Pov Evi.
Ik zit samen met Noah in de auto onderweg naar huis, het was nogal spannend om in een auto te gaan zitten na het ongeluk.
Mijn ogen zijn strak op de weg gericht en ik kijk aandachtig naar welke bochten en bewegingen hij maakt.
Zijn vingers tikken op het stuur en de hand die vroeger op mijn been lag is ookal verdwenen.
_____________
We komen aan bij ons huis en ik stap enthousiast uit.
Noah komt naast me lopen samen met mijn spullen die hij al uit de koffer heeft gehaald.
"Eindelijk terug thuis." Zegt Noah als hij de deurklink naar beneden haalt en een stap naar binnen zet.
Ik glimlach naar hem en trek dan mijn schoenen uit en loop naar de woonkamer waar ik me dramatisch op de bank laat vallen.
'Ik heb je zo gemist.' Mompel ik tegen een kussen.
Noah komt naast me zitten en kijkt me verbaasd aan maar begint dan luid te lachen.
"Ik heb je ook gemist." Zegt hij met een domme stem als hij een kussen voor zijn gezicht neemt.
Ik kijk hem geamuseerd aan en begin dan ook te lachen.
"Ik hou van je Evi."
'Ik ook van jou.'
Hij heeft me een snelle kus en gaat daarna mee naar de slaapkamer waar ik alles opruim en een paar dingen in de was gooi.
____________
Ik lig zoals gewoonlijk samen met Noah op de bank als we wachten tot het langzaam 18uur wordt.
We hadden een lang gesprek over de baby.
Noah hoopt op een jongen en dan later een meisje want hij vind dat een meisje een grote broer moet hebben.
Ik vond zijn mening wel schattig, hij wou dat hij dan zen zusje kon beschermen.
Voor mij maakte het eigenlijk niets uit. Ik hoop gewoon dat het gezond wordt.
Noah vond dan weer mijn opmerking klassiek en saai, "dat zegt iedereen Evi."
Later gaf hij wel toe dat ik gelijk had en dat hij ook hoopte dat het gezond wordt en een mooi leven zal leiden.
"Wat niet moeilijk was met een mama zoals jij."
Zijn woorden doen me steeds blozen en meer verlangen naar morgen, morgen mogen we naar de dokter dan krijgen we het geslacht te horen en kunnen we beginnen met namen kiezen, wat ik best wel leuk en spannend vind.
_____________
De bel luide door het huis wat aangaf dat de rest was gearriveerd.
Noah stond vrolijk op en begroetten zijn vrienden aan de deur terwijl ik rustig op de bank wachtte.
"Hey eef hoe is het je?" Vraagt Bella als ze me in een omhelzing neemt.
'Alles is goed en met jou?' Vraag ik nieuwsgierig.
"Ik vertel je zo wel alles als de rest hier is." Zegt ze geheimzinnig.
Ik kijk haar raar aan en rol dan lachend met mijn ogen.
"Hoe is het met je baby." Vraagt ze blij.
'Alles is goed, morgen weten we wat het is.'
"Wat leuk!" Zegt ze enthousiast.
Ik hoor hoe de bel een tweede keer luid en nu staan Liv en Hayden voor de deur.
Ik neem ze beide in een stevige knuffel en kijk ze blij aan.
"We moeten jullie iets vertellen." Zeggen Liv en Bella tegelijkertijd.
Ik moet lachen en kijk ze in spanning aan.
"Vertel jij maar eerst Bella." Zegt Liv.
Bella knikt en neemt Caleb's hand vast.
"We-"
---------------------------------
Sorry dat het deel zo lang duurde, ik had namelijk echt geen inspiratie maar ik hoop dat jullie hem alsnog leuk vinden.
Super bedankt voor de 58k& de 200 volgers💕
JE LEEST
roommates with my bully
Teen FictionEvi wordt al heel lang gepest door Noah en zijn vrienden. Ze heeft eindelijk haar school afgemaakt en gaat op kamers, maar wat als Noah haar kamergenoot wordt? Zal ze hem kunnen vergeven of blijft hij haar pesten? Je leest het in roommates with my...