The Search

Hoofdstuk ~17~

'Slaap lekker Luna.', ik glimlachte.

'Slaap lekker Alpha.', hij leunde naar voren en plaatste een kus op mijn voorhoofd.

Zijn zachte lippen lieten een kampvuurtje achter dat de hele nacht zou blijven doorbranden.

Ik sloot mijn ogen en vrijwel gelijk werd mijn lichaam overgenomen door een diepe slaap.

Me totaal onbewust van de terreur die me later die avond op stond te wachten.

***

Ik werd wakker van een geluid.

Mijn zicht nog wazig van de slaap keek ik om me heen. Het was pikdonker.

Ik ging gapend opzitten en liet mijn voeten over de rand van het bed hangen. Ze kwamen net niet op grond.

Ik keek opzij en zag Kaden diep in slaap. Zijn borst ging ritmisch op en neer met zijn mond een beetje open. Ik moest de verleiding weerstaan om mijn vingertoppen niet over zijn lichaam te laten glijden, over zijn zachte lippen.

Ik twijfelde of ik hem wakker moest maken, maar hij zag er zo vredig uit.

Ik stapte uit het bed en rilde toen mijn voeten contact maakten met de koude vloer.

Als ik toch wakker was kon ik net zo goed wat water gaan drinken. Mijn keel voelde droog.

Dankbaar dat ik Kaden's shirt nog aanhad sloeg ik mijn armen om me heen in een poging mezelf op te warmen.

Ik strompelde zo stilletjes als ik kon door de kamer om Kaden niet te wekken.

De deur kraakte toen ik hem opende en snel keek ik achterom. Kaden draaide zich om in zijn slaap, maar werd niet wakker. Ik zuchtte opgelucht en sloot de deur achter me.

Ik liet hem op een kiertje omdat hem helemaal dichtdoen teveel geluid zou maken.

Nog half in slaap liep ik de gang door, de trap af en kwam uiteindelijk bij de keuken helemaal zonder zelf te vallen of iets te láten vallen. Wat nog best een wonder was gezien mijn talent om dingen te laten vallen.

Ik grinnikte zachtjes bij de herinnering aan mijn moeder die vroeger altijd zo boos werd als ik iets liet vallen.

Zij was altijd veel meer gehecht aan spullen dan ik was. Spullen konden me eigenlijk vrij weinig schelen wat niet zo handig was als je met iemand zoals zij samen woonde aangezien zij dingen als borden en glazen wel heel belangrijk vond.

Ik vond het alleen maar grappig hoe ze altijd reageerde als er weer iets kapot was.

Ik zuchtte bij de herinnering aan haar. Ik miste haar zo. Ze was zo lief.

De dag dat ze overleed was de liefdevolle vader waar ik nog maar weinig herinneringen van had ook als sneeuw voor de zon verdwenen.

Mijn hart voelde koud toen ik herinnerd werd aan hoe hij me had mishandelt toen mama weg was. Toen ze er niet meer was om me te beschermen. Toen er niemand meer was om me te beschermen.

In al die jaren dat ik alleen was achtergebleven met mijn vader was er geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan haar had gedacht.

Het was alsof zij de drager van het licht was geweest dat ons gezin bij elkaar had gehouden en toen ze weg was had ze het licht met zich meegenomen.

Ik pakt een glas uit de kast en vulde hem onder de kraan met water.

Leunend met mijn heup tegen het aanrecht dronk ik kleine slokjes water. Ik keek de kamer door.

Het was een hele grote kamer. Ik stond nu in het deel wat de keuken moest voorstellen en aan de overkant was de eetkamer. Er was geen muur, de keuken stond op een verhoging wat de twee delen scheidde.

De veranda-deur stond ongeveer tussen de keuken en eetkamer in en pal tegenover de deur die naar de gang leidde. Aan het einde van die gang was de voordeur.

De trap waar ik vanaf was gekomen kwam uit in de keuken.

Ik fronste toen er in mijn ooghoek iets bewoog. Mijn hoofd schoot in de richting waar ik de beweging had gezien.

Het was zo donker dat ik haast niks kon zien. Mijn ogen nog steeds wennend aan het donker spande ik ze aan om beter te kunnen zien.

Over de bank bewoog een schaduw die van een persoon afkomstig leek te zijn. Ik volgde de lengte van de figuur dat over de grond reikte.

Mijn ogen kwamen bij de ramen van de veranda en een geluidloze gil ontsnapte mijn lippen.

Het lege glas dat ik nog in mijn hand had gehad viel kletterend op de grond en spatte in duizenden stukjes uit elkaar.

Snel stapte ik achteruit om de scherven te ontwijken, mijn blik nog steeds vastgelijmd op de gestalte die voor het raam stond.

Door de gordijnen kon ik alleen zijn silhouet zien die ik niet herkende. Ik fronste om hem beter te kunnen zien. De adrenaline die door mijn lichaam gierde negerend.

'Hoorde je dat?', een grauwe stem.

Ik hapte naar adem toen een tweede figuur zich bij de eerste voegde. Ik wist gelijk wie het was en tientallen verschillende emoties flitsten tegelijk door me heen.

'Pap?'

Ik sloeg een hand voor mijn mond. Mijn lichaam verstijfde en ik wenste met elke cel in mijn lichaam dat de twee mannen die nog geen paar meter van me af stonden me niet hadden gehoord.

Er stond dan wel een glazen muur tussen ons in, maar ik had hun stemmen ook luid en duidelijk gehoord, dus waarom zouden ze mij dan niet horen?

Ik stond stokstijf midden in de keuken. Even was het helemaal stil. De twee figuren voor het raam bewogen niet en het enige geluid dat ik hoorde was mijn bonkende hartslag en schokkerige adem die ik in bedwang wist te houden met de hand die ik nog steeds voor mijn mond had geslagen.

'Lily.', zijn schelle stem echode in mijn hoofd en mijn ogen werden groot toen realisatie me neersloeg.

Het kon alleen maar 'hem' zijn. 'Hij' is het en hij is terug!

Wat moest ik doen wat moest ik doen wat moest ik doen?!

Herinneringen vloeiden mijn gedachten in en met een huivering stopte ik ze weg. Terug de diepte in.

'Lily, ik kan je zien.'

Tranen van angst begonnen in mijn ogen op te wellen toen de figuur zich langzaam naar me toe draaide.

Een gil die door merg en been ging verstoord de stilte. Ik greep wanhopig met mijn handen naar mijn oren tot ik besefte dat het geluid van mij afkomstig was.

Ik probeerde te stoppen, maar het lukte niet. Ik vouwde dubbel in een poging mezelf in bedwang te houden, maar het werkte niet.

Ik deinsde achteruit en vloekte toen mijn voeten doorboord werden met glasscherven.

Ik viel tegen iets aan dat overal door mijn rug en armen drukte. Een warm gevoel verspreidde zich in mijn hoofd. Het warme gevoel maakte al snel plaats voor een prikkende pijn en ik voelde vloeistof langs mijn kaak lopen.

Ik hoorde mensen schreeuwen en probeerde op te kijken, de pijn verblindde me en ik viel weg in een plek tussen overal en nergens.

***

Zal ik een tatoeage nemen? Ik weet niet of ik het chill vind of niet aangezien het for ever op je blijft zitten...

Heeft iemand ervaring??