Τα πάντα μου, εσύ.

Κεφάλαιο 19ο.

Επιτέλους Σαββατοκύριακο. Μπορούσα να κοιμηθώ μέχρι αργά. Και μόλις θυμήθηκα ότι δουλεύω, το Σάββατο το πρωί. Τέλεια.

Ετοιμάστηκα και πήγα στο μαγαζί.

-Καλημέρα Σίντνεϊ, είπε ο Είθαν χαμογελαστός.

-Μέρα, απάντησα.

-Καφέ; ρώτησε. Μόλις έβγαλα και κέικ με σοκολάτα από το φούρνο.

-Όλα και όλα, είπα. Το κέικ με σοκολάτα, είναι το καλύτερο μόνο όταν είναι φτιαγμένο με τη συνταγή της γιαγιάς μου. Και ναι θέλω καφέ.

Όντως η γιαγιά μου έφτιαχνε πολύ ωραίο κέικ. Το λάτρευα για την ακρίβεια.

-Εγώ λέω να το φτιάξεις, είπε ο Είθαν.

-Είσαι τρελός; είπα. Εγώ δεν μαγειρεύω.

-Απλά θα μου το δείξεις Σίντνεϊ, είπε γελώντας.

Ρόλαρα τα μάτια και πήγα στους πάγκους. Εκείνος με κοίταζε με περιέργεια. Έφτιαξα το κέικ όπως θυμόμουν. Δεν είμαι και ο εγκέφαλος της ζαχαροπλαστικής.

Μόλις το βγάλαμε από το φούρνο και το αφήσαμε λίγο να κρυώσει δοκιμάσαμε. Το είχα πετύχει κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό.

-Είναι τέλειο, φώναξε ο Είθαν. Εννοείται θα φτιάχνουμε κάθε μέρα και θα το πουλάμε.

Εκείνη την ώρα χτύπησε το τηλέφωνο μου. Ήταν ο Ρικ.

-Τι; ρώτησα.

-Μικρή, είπε. Έχετε δουλειά απόψε.

-Σε πόσο πρέπει να έρθω; ρώτησα.

-Το απόγευμα, είπε. Θα έρθεις με τον Πολ άμα είναι.

-Μιλάμε, είπα και το έκλεισα.

-Σίντνεϊ, φώναξε ο Είθαν απ' έξω. Φέρε δύο κομμάτια κέικ.

Απανωτά τα χτυπήματα.

Τα έβαλα σε ένα πιάτο και βγήκα έξω. Στον πάγκο περίμενε ο Κόλιν.

-Να σαι καλά Σίντνεϊ, είπε ο Είθαν.

-Σίντνεϊ, είπε ο Κόλιν. Μπορούμε να μιλήσουμε λίγο έξω;

Κοίταξα τον Είθαν και εκείνος μου χαμογέλασε.

-Θα πάω μέσα στην κουζίνα να κάνω λάντζα, είπε. Άμα είναι βάλε τα κομμάτια κέικ στο κουτί.

-Εντάξει, είπα.

Εκείνος πήγε μέσα και εγώ έβγαλα ένα κουτί για να του βάλω τα κομμάτια με το κέικ.

-Θα με ενοχλείτε και στη δουλειά μου τώρα κύριε καθηγητά; ρώτησα ειρωνικά.

-Σίντνεϊ κόψε την ειρωνεία, είπα.

-Α εγώ έχω ειρωνεία, είπα θιγμένη. Ας πρόσεχες τις κινήσεις σου.

-Ποιο είναι το θέμα σου; ρώτησε.

-Η γυναίκα σου ξέρει ότι με φίλησες στην αποθήκη της καθαρίστριας και ότι κοιμήθηκα σπίτι σου τόσες φορές; ρώτησα. Ή ότι συνέχεια ήσουν μαζί μου και πηγές να μπλέξεις εξαιτίας μου;

Εκείνος με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.

-Πρώτον σου είπα ότι το φιλί ήταν λάθος, είπε. Δεύτερον, το έκανα με καλούς σκοπούς. Είχα τη διάθεση να βοηθήσω.

-Ναι για αυτό μιλάς σαν γκόμενος κάθε φορά που μιλάμε για την παρέα μου, είπα.

-Το κάνω γιατί ενδιαφέρομαι, είπε.

-Παπάρια, είπα. Θες κάτι άλλο;

-Όχι, είπε και έβγαλε χρήματα να με πληρώσει.

Του έδωσα τα ρέστα.

-Δρόμο τώρα, είπα.

Πήγε να φύγει αλλά γύρισε και με κοίταξε.

-Έγραψες 15 στο διαγώνισμα Σίντνεϊ, είπε χαμογελώντας. Είμαι πολύ ικανοποιημένος.

-Ναι ευχαριστώ, είπα ξερά.

-Θέλω να μάθω τι άλλαξε, είπε.

-Δεν θα μάθεις, είπα χαμογελώντας ειρωνικά.

-Μην είσαι και τόσο σίγουρη μπουμπού, είπε και χαμογέλασε.

Με κοίταξε μια ακόμη στιγμή και έφυγε. Αχ, εκείνο το χαμόγελο. Πρέπει να τον βγάλω από το μυαλό μου.

Ελπίζω να σας άρεσε. Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο, να περνάτε καλά και να χαμογελάτε. Φιλάκια!💓

Διαβάστε επίσης:
°Έρωτας του μυστηρίου.
°Όσα μπορεί να αντέξει η αγάπη.
°The play: an unexpected love story.
°Έρωτας επί σκηνής.

Ακολουθήστε με σε:
°Snapchat: raphaelaa_elric.
°Instagram: raphaela_elric.