Soraya & Chakir { DEEL 2 }

Hoofdstuk 83: Ik kan het aan.

Chakirs perspectief:
Ik deed mijn ogen langzaam open en voelde een arm om mijn middel. Het zag er allemaal vaag uit. Alsof dit een droom was.
Ik draaide met mijn rug naar de andere kant en keek in het gezichtje van Soraya. Ze was zo mooi als ze sliep. Haar arm liet ik eventjes nog om mijn middel. Het voelde zo veilig. Ik voelde me altijd al zo veilig bij haar.
Ik zette mijn hand op haar haren en speelde met een plukje. 'Waarom ben je zo mooi?' Zeg ik alsof Soraya een antwoord zou geven.
Maar haar antwoord zal zeker weer iets grappigs zijn, want dat was ze ook. Grappig.
Haar lichaam plakte tegen het mijne en het voelde zo vertrouwd. Ik keek naar haar buik, die steeds dikker aan het worden was.
Ik kan het nog steeds niet geloven, weken zijn voorbij gegaan en toch geloof ik niet dat ik een meisje zal krijgen. Het was in mijn gedachten slechts een droom, maar in mijn hart was het ECHT.
Ik zat zo diep na te denken dat ik vergat om op te staan en klaar te maken voor mijn werk. Ik legde Soraya's arm rustig op mijn kussen en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Het deken sla ik goed om haar heen, dat houdt haar wel warm. Ik pak mijn outfit bij elkaar en mijn handdoek. Ik loop naar de badkamer en neem een warme douche en doe de wassing. Na het douchen, nam ik de tijd om te gaan bidden. Ik maakte een ontbijtje klaar voor Soraya en zette het op tafel. Zodat als ze beneden komt, ze het ontbijt gelijk opmerkt. Ik doe mijn jas aan, pak mijn autosleutels en doe mijn telefoon in mijn broekzak. Ik doe de deur zachtjes dicht en loop naar mijn eigen auto.
Even later sta ik voor de deur van mijn werk en open mijn kantoortje.
Ik zet mijn stropdas recht en loop naar de balie om mijn papieren te halen. Die ik nodig had.
'Hey Chakir, werk je ook vandaag?'
De duivel.
'Hey Safae, ja toevallig.'
Ze bloost en loopt als een eend naar haar kantoor. Waar sloeg dat op? Dacht ze echt dat ik op een eend val?
Ik pak mijn papieren bij elkaar en loop naar mijn eigen kantoor, waar ik snel koffie zet en aan het werk ga. Want geloof me, koffie doet goed als je een lange dag moet werken.
< Rachida's perspectief: >
Ik had afgesproken met mijn dochter, een moeder-dochter tijd. Die we moesten inhalen. Het deed haar ook zo'n pijn, om te horen dat haar vader mij niet wilt.
Ahahahah, ondanks dat dat niet waar was. Ik was de persoon die hem juist niet meer wou, maar he dat wisten jullie al toch? Scheidingsbrieven.. Smsje naar hem. Hij had bewijs, maar toch loog hij tegen zijn bloedeigen dochter. Maar okee, een voordeel voor mij. Ik had altijd mazzel.
Ik zou haar ophalen en dan zouden we ergens gaan eten. Ik zal haar dan de waarheid vertellen. Oh, wat dacht je zelf? Trapte jij er echt in? Rachida vertelt nooit de waarheid. Daar ben ik te goed voor, te ellegant. Ik stelde voor om Imad te bellen, maar hij nam na de derde keer niet op. Misschien druk. Je weet hoe we zijn. Plannetjes hier en plannetjes daar. We hadden het druk. Imad en ik. We waren bezig. We stonden op scherp. We hadden een soort tweede baan, alleen veel beter. Meer uitdagender. Ik kon het aan, de rest niet. Ik was sterker. Ik leg mijn telefoon weg en start de motor. Op naar Imad. De spanning die in mijn onderbuik zit, doet me de neiging om te kijken wat Imad uitspookt.
Ik zet een leuk muziekje op en zet mijn zonnebril op, er was geen zon. Maar in mijn leven schijnt het zonnetje altijd..

Word vervolgd.
©ST.