Τα πάντα μου, εσύ.

Κεφάλαιο 22ο.

-Αυτή δεν είναι η ηλίθια μαθήτρια σου; φώναξε η Λούσι.

-Άμα σου σπάσω τα μούτρα θα σου πω εγώ, φώναξα.

Ο Κόλιν μπήκε στη μέση και μας χώρισε.

-Λούσι παραφέρεσαι, είπε. Άφησε την κοπέλα ήσυχη.

-Κόλιν γιατί την υπερασπίζεσαι; φώναξε εκείνη.

-Γιατί είναι μια άγνωστη και την κατηγορείς χωρίς κανένα λόγο, είπε. Δεν είναι μαθήτρια μου. Άμα ήταν θα την αναγνώριζα.

Εκείνη με κοίταξε και έβαλε τα χέρια στη μέση.

-Ζητά συγνώμη, είπε ο Κόλιν.

Εκείνη τον κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.

-Τι περιμένεις; ρώτησε. Ζητά συγνώμη.

Εκείνη απλά έκανε μεταβολή και εξαφανίστηκε με γρήγορο βήμα. Πήγα και εγώ να φύγω σιγά σιγά, ώσπου με τράβηξε από τον αγκώνα ο Κόλιν.

-Δεν έχεις να πας πουθενά Λουιζέτ, είπε.

-Με περιμένουν κάτω, είπα δήθεν αθώα.

-Λουιζέτ, επανέλαβε. Ή μήπως πρέπει να πω, Σίντνεϊ;

Δεν απάντησα.

-Τι κάνεις εδώ Σίντνεϊ; ρώτησε. Με παρακολουθείς;

-Άλλη δουλειά δεν είχα να παρακολουθώ εσένα, είπα με ειρωνεία.

-Ποιος ήταν αυτός μαζί σου κάτω; ρώτησε. Και γιατί αλλάξατε τα ονόματα σας;

-Να μην σε νοιάζει, είπα. Δεν σε αφορά τίποτα.

-Ο άλλος κάτω ήταν ο Πολ, είπε. Το αναγνώρισα το τσογλάνι.

-Άραξε λίγο, είπα. Και παρατά με.

Βγήκα έξω από την τουαλέτα και αυτός με κόλλησε στον τοίχο. Άκουσα την άλλη ότι ήταν έτοιμη να μιλήσει.

-Πρέπει να φύγω, είπα.

-Δεν έχεις να πας πουθενά, είπε.

Ακούσαμε ένα ζευγάρι να βγαίνει από την κρεβατοκάμαρα.

-Σκέψου γρήγορα, είπε.

Δεν πρόλαβα να απαντήσω εκείνος είχε βρεθεί στην αγκαλιά μου να μου ψιθυρίζει στο αφτί. Όταν φύγανε τον έσπρωξα.

-Κόλιν παρατά με, είπα. Έχω δουλειά.

-Άμα δεν μου εξηγήσεις δεν πας πουθενά, είπε.

-Συμβαίνει κάτι; ακούστηκε μια φωνή να πλησιάζει.

Ήταν ο Τζέιμς, ευτυχώς. Ο Κόλιν ξεκόλλησε από πάνω μου.

-Τι να συμβαίνει δηλαδή; ρώτησε ο Κόλιν.

-Η δεσποινίς Λουιζέτ φάνηκε ταραγμένη, είπε.

-Μια χαρά είμαι Τζέιμς, είπα και τον πλησίασα. Εδώ συζητούσαμε με τον κύριο Μάιλς.

Κόλλησα επάνω του και άρχισα να χαϊδεύω το στήθος του. Σειρά μου, κύριε καθηγητά, να σας ψήσω το ψάρι στα χείλη.

-Σας έψαχνε ο Μπεν δεσποινίς, κατάφερε να πει κοιτώντας με με ανοιχτό το στόμα.

-Ναι αλλά εγώ έψαχνα εσένα, είπα με νάζι.

Ο Κόλιν με κοίταζε φανερά θυμωμένος.

-Αφού με ψάχνατε ελάτε μέχρι το γραφείο να συζητήσουμε, είπε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.

Με έπιασε από τη μέση και πήγαμε προς το γραφείο.

-Μας συγχωρείς Κόλιν, είπα δήθεν αθώα.

Μπήκαμε στο γραφείο και εκείνος κλείδωσε την πόρτα. Ανοίξαμε το παράθυρο, φόρεσα ένα σκοινί στη μέση και κατέβηκα κάτω, που ήταν το γκαράζ.

Μετέφερα σιγά σιγά τα πράγματα πάνω στο γραφείο, ανεβοκατεβαίνοντας.

Μόλις τελείωσα έκλεισα το παράθυρο.

-Λοιπόν, είπα. Πάω κάτω. Θα τα πούμε εκεί.

Ο Τζέιμς όμως με στρίμωξε στο γραφείο.

-Δεν έχεις τελειώσει ακόμα τα καθήκοντα σου, είπε και με πλησίασε. Δεν έχεις να πας πουθενά.

Ελπίζω να σας άρεσε. Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο, να περνάτε καλά και να χαμογελάτε. Φιλάκια!💓

Διαβάστε επίσης:
°Έρωτας του μυστηρίου.
°Όσα μπορεί να αντέξει η αγάπη.
°The play: an unexpected love story.
°Έρωτας επί σκηνής.

Ακολουθήστε με σε:
°Snapchat: raphaelaa_elric.
°Instagram: raphaela_elric.