roommates with my bully

55.

Pov Evi.

Noah stond deze ochtend op met een kater, maar ookal had hij hoofdpijn hij was nog steeds enorm enthousiast om naar de dokter te gaan.

Noah werd al helemaal vrolijk bij het gedacht dat hij vandaag te weten ging komen wat ons kindje zou zijn.

Hij hoopte nog steeds dat het een jongen zou zijn, ik vond het grappig en ook schattig om te zien hoe hij met alles omging.

Liv had gelijk, Noah vindt het geweldig om vader te zijn.

Ik had me niet zo moeten druk maken over hoe hij het zou vinden.

De klok gaf aan dat we over een halfuur moesten vertrekken.

Noah zat in tegen stelling van mij al helemaal aangekleed in op de bank, hij kijkt om de seconde op zijn horloge in hoop dat de tijd sneller zou gaan.

"Evi?" Zucht hij.

Ik keek hem lachend aan met de gedachten dat hij enorm schattig was als hij zo enthousiast was.

'Ja?'

"Kan je je omkleden, over 25 minuten moeten we weg."

Mijn lach vulde de kamer en Noah keek me beledigend aan.

'Het is goed ik ga al.' Zei ik toen ik mijn handen in de lucht deed als teken dat ik me overgeef.

Mijn oude legging werd vervangen voor een blauwe jeans en een trui van Noah.

Ik keek in de spiegel en maakte een nieuwe staart in mijn haar, mijn handen namen een beetje water en ik lied het verfrissend over mijn gezicht glijden.

"NOG 6 MINUTEN!" Hoorde ik een inmiddels zenuwachtig Noah uit de woonkamer roepen.

Ik nam snel mijn telefoon, sleutels en portemonnee en stak ze snel in mijn zwarte handtas.

Noah stond al voor de deur te wachten en had mijn schoenen al klaar gezet en mijn jas lag over zijn arm.

"Eindelijk." Zei hij alsof ik een maand weg was.

'Jaja, ik ben er.' Zuchte ik terwijl ik men arm door de mouw duwde.

Zijn hand vond de mijne en zo trok hij me zowat mee naar de auto.

_____________

De rit was kort, heel erg kort.

Ik moest er weer om lachen hoe hij deed.

"We zijn er." Mompelde hij, ik klikte mijn gordel weg en was klaar om mij deur te openen maar daar stond Noah al.

'Dankje.' Zei ik zacht toen ik naar de deur wandelde.

Noah opende ook weer de deur van de dokterspraktijk en was niet snel genoeg bij de balie om ons aan te melden.

"U mag nog even plaats nemen in de wachtzaal." Was het enige wat de vrouw achter de balie zei.

Noah probeerde zo stil mogelijk te zitten, dat kwam vooral om dat zijn stoel kraakte en we niet de enige waren die hier zaten.

Na 10 minuten in een pijnlijke stilte te zitten kwam een vrouwelijke dokter de zaal binnen lopen.

"De volgende." Onderbreekt ze de stilte.

Aangezien iedereen bleef zitten en waarschijnlijk op een andere dokter wachte stond Noah al snel recht en begon achter de vrouw te lopen.

Ik volgde maar als laatste in ons rijtje.

Nadat we ons kort hadden voorgesteld begon ze aan haar onderzoek.

______________

"Jullie willen vast weten wat het is?" Vraagt ze lachend.

Noah knikte en ik gaf haar een zachte 'Ja.'

(Voordat je verder leest, zet hier even wat je denkt dat het zal zijn, ik ben nogal benuwd wat jullie denken.💕)

_

_

_

_

_

"Het wordt een meisje." Zegt ze met een glimlach.

---------------------------

Super bedankt voor de 70k!💕

Het verhaal zal waarschijnlijk niet meer zo lang duren misschien nog ongeveer 5 hoofdstukken, het wordt inderdaad saai en er gebeurt niets dus sorry daarvoor.

Maar als dit verhaal stopt zal er ook een nieuwe aankomen en daar ben ik ook echt enthousiast over!💕

Tot het volgende hoofdstuk!♡