodat ik weet hoe en wat ik verder zal doen. En dan moet hij het ergste gaan doen. Het kind wisselen. Wisselen ja.
Ik heb nachten over dit idee gedacht. De ene keer waren mijn gedachtes het onneens en de andere keer wouden ze het zo graag. En dit was het enige plan dat met 100% zal slagen. Tenminste, als je hersenen had die op die van mij leken.
Aan het eind van mijn verhaal schudde Safouane zijn hoofd. 'Je bent gek, hoe wil je dat ik dat doe. Je bent gek Rachida, als ze erachter komen.' Zegt hij fluisterend.
Ik keek rond en zag geen camera. Ik deed mijn handtasje op mijn schoot en stak mijn hand erin. Ik haalde er een stapeltje brieven uit, geldbrieven. 'Genoeg?' Zeg ik.
Safouane's ogen staan op branden, hij had maar een ding te doen en hij kreeg geld dat hij niet eens in 6 maanden werken terug krijgt. 'Ik doe het.' Zegt hij met een schore stem. Ik lach en tik met mijn nagels op tafel.
Ik sta op en strijk mijn rok glad. 'We bellen.' Zeg ik. Safouane telt het geld en aan zijn ogen te zien geloofde hij het niet.
'Ben je er zeker van dat je al dit geld kwijt wilt?' Zegt hij.
'Tuurlijk gek, anders gaf ik het toch niet. Nou bye.'
Ik doe de deur achter me dicht en loop richting de uitgang.
'Doei.' Zeg ik blij tegen de vrouw achter het loket. Ze zwaaide en ging weer verder met het kijken naar het saaie scherm.
Shit. Shit. Shit. Wat doet zij hier?
Ik ga terug naar binnen en ren naar het toilet.
Alsof ze wist dat ik hier was. Ze heeft me vast niet gezien, ze was druk bezig met haar zogenaamde bodyguard.
'Hoi, we hebben hulp nodig. Ze krijgt steeds van die rare steken in haar buik en ze moest kotsen.' Zegt haar bodyguard.
Ik hoor Soraya zuchten en puffen. Alsof haar leven ervan af hing. Wat ze niet weet, is dat ze alles voor niks doet.
'Ik stuur jullie door naar de 2e verdieping, jullie worden daar geholpen door dokter S.' Zegt de vrouw achter het loket.
Yes, mijn plan is aan de gang.
Soraya wordt vastgepakt en ze nemen de lift naar boven. Ik ga snel de wc uit en loop weer naar buiten, ik bots tegen iemand op en kijk niet omhoog.
'Hey!!' Roept iemand achter me.
Ik kijk niet achterom. Die stem ken ik uit duizenden. Chakir.
Hij heeft vast een belletje gekregen om te rennen, arme schat. Nu al zielig, laatstaan als hun kind er niet meer is. Tenminste niet die van hun haha!
Dezelfde taxi die me bracht komt me weer ophalen. Hij overhandigd me een brief.
'Dit is voor jou, gekregen van Imad.' Zegt hij.
Ik scheur het open en lees het zachtjes voor.
"Bedankt voor alles, meer vind je in deze envelop."
Ik doe de enevelop wijd open en zie geld. Is hij gek? Dit hoeft toch niet? Hij moet zich alleen aan het plan houden, dat was al goed en veel.
Ik zeg mijn chauffeur dat hij bij de bank moet stoppen. Ik overhandig hem geld en stap uit.
Ik ren naar binnen en stort het geld op mijn geldrekening. Nee, ik houdt het niet voor mijzelf? Ik zal thuis alles fixen.
Ik moest nog een stukje lopen voordat ik thuis was en dat is snel.
Ik pak mijn telefoon en app mijn man.
"Ben je thuis? Zoja? Pak je spullen. Je mag weg."
Ik lach om mijn appje en stop mijn telefoon in mijn tas. Geweldig dit. Twee raak.

Word vervolgd.
©ST.