The Search

Hoofdstuk ~6~

~ Kaden

Ik ging gelijk voor haar staan, ik kookte. Mijn wolf kon ik met moeite in bedwang houden. Ik wist zeker dat Brad het in mijn ogen kon zien want hij deed snel een stap achteruit.

Beschermen was het enige wat er door me heen ging.

Ik stond klaar om hem af te maken toen een kleine hand mijn schouderblad aanraakte.

Ik sloot mijn ogen en het was alsof er vanuit haar aanraking een deken van rust over mee heen kwam. Een warme golf vol licht verspreidde zich waar haar huid de mijne aanraakte.

***

~ Lily

Ik zag de individuele spieren in Kadens rug trillen en kon de verleiding niet weerstaan om mijn hand erop te leggen. Niet wetende of hij het erg zou vinden.

Hij leek te smelten onder mijn aanraking.

'Sophie!', schreeuwde hij, 'Kun jij Lily een rondleiding geven?'

Brad en ik waren nog steeds bezig elkaar dood te staren toen Sophie me aan mijn arm het huis in trok, 'Tuurlijk Alpha.'

Ik keek nog een keer terug naar Kaden en onze blikken kruisten elkaar. Het was gek. Eerst leek hij te trillen van woede. Als automatisch had ik hem willen kalmeren.

Even hielden we elkaars blik vast en een kleine glimlach vormde zich om mijn mond.

Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan!

Ik leek vast net zo'n aanstellerig tutje dat verliefd werd op de eerste beste knappe jongen die ze zag. Thuis had ik altijd een hekel gehad aan dat soort meisjes.

Tot mijn verbazing glimlachte Kaden echter terug waardoor ik alleen maar breder moest glimlachen. Zijn lach deed me smelten. Pff, ik moest echt even normaal doen.

Ons contact werd verbroken toen Sophie me verder mee het huis in trok.

'Ik zou uitkijken met wat je tegen Brad zegt.', mompelde Sophie waarschuwend terwijl we door de gang liepen. Ik keek haar vragend aan.

'Hij begon.'

'Ja, ik weet 't, maar laten we zeggen dat hij hier is om daaraan te werken.', ik trok een wenkbrauw op maar ze negeerde mijn blik.

'Nou, dit is de zitkamer.', begon ze enthousiast 'Hier komen packleden met Alpha Kaden praten als ze een probleem hebben-'

Na een uitgebreide tour die meer dan twee uur in beslag had genomen lagen we elk in een eigen grote stoel op de veranda.

Het huis was gi-gan-tisch! De gang kwam uit op een grote kamer die de hele achterste helft van het huis in beslag nam. Half keuken-half eet/zitkamer was dit.

Er waren ook nog andere deuren op de gang die naar een werkkamer, kast, openhaardkamer en badkamer leidden.

De trap naar boven gaf toegang tot een paar slaapkamers met eigen badkamers en nog wat kasten en dat soort dingen.

Bijna de hele achterste wand van de keuken/zitkamer was van glas en een deur in het midden van de grote kamer leidde naar een veranda die uitzicht gaf op het bos dat het huis omringde.

Het huis leek vanaf hier alleen te staan, maar er moesten vast meer huizen in de buurt zijn.

Sophie was echt heel leuk. Haar enthousiasme zorgde ervoor dat haar blonde krullen op en neer dansten elke keer dat ze wat zei.

Ze maakte een grap en ik schaterde het uit van het lachen. Met mijn hoofd in mijn nek leunde ik op mijn zij tegen de stoelleuning aan die zacht was als dons.

Mijn kleine lichaam paste er precies in.

Het voelde gek om me zo op mijn gemak te voelen bij iemand die ik nog maar net kende.

Marius had het altijd verboden om vrienden te hebben. Dus had ik ze nog nooit gehad.

Niet dat ik vrienden wilde ofzo. In mijn oude pack vond ik niemand leuk. Ze waren erg anders dan ik.

In een toespraak had de Alpha wel eens een excuus gegeven waarom we geen vrienden mochten maken, maar ik had een theorie bedacht dat het was omdat Marius bang was dat er groepjes zouden ontstaan die tegen hem in opstand zouden komen.

Dat was wat ik gedaan zou hebben tenminste. Als er anderen waren geweest net zoals ik.

Ik was dan ook één van de weinigen die bijvoorbeeld boeken las binnen mijn pack.

De rest nam gewoon blindelings aan wat Marius hen vertelde. Ik wilde dat niet en daarom las ik boeken.

Boeken over andere packs. Met andere gewoontes, minder regels en waar mensen wel vrienden hadden.

Misschien was dit wel zo'n pack?

Het enige probleem was Alpha Kaden. Hij was dan wel aardig, en mooi, en hij rook lekker, en zijn glimlach was zo perfect... Oké, niet wegdromen! Ik kende hem helemaal niet eens.

Ik hoopte dat hij me niet had meegenomen om dezelfde reden als Alpha Marius me had gekocht.

Tenminste, ik ging ervanuit dat het Marius was aan wie mijn vader me-

De gedachte aan mijn oude Pack creëerde een brok in mijn keel. Ik keek naar de bosrand en het besef leek nu pas op me te dagen.

Ik wilde niet meer terug naar mijn oude pack. Nooit meer, ze hadden me verraden, verkocht.

'Hey, gaat het?', Sophie stond op en kwam naast me zitten. Ze keek me bezorgt aan.

'J-ja, sorry-knorrie', ze grinnikte.

'Kom ik breng je wel naar je kamer. Dan kun je even uitrusten voordat we gaan eten.', ik knikte, dankbaar dat ze doorhad dat ik alleen wilde zijn, en liep gehoorzaam achter haar aan.

*

Er werd op de deur geklopt, 'Lily, mag ik binnenkomen?', ik herkende de stem van Kaden.

'Ja'

Ik stond met mijn rug naar de deur en keek uit het raam dat zicht gaf op het uitgestrekte bos.

Het raam hing boven de veranda en het laatste halfuur had ik hier gestaan. Kijkend naar het bos.

In een poging alles tot me in te laten zinken. Alles in mijn hoofd op een rijtje te zetten.

Ik kon mijn packgebied niet zien, maar voor mijn gevoel was het dichtbij. Té dichtbij.

'Gaat het?', ik draaide me om. Kaden stond midden in de kamer zijn armen over elkaar geslagen en keek me aan, zijn ogen bezorgt.

Ik leunde met mijn rug tegen het raamkozijn, 'Het gaat wel. Gewoon even wennen dat ik nu geen pack meer heb.', ik keek naar de grond.

'Wat bedoel je daar nou weer mee?', hij stapte naar me toe en tilde mijn kin op zodat ik naar hem zou kijken. Ik keek naar hem op.

'Je hoort nu bij ons Lily.'

***

Wat vinden jullie van de liedjes die ik erbij heb gedaan? Yaay?