အခန္း(၃၂)

30 2 0
                                    

အခန္း(၃၂)

ကြၽန္မ ေမာင္နဲ႔အဆက္ အသြယ္ရခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ တကယ္တမ္း ေမာင္နဲ႔စကားေျပာဖို႔က်ေတာ့ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္လည္း အနည္းငယ္တြန္႔ဆုတ္ေတြေဝေနခဲ့မိတယ္။ တကယ္တမ္း ေနာက္ဆံုးမွာ ကြၽန္မစကားေျပာေနမိတဲ့သူက ေမာင္မဟုတ္ဘဲ ကဗ်ာဆရာေလး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေမာင္ကို ရင္မဖြင့္ႏိူင္တဲ့စကားေတြ ကဗ်ာဆရာေလးေပၚမွာ ရင္ဖြင့္ေနမိသလားဆိုတာ ကြၽန္မေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။

တစ္ညမွာေပါ့ KTVခန္းထဲမွာ ဘီယာေသာက္တာမ်ားၿပီး ကြၽန္မအေတာ္ကေလးကို မူးေနခဲ့တယ္။ အေဆာင္က အခန္းထဲမွာလည္း အကုန္လံုး အလုပ္ဝင္ေနၾကရတာမို႔ ဘယ္သူမွ မ႐ွိဘူးရယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မပ်င္း လာတယ္။ ကဗ်ာဆရာေလးဆီ ဖုန္းေခၚလိုက္မိတယ္။

"ဟယ္လို အကို အိပ္ေနၿပီလား။"
"ဟင့္အင္း၊ မအိပ္ေသးပါဘူး။"

ကြၽန္မရဲ႕ အေၾကာင္းေတြ သူ႔ကိုေျပာျပေနခဲ့မိတယ္။ အရင္က ကြၽန္မNGOအဖြဲ႔ဝင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မူဆယ္ဘက္ထိ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ တ႐ုတ္ဘက္ကိုလည္း တစ္ခါတစ္ေလ သြားလည္ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြလည္း ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တ႐ုတ္နယ္စပ္ဘက္မွာ ေခြးကို အေကာင္လိုက္ ထပ္ေရာင္းၾကတဲ့ အေၾကာင္းေတြေရာေပါ့...။

"သူတို႔ အစားအေသာက္ အေတာ္ေသာင္းက်န္းၾကတာပဲေနာ္..။"
"ဟုတ္ပ့အကိုရယ္။ သူတို႔ဆီမွာက အသားကေစ်းေပါတယ္။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္က်ေတာ့ အရမ္းေစ်းႀကီးတာပဲ သိလား။"
"အင္း။"

ၿပီးေတာ့.... ဆံုးသြားတဲ့ ကြၽန္မအေဖအေၾကာင္း...

"အေဖက ညီမကို အဲဒီအလုပ္ကို မလုပ္ေစခ်င္ဘူးလို႔၊ ဟိုမွာ..ပစ္ၾက၊ခတ္ၾကသတင္းေတြ ၾကားေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္လာဖို႔ ေျပာေတာ့တာ...။"
"အင္းေပါ့...သမီးမိန္းကေလးဆိုေတာ့လည္း စိုးရိမ္႐ွာမွာေပါ့။"

ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို တစ္ဘက္သတ္ႀကိဳက္ေနတဲ့ ေ့႐ွေန႔၊

"အစကေတာ့ အလုပ္အတူတြဲလုပ္ေတာ့ ညီမက ကိုယ့္ဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔.. သူ႔ကို ေလးစားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း သူ႔လုပ္ရပ္ေတြက မူမမွန္လာတဲ့အခါၾကေတာ့ လူေတြအျမင္မွာ စိတ္ညစ္စရာေကာင္းလာေတာ့တယ္။"
"အင္းေပါ့.."

ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မကိုထားရစ္ခဲ့တဲ့ ေမာင့္ အေၾကာင္း

"သူ႔မိဘက ညီမ သူ႔တို႔သားကို ဆြဲေခၚထုတ္သြားမွာ ေသေအာင္ေၾကာက္ေနၾကတာေလ။"
"အင္း.."

