အခ်စ္သည္ မည္သို႔နည္း???

(၂၀)

အခန္း(၂၀)

အဲဒီမေမ့ႏိူင္စရာေတြ႔ဆံုမူကေန စတင္ၿပီးေတာ့ေပါ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေရႊရည္ဟာ အခ်ိန္ရသေလာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕အခ်စ္ေတြကို ဆြဲဆန္႔ခဲ့ၾကပါတယ္။

သူမကလည္း တစ္ခါ တစ္ခါ ကြၽန္ေတာ္ ရင္ဘတ္မဟုတ္တဲ့ အျခားတစ္ေနရာရာကို ပ်ံသန္းသြားတတ္တဲ့ ဌက္ကေလးတစ္ေကာင္လည္း ျဖစ္တယ္။

ဘယ္လိုရာေထာင္ခ်ီ ေဝးေစတဲ့အေနအထားမ်ိဳးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရႊရည္နဲ႔ကြၽန္ေတာ္ဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ သဝန္မတိုေၾကး မခ်ဴပ္ခ်ယ္ေၾကးဆိုၿပီး အခ်စ္ကို လြတ္လပ္စြာနဲ႔ ယူဆခ်စ္ခင္လာၾကတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ ရင့္က်က္ျခင္းေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ၾကားမွာ ေအးစက္စက္ အေျခအေနေတြကို ျဖစ္တည္ေစတတ္ျပန္တယ္။

အဲဒီေအးစက္စက္ အေျခအေနမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရင္ထဲမွာ ေအးစက္စက္နဲ႔ ငိုေႂကြးေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္ဒဏ္ရာကို တစ္ေယာက္ မျမင္မေတြ႔ႏိူင္ေအာင္လည္း ကန္းေနတတ္ၾကျပန္တယ္။

ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဒီအေျခအေနက ေမေဇာ္တုန္းကနဲ႔ေတာ့ မ်ားစြာကြာျခားပါတယ္။

ေမေဇာ္နဲ႔ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္သူျဖစ္ေတာ့ ေမေဇာ္က ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ေနဖို႔ ေျပာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ႀကိဳးစားေနထိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားေနထိုင္တယ္ဆိုတာ အတိုင္း အတာတစ္ခုေလာက္ထိပဲ ေနထိုင္လို႔ရတာမ်ိဳးပါ။ သူ႔ဘယ္ေနရာေတြမွာ ဘယ္လိုသံသယဝါဒေတြ စြဲငိေနမလဲဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္လည္း အကုန္မသိႏိူင္ဘူးေလ။

ကြၽန္ေတာ္က ကဗ်ာေရးတဲ့သူ၊ ဝါသနာပါတဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ facebookမွာ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ကဗ်ာသူငယ္ ခ်င္းေတြ အနည္းငယ္​ေတာ့ ႐ွိတာေပါ့။ အထူးသျဖင့္ အဲဒါက ကဗ်ာဆရာမေလးေတြျဖစ္ေနရင္ သူ႔အတြက္ ပိုေဒါသႀကီးေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့ေဆး ျဖစ္ေနတတ္ေလရဲ႕။