Τα πάντα μου, εσύ.

Κεφάλαιο 8ο.

Ξύπνησα ξανά στο σπίτι του Κόλιν. Ήταν πολύ νωρίς τουλάχιστον τέσσερις ώρες πριν το σχολείο. Σηκώθηκα, έπλυνα το πρόσωπο μου και βγήκα έξω. Εκείνος κοιμόταν στον καναπέ.

Έφυγα από το σπίτι του και γύρισα σπίτι. Το δωμάτιο της μάνας μου, ήταν άδειο και καθαρό, παρεμπιπτόντως. Έπεσα να κοιμηθώ κάποιες ώρες ακόμα.

Έφτασα στο σχολείο, ελαφρώς καθυστερημένη. Μπήκα μέσα στην τάξη και έκανα την πρώτη ώρα. Μόλις χτύπησε για διάλειμμα, ο Τζέικ γύρισε να μου μιλήσει.

-Τι έγινε κούκλα μου; ρώτησε. Έμαθα ότι έφυγες απότομα.

Τον αγριοκοίταξα.

-Τζέικ, είπα. Παραλίγο να πάω στο νοσοκομείο. Δεν νοιάστηκε κανένας;

-Και εγώ νόμιζα ότι δεν ήθελες να πας με τον Πολ ή με μένα, είπε.

Πραγματικά, αυτό τους ένοιαζε; Το ότι δεν πηδηχτούμε; Πραγματικά μου ερχόταν να του σπάσω το κεφάλι.

-Άντε γαμήσου Τζέικ, είπα και σηκώθηκα. Στα αρχίδια σου με γράφεις.

Πήγα να φύγω, αλλά εκείνος με στρίμωξε στον τοίχο.

-Ηρέμησε, είπε και μου χάιδεψε το μάγουλο. Μην κάνεις έτσι.

-Άσε με να φύγω ρε μαλάκα, φώναξα.

-Άμα συνεχίζεις να φωνάζεις, είπε και έκλεισε την πόρτα της αίθουσας. Θα σου την κομματιάσω την μπλούζα.

Έβγαλε ένα σουγιά και περιέγραψε απαλά το μάγουλο μου και τα χείλη μου. Τον κοίταξα με ένα θυμωμένο βλέμμα.

-Καλό κορίτσι, είπε και με φίλησε άγρια. Τώρα κατέβα κάτω.

Μου χαμογέλασε και ξεκούμπωσε το τζιν του.

-Τι λες; φώναξα. Πας καλά;

-Αν δεν θες να σε κομματιάσω και σένα μαζί με την μπλούζα, είπε και με χούφτωσε. Κατέβα και πάρε μου πίπα.

ΚΟΛΙΝ.
Την έψαχνα παντού. Έπρεπε να τη δω. Να δω τα μάτια της μία φορά. Δεν είχαμε μάθημα μαζί σήμερα. Αλλά έπρεπε να την δω. Όλοι οι συμμαθητές και συμμαθήτριες της ήταν έξω εκτός από εκείνη. Υπέθεσα ότι είναι στην τάξη της.

Όταν έφτασα εκεί, η πόρτα ήταν κλειστή. Πήρα μια βαθιά ανάσα και μπήκα μέσα. Την είδα με έναν συμμαθητή της και ένα από τους αλήτες που κάνει παρέα. Αυτή ήταν στα γόνατα και αυτός όρθιος, να του παίρνει πίπα. Αν είναι δυνατόν.

-Τι γίνεται εκεί; φώναξα.

ΣΙΝΤΝΕΪ.
Αμέσως σταμάτησα ότι έκανα και προσπάθησα να δω ποιος φώναξε. Ήταν ο Κόλιν. Ο Τζέικ ευχαριστημένος τον έβαλε στο παντελόνι του και πλησίασε τον Κόλιν.

-Ήταν ωραία, του είπε ειρωνικά.

-Εξαφανίσου από μπροστά μου γιατί θα πας στον διευθυντή, είπε ήρεμα και θυμωμένα ο Κόλιν.

Ο Τζέικ με κοίταξε με ένα βλέμμα όλο υπονοούμενα.

-Εμείς θα τα πούμε αργότερα μωρό μου, είπε. Να συνεχίσουμε ότι αφήσαμε στη μέση.

Βγήκε από την αίθουσα και ο Κόλιν έκλεισε την πόρτα. Ήρθε και στάθηκε μπροστά μου με τα χέρια σταυρωμένα.

-Λοιπόν; ρώτησε.

-Λοιπόν τι; ρώτησα.

-Δεν έχεις να πεις τίποτα για όλο αυτό; ρώτησε ειρωνικά.

-Τι να πω δηλαδή; ρώτησα. Δεν σε καταλαβαίνω.

-Κομμένος ο ενικός δεσποινίς Άνταμς, είπε αυστηρά.

-Μπα; ρώτησα. Σου κόπηκε η άνεση που είχαμε;

-Στο επόμενο διάλειμμα να έρθεις στο γραφείο να εξηγήσεις στον διευθυντή τι έκανες εδώ, είπε σοβαρά.

-Τι λες τώρα; ρώτησα. Άσε τις μαλακίες.

-Μίλησα, φώναξε. Σε μένα θα μιλάς με σεβασμό. Δεν είμαστε ίσα και όμοια, δεσποινίς Άνταμς. Στο γραφείο του διευθυντή, είπα.

Έστρωσε το πουκάμισο του και έφυγε θυμωμένος.

Ελπίζω να σας άρεσε. Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο, να περνάτε καλά και να χαμογελάτε. Φιλάκια!💓

Διαβάστε επίσης:
°Έρωτας του μυστηρίου.
°Όσα μπορεί να αντέξει η αγάπη.

Ακολουθήστε με σε:
°Snapchat: raphaelaa_elric.
°Instagram: raphaela_elric.