roommates with my bully

29.

Oh my god! We hebben gewoon 3k! Iedereen zo immens bedankt!
Daarom een extra lang hoofdstuk♡ tot snel en super bedankt nog eens!

Pov Evi.

We zijn inmiddels al bijna avond, Liv heeft alles gedaan om me over te halen om samen met haar en de jongens mee te gaan naar een club. De gebeurtenis van een paar dagen geleden is nog steeds niet uit mijn hoofd gegaan dus Noah zei ook dat het geen goed idee was.

Ik was blij, Noah nam het op voor me en dringde erop aan dat we samen thuis bleven. Liv had daarna ook opgegeven en stemde in met het idee van in en Noah.

We hadden ondertussen ookal aan de jongens gevraagd of ze langs wouden komen en zo iets samen konden doen.

Niet veel later werd op de deur geklopt en Bella en de jongens kwamen vrolijk binnen. Ik zag aan Caleb's houding dat er iets mis was. Ik wist niet wat me bezielde maar zonder dat ik het wist was ik naast hem gaan zitten en wou ik hem helpen, ik was bang dat hij en Noah ruzie om mij hingen krijgen. Ik zuchte en keek hem aan.

'Is alles wel oke?' Vroeg ik zacht.

"Wat vinden meisjes leuk?" Vroeg hij voorzichtig.

Wat vroeg hij juist? Waarom wou hij dat weten? Vragen spookte door mijn hoofd en ik was niet in staat om antwoord te geven op zijn simpele vraag.

'Ze vinden aandacht leuk' zei ik met veel twijfels.

"Bedankt Evi" zei hij voordat hij opstond en wegliep.

Ik dacht nog altijd na waarom hij dat vroeg, was hij iets van plan? Ik zuchte en keek verward voor me uit.

"Is er wat?" Hoorde ik een stem vragen.

Ik keek naar een bezorgde Noah en schudde mijn hoofd.

'Alles is oke' zei ik met een geforceerde glimlach.

Hij keek me twijfelend aan maar glimlachte dan toch. Hij kwam naast me zitten en sloeg beschermend een arm om me heen.

"Wie wil er truth ore dare doen?" Zei Liv met een grijns.

Iedereen stemde in met haar idee en ging in een kring zitten, Noah ging een glazen fles halen en legde die in het midden en plofte dan naast me neer op de grond.

"Ik begin" zei Bella lachend.

"Noah" zei ze met een grijns toen de fles hem aanwees.

'Dare' zegt hij uitdagend.

"Ga met Evi in een kamer zitten en kom er pas uit als jullie je verleden hebben uitgepraat" zegt ze nog steeds lachend.

Ik voel hoe mijn glimlach verdwijnt samen met die van Noah. Ook Liv kijkt bezorgd mijn kant uit.

"Maar ze-" zegt Liv als teken van hulp.

"Het maakt me niet uit Liv, ze gaan nu samen naar boven en komen er niet uit totdat alles goed is" zegt ze nog steeds niet beseffend wat ze juist deed.

Ik slik en wandel naar de kamer waar Noah achter mij binnen komt en op het bed gaat zitten.

"Het spijt me zo Evi" zegt hij met zijn hoofd verborgen in zen handen.

'Het is oke' fluister ik terug voor ik me tegen de muur naar beneden laat glijden.

Een stilte vult de kamer en enkel onze ademhaling kan je horen.

"Mag ik het zien" zegt Noah.

'Wat zien?' Vraag ik verward.

"Wat ik je heb aangedaan" zegt hij met een gebroken stem terug.

'Noah het is-' probeer ik te zeggen.

"Evi asjeblieft" smeekte hij me.

Ik zucht en loop naar hem toe en ga naast hem zitten, ik rol langzaam mijn mouw op en een paar littekens komen te voorschijn.

De ergste is die op mijn rechter arm, Noah duwde me lachend van mijn fiets en ik kwam slecht neer. Omdat hij me bijna altijd op die plek vastneemt kon de wonde niet helen.

"Het spijt me zo" zegt hij nog eens voordat hij een kus op mijn hoofd drukt.