Pov Evi.
Alles ging in een waas voorbij.
De rit naar het ziekenhuis, alles.
Ze hadden me al snel aan een bakster gelegd en wat dingen gegeven dat de weeën zouden verzachten.
De bevalling was pijnlijk, ik denk dat ik zowat heel het ziekenhuis bij elkaar heb geschreeuwd.
Noah was zo lief, hij bleef me vertellen dat ik dit kon, hij bleef me aanmoedigen zelf toen ik begon te huilen en ik hem vertelde dat ik het niet meer kon.
Ik had waarschijnlijk heel zijn hand fijn geknepen maar hij vond het niet erg.
En toen na alles kwam het beste geluid die je maar kon horen.
Het gekrijs van een huilende baby.
Ik was zo gelukkig, en zeker toen ik haar in mijn handen had.
Madison.
Noah vond het een perfecte naam, zeker omdat hij haar Maddy kon noemen.
Hij huilde, natuurlijk niet zo veel als ik maar toen hij Madison voor het eerst vast hield kwamen er tranen.
Ik was uitgeput, moe... kortom ik was kapot.
Ik werd al snel naar mijn kamer gebracht samen met Noah en Madison.
Ze lag in Noah's armen terwijl hij mijn hand niet los liet.
Het geluk straalde van hem af, ik had hem al vaak gelukkig gezien maar deze keer was het het mooiste moment.
Ik kon zelf niet gelukkiger zijn dan nu.
Madison lag te slapen totdat Noah's telefoon begon te rinkelen.
In een paar seconden was ze wakker en had Noah haar al in mijn armen gelegd zodat hij zijn telefoon kon uitzetten.
Haar groene oogjes keken me nieuwsgierig aan en haar vingertjes hadden zich om mijn wijsvinger gewikkeld.
Een grote glimlach vulde mijn gezicht terwijl ik bewonderend keek naar het kleine wondertje die mijn armen lag.
Ik was zo blij dat alles met haar in orde was.
Ze was prachtig, de mooiste baby die ik ooit had gezien en geloof me ze was alles waard wat ik heb moeten doorstaan.
Noah kwam met een grote glimlach de kamer terug binnen en stopte zijn telefoon in zijn achterzak.
"Hayden belde net, hij weet het geslacht van zijn kindje."
'Wat is het?' Vroeg ik nieuwsgierig.
"Het wordt een jongen."
Ik was blij voor Liv en Hayden, ik was ook blij dat Madison later vrienden zou hebben die de kinderen van onze beste vrienden zijn.
Een vlaag van vermoeidheid overspoelde me, ik voelde hoe Noah Madison uit mijn armen haalde wat zacht gehuil van haar opleverde.
"Slaapwel Evi." Zei hij toen hij me een kus gaf en Madison probeerde te kalmeren.
En met een geweldig gevoel viel ik in slaap.
____________
Ik werd waker door een zacht gehuil een lieve woordjes van Noah.
Ik opende voorzichtig mijn ogen en zag Noah naast me zitten met Madison in zijn armen.
Het zicht van de twee beste dingen in mijn leven deed me al lachen en me enorm gelukkig voelen.
Noah's ogen keken me blij aan en hij gaf een zachte kus op mijn voorhoofd en draaide zich naar me toe zodat Madison me ook kon zien.
Ze keek me zoals gisterenavond bewonderd aan, Noah legde haar in mijn armen en ik legde weer mijn vinger in haar kleine handjes.
En zo viel ze in slaap.
--------------------Dit was het dan...
Dit is het einde van roommates with my bully.
Het is zo raar om dit te eindigen.
Er zal nog een epiloog en een dankwoord aankomen.
Maar alvast, enorm bedankt aan iedereen die hier nog steeds is vanaf het begin al.
En ook natuurlijk aan iedereen die dit boek leest en stemt, in de epiloog zal je zien hoe Noah en Evi en Madison hun leven is en in het dankwoord heb ik nog een belangrijke mededeling.
Maar tot de epiloog💕
•Bewerkt op 7 maart 2020, als er nog fouten zijn mag je deze hier altijd melden! Xx
JE LEEST
roommates with my bully
Teen FictionEvi wordt al heel lang gepest door Noah en zijn vrienden. Ze heeft eindelijk haar school afgemaakt en gaat op kamers, maar wat als Noah haar kamergenoot wordt? Zal ze hem kunnen vergeven of blijft hij haar pesten? Je leest het in roommates with my...