That should be me (COMPLETED)

TSBM 31: Tayo na

Kristelle's point of view.

Nag aayos na ako para maaga ako makapasok ngayon. Lagot ako kay Maam Christy neto eh -__- hindi man lang ako nag bigay ng excuse letter. Ang arte arte pa naman nun. Akala niya ikamamatay niya pag may absent siyang stupidyante ay estudyante pala. Bastaa nakakainis!

*knocks*

"Come in." Bumukas yung pinto at pag mumuka na naman ni Kyrie yung nakita ko. "Hoy Panget! May sundo ka." Oh! Bwisit to si Kyrie bigla daw bang mag iba yung mood? Nako isusumbong ko siya kay Nanay.

"Sige pababa na ako. Alis na! Chupi!" Tinaboy ko siya with hand gestures pa. Kabig diba? Basta! Bahala na siya sa buhay niya. Tipaklong siya.

Tumingin ako sa salamin sa harap ko tsaka ngumiti. Alam ko na naman kung sino yung sundo ko eh. Matapos ba namang mag text sakin kagabi! Muntik ko pa palang makalimutan.

Giann:

Good night prinsesa ko. I'll fetch you tomorrow morning. :)

Bumaba ako at nakita na naka upo si Giann sa living room namin. "Good morning Giann." Bati ko sa kanya. Napatingin siya sakin at napangiti. "Good morning, prinsesa ko." Bati niya sakin pabalik.

Nag paalam na ako kay Kyrie tsaka umalis na kami. Basta bahala na siya. Papasok din naman yun sa school. Asa pa yun eh! Na mimiss lang non si Mica. Ano na nga kayang balita sa kanila ni Mica? Parang wala na akong balita dun ah? Hindi na kasi kami nag kikita nila Mica. Im always with my bessy Ally *o*

Anyways, were on the way to school. Nakita ko nanaman ang ngiti sa labi ni Giann. Ngayon ko nalang ulit nakita ko. Pansin ko kasi palagi siyang malungkot.

"Whats with that smile?" I ask all of a sudden. Charot. Wagas naman ata masyado ang I ask all of a sudden ko. Ah basta! I ask him.  "Wala lang. Im just happy, you gave me a chance. Chance to prove my self to you." Napangiti nalang din ako.

Binigyan ko siya ng chance not because of naaawa ako sa kanya. I gave him a chance because of he deserves it. I want also to gave my self a chance, pagod na ako sa pagiging desperada ko na makukuha ko si Murvyn. Im tired.

**

Last subject na namin before lunch ngayon. Nag hahantay kami ng teacher na palaging late dumadating. Kaya palagi kaming kinukulang ng 15 minutes na oras eh. Ginugugol ata namin yung 15 minutes namin sa pag hahantay sa teacher. Mas gusto ko pang lumilipat kami ng classroom per subject eh.

Sa sobrang boring ko naisip kong lumapit kay Ally kaya i stand up and go there. I sit beside her. Napatingin siya sakin. "Marco lang?" Psh. Im not Marco. Marco is her seatmate eversince. Absent ngayon si Marco thats why nakaupo ako sa chair niya. Cool. Walang siksikan samin because of arrange ng maganda ang tables at tag iisa naming monoblock chairs. Private schools are really cool.

"Nope. Pede sabay nalang tayo mag lunch and can I sit beside you the whole subject to do some chit chat with you. Can I?"

Umirap siya sakin pero ngumiti ulit. "My answer is NO." Nagulat ako. What? Kelan niya pa ako natutunan tanggihan? Samantalang palagi kaming mag kasama. Hays. Ally is really different. Totally different. Baka mamaya masugod ko si Andrei ng wala sa oras. Amba! Binabago niya kaya yung bestfriend ko. He's so annoying! JOKE.

"What?" I ask hoping that she will change her mind. Yes please? *puppy eyes* *criss finger* *praying* *holding a rosary* Just kidding. Okay, masyado na akong na o-over sa joke ko.

"You heard it right? I said NO. As in big N and O. No! N-O. N.O." She said and gave me a sweet smile. Pwe! Ganyan nga yan. Nakakainis. Palagi nalang akong ni rereject--este no. Kakasabi ko lang kanina na parang ngayon niya lang ako ni Reject eh. Palagi niya lang akong iniiwan. Pero hindi niya ako ni rereject.