Τα πάντα μου, εσύ.

Κεφάλαιο 17ο.

-Η γυναίκα του, είπε. Ναι.

-Είναι παντρεμένος δηλαδή, ψιθύρισα. 

-Λούσι; ακούστηκε η φωνή του Κόλιν έκπληκτη.

Εκείνη χαμογέλασε και τον αγκάλιασε όλο πάθος.

-Μωρό μου, είπε. Μου έλειψες.

Τον κοίταξα όλο μίσος και ειρωνεία. Σήκωσα το φρύδι μου και του χαμογέλασα. Εκείνος προσπαθούσε με τρόπο να αποφύγει τη γυναικούλα του.

-Δεν νομίζω να με θέλετε κάτι κύριε καθηγητά, είπα τονίζοντας την κάθε μου λέξη.

-Ήθελα βασικά να σου μιλήσω, είπε.

-Και με μένα τι θα γίνει; ρώτησε με παράπονο η ηλίθια. Μου έχεις λείψει, τόσο καιρό γλυκέ μου.

-Φαίνεται έχετε καλύτερες δουλείες, είπα ειρωνικά. Μάλιστα, συχαίνομαι τα φτηνά θεάματα.

Αυτή με κοίταξε με το φρύδι της σηκωμένο. Εγώ σηκώθηκα και έφυγα.

ΚΟΛΙΝ.
Έπρεπε να έρθει τώρα; Εδώ; Της ήταν τόσο δύσκολο να με περιμένει σπίτι; Αναρωτιέμαι τι θα σκέφτεται η Σίντνεϊ που τη φίλησα. Θα νομίζει ότι είμαι κανένας μαλάκας που κερατώνει τη γυναίκα του με μικρούλες.

-Λούσι, είπα. Έπρεπε να έρθεις εδώ;

-Μα γιατί γλυκέ μου; ρώτησε. Δεν χάρηκες που με είδες;

-Χάρηκα που σε είδα, είπα. Αλλά χρειαζόταν να έρθεις;

-Μην κάνεις έτσι ρε συ Κόλιν, είπε με παράπονο. Τόσο καιρό έλειπα στο Παρίσι.

-Ναι αλλά δεν ήθελα να το δει αυτό το θέαμα κάποιος μαθητής μου, είπα. Να είδες, είχα καλέσει την μαθήτρια αυτή να της μιλήσω για τη συμπεριφορά της και τώρα έφυγε.

-Τι αγένεια που είχε αυτή η κοπέλα, είπε. Ηλίθιο μυξιάρικο.

-Δεν θα μιλάς έτσι για τη συγκεκριμένη, είπα.

-Γιατί; ρώτησε. Τι μας είναι;

Ξεροκατάπια.

-Τίποτα, είπα. Γενικά δεν θέλω να κακολογείς μαθητές μου.

-Καλά, είπε. Πάω σπίτι. Τι ώρα θα γυρίσεις;

-Μεσημέρι, απάντησα ξερά.

-Θα σε περιμένω, είπε και με φίλησε στο μάγουλο.

ΣΙΝΤΝΕΪ.
Δεν ξέρω γιατί με πείραξε τόσο και έπρεπε να έχω αυτή την κακή συμπεριφορά. Δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς μου έφταιξε, το ότι αυτή είναι μια σκύλα ή το ότι είναι παντρεμένος. Μάλλον και τα δύο. Ο ηλίθιος, μου έλεγε τι να κάνω και τι να μην κάνω αλλά εκείνος μια χαρά ήταν με τη γυναίκα του και την πήδαγε ή δεν ξέρω και εγώ τι. Άραγε ξέρει η μανταμίτσα ότι με στρίμωξε για να με φιλήσει στην αποθήκη της καθαρίστριας; Σιγά μην θέλει να χαλάσει το γάμο του, ο μαλάκας.

Είδα την ψιλομύτα να φεύγει με βιαστικό βήμα.

-Σίντνεϊ, είπε ο Κόλιν και βρέθηκε πίσω μου.

Πουστιές ο κύριος Μάιλς; Πουστιές και εγώ. Το έβαλα στα πόδια. Άρχισα να τρέχω, ελπίζοντας πως δεν θα με ακολουθήσει.

Μπήκα μέσα στα αποδυτήρια και κάθισα στο παγκάκι, προσπαθώντας να επαναφέρω την αναπνοή μου. Λίγα δευτερόλεπτα μέγα έφτασε και ο Κόλιν λαχανιασμένος.

-Σιγά, είπα. Θα πάθεις τίποτα.

-Δεν είμαι και τόσο γέρος, είπε. Είσαι και γρήγορη.

-Μπορείς να μου πεις τι σκατά θες και με ακολούθησες; ρώτησα.

-Να μιλήσουμε θέλω, είπε.

Ελπίζω να σας άρεσε. Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο, να περνάτε καλά και να χαμογελάτε. Φιλάκια!💓

Διαβάστε επίσης:
°Έρωτας του μυστηρίου.
°Όσα μπορεί να αντέξει η αγάπη.
°The play: an unexpected love story.
°Έρωτας επί σκηνής.

Ακολουθήστε με σε:
°Snapchat: raphaelaa_elric.
°Instagram: raphaela_elric.