ေနာက္ကြၽန္မႀကိဳက္တဲ့ ဆရာသိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ စာအုပ္ေတြအေၾကာင္း၊ ကြၽန္မမွာ သူ႔ကို ေျပာျပလို႔ မဆံုးႏိူင္ေအာင္ကို ႐ွိေနခဲ့တယ္။ သူ အလုပ္ပင္ပန္းလို႔ အိပ္ခ်င္ေနမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ၊ ကြၽန္မ သူ႔ကို ရစ္ေနမိတယ္။

"အကို၊ အိပ္ခ်င္ေနၿပီလား။"
"အင္း"

ကြၽန္မေမးေတာ့ သူ႔မွာ ဟန္ေဆာင္ၿပီးေတာင္ မျငင္းႏိူင္႐ွာေတာ့ဘူး။ ေတာ္ေတာ္အသဲယားဖို႔ေကာင္း တဲ့ လူပါပဲ။

"ေရႊရည္ေလ၊ အကို႔ကို အရမ္းခင္တယ္ သိလား။"
"အင္း"

ဟုတ္တယ္။ ဓာတ္ပံုထဲမွာ ဆံပင္အ႐ွည္ႀကီးနဲ႔ အေၾကာတင္းတဲ့ပံုစံေပၚက္ေပမယ့္ တကယ္တမ္း စကားေျပာၾကည့္ေတာ့ အကိုဟာ လူတစ္ဘက္သားေပၚမွာ အနစ္နာခံတတ္တဲ့ စိတ္မ်ိဳး႐ွိတဲ့လူဆိုတာကို သိလိုက္ရတယ္။

"ေရႊရည္ကို စကားမ်ားတယ္လို႔ မထင္ဘူးလား။"
"အင္း"

ဟိုက္..ဒီလူေတာ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔.. ကြၽန္မေျပာသမ်ွ အကုန္ အင္း လိုက္လုပ္ေနေတာ့တာပဲလား။ အင္းေလ..အေတာ္အိပ္ခ်င္ေန႐ွာမွာေပါ့။ သူ႔ခမ် အလုပ္ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ထားရတာမွတ္လား။ ကြၽန္မတို႔ကေတာ့ အိပ္မရပါဘူး။ မိုးမလင္းမခ်င္း အလုပ္လုပ္ေနရဦးမွာ။

"အင္း၊ အဲဒါဆိုလည္း အကို အိပ္ခ်င္အိပ္ေတာ့ေနာ္။"
"အင္း"
"ေရႊရည္ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္။"
"အင္း"

ကြၽန္မဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အကိုအေၾကာင္းေတြးမိတယ္။ အခုအခ်ိန္ အကိုနဲ႔ကြၽန္မ ေတြ႔ခြင့္ရႏိုင္မယ္ဆို ေတြ႔ခ်င္ပါရဲ႕ေလ။ ကြၽန္မနားမွာ အေပ်ာ္အပါးတစ္ခုအတြက္ အေယာင္ေဆာင္ေရာက္ေနတဲ့ ေယာက်ာ္းေတြကို ကြၽန္မ သိပ္မုန္းပါတယ္အကိုေရ...။
ဒီလိုနဲ႔...သိပ္မၾကာခင္မွာေပါ့ ကြၽန္မနဲ႔အကိုဟာ facebookေပၚမွာပါ သူငယ္ခ်င္း ေတြ ျဖစ္လာၾကပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အကို႔ရဲ႕အေကာင့္က အသစ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ အကိုအရင္က ဘာလုပ္ခဲ့လဲ ဆိုတာေတြကို ကြၽန္မၾကည့္မရဘူး။ ထားပါေတာ့ေလ။ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္လည္း အကိုရဲ႕အတိတ္ေတြကို သိပ္မသိခ်င္ခဲ့ပါဘူး။ လတ္တေလာ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ အဆင္ေျပေျပ စကားေျပာျဖစ္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကြၽန္မအတြက္ လံုေလာက္ပါတယ္ေလ။
---------------------------------




အခ်စ္သည္ မည္သို႔နည္း???Onde histórias criam vida. Descubra agora