The Search

Hoofdstuk ~1~ (DEEL 2)

Een aantal maanden later was het weer rustig in beide packs. Een groot deel van Weerstand had zich bij Toewijding gevoegd, die genoeg hadden van het beleid van Alpha Marius. Blijkbaar was ik toch niet de enige geweest die zich tegen Marius had verzet.

We waren nu een krijgerspack geworden wat inhield dat we elke dag trainden en andere packs te hulp schoten als er gevaar dreigde.

Ik liep Kadens huis door, onderweg mensen groetend die ik had leren kennen. Iedereen was zo aardig. Zelfs na al die maanden moest ik er nog steeds aan wennen.

De slachtoffers waren gelijk na de strijd begraven op de grens tussen beide packs. Als eerbetoon stonden zij symbool voor onze vrede.

Kinderen speelden in de tuin en ik moest onwillig lachen toen ik de grote Bèta Will samen met Sophie getackeld zag worden door een meisje dat nog niet eens tot hun knieën kwam.

'Hey, schoonheid.', iemand sloeg van achteren twee sterke armen om mijn middel en ik voelde een warme adem langs mijn schouder blazen.

'Ook goeiemiddag.', ik draaide me om in zijn greep en sloeg mijn armen om zijn nek. Kadens ogen stonden speels en ik vroeg me af wat hij van plan was toen ik ineens opgetild werd in de lucht.

Ik gilde en klampte me aan zijn schouders vast voor hij me op het aanrecht neerzette en tussen mijn benen ging staan.

'Mmm.', zuchtte hij, 'Ik mis dit.', fluisterend kuste hij mijn wang voor hij me in een omhelzing trok.

'Ik weet het.', ik ontving zijn warmte met genoegen, 'Maar we hebben twee packs die we moeten trainen, nu één.'

Hij knikte en trok terug. Zijn ogen stonden schuldig wat me mijn wenkbrauwen deed fronsen.

'We moeten nog steeds je ceremonie doen.', bekende hij.

'Oh', mijn mond vormde een 'o' toen ik doorhad waar hij het over had. De ceremonie waarbij ik officieel lid van de pack zou zijn. Als ik hem niet deed-

'Waarom moest dat ook al weer?', vroeg ik me hardop af. Ik stond nou niet bepaald te springen om door alle leden van de Toewijding pack, die nu verbazingwekkend groot was, met gloeiend metaal gebrandmerkt te worden.

'Geen gedachtenlink is het belangrijkste wat je dan mist, maar ook dat je nu nog steeds geen volwaardig lid van Toewijding bent.'

Ik had de laatste paar maanden nodig gehad om te helen van ondervoeding, verwondingen zowel mentaal als fysiek en shell shock om weer op krachten te komen. Ik snapte waarom Kaden het zo graag wilde doen. Hij was bang dat er weer iets met me zou gebeuren en hij me deze keer niet zou kunnen helpen.

Door de ceremonie te volbrengen zou ik ieder lid van de pack via mijn gedachten kunnen bereiken, zouden ze het aanvoelen als er iets met hun Luna gebeurd was. Plus, het bleek redelijk schandelijk als leden van een pack van de hogere rangen niet gebrandmerkt waren.

Vergelijkbaar met een kind dat buiten het huwelijk is geboren, voor vorsten en vorstinnen.

'Oké.', zuchtte ik terwijl ik diep in zijn groene ogen keek. Ik zag zijn tegenzin om dit te doen, maar ik snapte waarom het moest. Ik had tenslotte maanden gehad om me hier mentaal op voor te bereiden. Dat was al een stuk langer geweest dan ik had kunnen vragen.

'Wanneer doen we het?'

'Hey babe.', Sophie onderbrak me toen ze de kamer binnen kwam stampen en linea recta op de koelkast afging waar ze een pak chocomel uit haalde dat ze direct uit het pak dronk, haar gezicht stond op onweer. Zij met haar stemmingswisselingen altijd.

Ik was zo blij geweest om haar weer te zien, ze had me weer laten lachen en allemaal meisjesdingen laten doen. De meeste had ik nog nooit van gehoord, maar waren bij 'normale' meisjes blijkbaar de gewone orde van de dag.

Ik gniffelde, 'Hey Soof, Alles goed?', ze rolde met haar ogen wat Kaden een wenkbrauw deed optrekken. Zuchtend leunde ze tegen het aanrecht terwijl ze naar buiten staarde.

'Ik haat kinderen.', mompelde ze.

Ik lachte en keek op toen ik een nieuwe stem hoorde, 'Hey tortelduifjes', Will kwam grijnzend binnenlopen, 'Waar hebben jullie het over?', hij sloeg een hand over Sophies schouder.

'Inwijdingsceremonie.', antwoordde Kaden.

'Ah.', Will knikte begrijpend en zag toen mijn tegenzin.

'Het moet Luna.', vervolgde hij snel, 'Anders ben je geen volwaardig lid van de pack en zonder een Luna kan de pack niet functioneren. Het kan wel, maar niet goed genoeg voor als er iets gebeurd.'

Ik haalde zuchtend een hand door mijn haar. Dit gesprek hadden we nu al een paar keer gehad. Het vooruitzicht om gemarteld te worden door mijn toekomstige pack tot ik waarschijnlijk zonder twijfel zou flauwvallen van de pijn was nou niet bepaald een prettig vooruitzicht.

'Hebben we wel een mooi brandmerk?', vroeg ik hoopvol. Will schoot in de lach en ik hoorde Sophie ook giechelen.

'Heel mooi.', lachte Kaden en hij trok me terug in zijn armen. Ik zag Will naar hem knipogen en de kamer verlaten voor hij Sophie met zich meetrok.

'Oké dan.', zuchtte ik dramatisch terwijl ik de lijnen van zijn gezicht volgde met mijn vingertoppen. Ik kon er nog steeds niet aan wennen hoe goddelijk hij eruit zag.

Kaden had zijn armen opnieuw om me heen geslagen. De vonkjes en de warmte van zijn aanraking hadden me gerustgesteld. Hij had me getroost.

Ik wist niet of ik mezelf ooit zou kunnen vergeven dat ik verantwoordelijk was voor zoveel verloren levens, maar Kaden had me vergeven en dat was alles wat ik nodig had. Hij was alles wat ik nodig had.

Ik keek hem aan terwijl hij met een glimlach dichterbij kwam. Hij hield zijn sterke armen om me heen en ik legde mijn hoofd op zijn borst. Ik ademde diep in en liet zijn heerlijke ................. (vul de stippen in! Haha, vet leuke INTERACTIE :D houtachtig, zweterige, magische etc.) geur tot me doordringen.

Ik strekte mijn armen omhoog en sloeg ze om zijn nek. Mijn blik gleed van zijn donker wordende ogen naar zijn zachte lippen en weer terug. Ik beet op mijn lip en Kadens blik volgde de beweging nauwlettend.

Een bezittelijke grom kwam uit zijn borst en hij drukte zonder nog langer te kunnen wachten zijn mond op de mijne. Hij tilde me op en ik sloeg mijn benen om zijn middel in een poging dichterbij hem te kunnen zijn. Zijn handen rustten op mijn billen.

Voor het eerst in mijn leven was ik gelukkig. Echt gelukkig.

Alles leek goed.

***

Hoofdstuk 1 van DEEL 2! Jeeeee!!

Hebben jullie de hint uit de cover kunnen halen?

Hehe, spannend...