roommates with my bully

45.

Pov Evi.

Ik zit op de grond te trillen van de koude, mijn telefoon is inmiddels al uitgevallen en ik ben ook in een hevige huilbui gegaan.

De tranen stromen nog steeds over mijn wangen, ik zat onder een lantarenpaal die als enige de straat wat verlichte. Mijn ogen begonnen zwaar te worden en ik had moeite om ze open te houden.

Ik durfde niet te slapen omdat ik dacht dat ik misschien wel ging ontvoerd worden in mijn slaap, de gedachten aleen al maakte me nog banger.

---------------------------

Ik hoorde in de verte wat stemmen komen en ik opende vermoeid mijn ogen die half-dicht waren.

"Daar is ze." Hoorde ik een vertrouwde stem zeggen.

Niet veel later werd ik in de stevige armen van Noah getrokken en voelde ik hoe zijn armen me voorzichtig optilde.

"We hebben je Evi, geen zorgen. We gaan naar huis." Hoor ik Noah geruststellend zeggen.

Ik sluit mijn ogen en hoor dat we nu in de auto zitten opweg naar huis.

____________________

Ik open langzaam mijn ogen en zie dat ik terug in ons bed lig.

Ik wil me omdraaien maar voel dat Noah's armen stevig om me heen liggen.

Ik draai me met veel moeite om en kijk nu recht in zijn gezicht.

Ik haal langzaam mijn handen door zijn haar en druk voorzichtig een kus op zijn hoofd en stap daarna uit bed .

___________________

Ik liet me op de bank vallen en keek wat tv.

Na een tijdje hoorde ik geluiden uit de slaapkamer komen en besloot ik om te gaan kijken.

"ZE IS WEG HAYDEN WEG!" Schreeuwt Noah door een telefoon.

"IK WEET HET NIET IK SLIEP EN NU BEN IK WAKKER EN IS ZE WEG!"

"IK WIL NIET DAT ZE WEG GAAT, IK KAN NIETZONDER HAAR!"

Ik hoor hoe Noah de telefoon weggooit en zich op de grond liet zakken en zacht begon te huilen.

__________________

Ik liep de kamer binnen en sloot mijn armen om Noah heen.

'Ik was niet weg Noah' fluister ik.

"Blijf je hier Evi?"

'Ik-'

--------------------------------------------

Bedankt voor de 28k reads💕