I Didn't Know I Am Captured

Chapter (39) BE MY...

PEACHIE

Madaling araw na pero wala parin 'yung lalaki na 'yun!

Maaga talaga ako umuwi para maabutan ko sya dito sa bahay at sigawan na wala syang kaparatan na ipag sabi sa iba na...

"Her hopeless wife, What a shame."

Napa upo ako sa sofa at ginulo ang buhok ko!

"Ugh!"

Kahit anong gawin ko ay hindi parin umaalis sa isip ko ang sinabi nang babae kanina!

Hindi nya alam kung gaano ko 'kinontrol ang sarili ko para hindi sya linungin at sabunutan doon sa resto na maraming tao.

Ang kapal talaga ng mukha ha! Sinabi nya pa talaga nang harap-harapan!

At yung magaling na lalaki! Aba! Pinag sabi nya pa talaga na ganon ako?!

Matatangap ko pang sabihan nya ako nang ganon, harap-harapan pero h'wag naman yung ibang tao na mag sabi sakin nun. Dahil hindi ko 'yun matatangap!

"H'wag na h'wag lang mag papakita ang babaeng 'yun saken. Kasi hindi ako mag dadalawang isip na hindi sya saktan!" sigaw ko.

Kanina pa ako na ligo, nag babad ako da shower at sa bath tub para lang makalimutan ko yung narinig ko.

Nag gym na 'din ako dito sa bahay. Oo, may gym dito. Kanina ko lang nalaman. Hindi ko pa kasi nilibot ang bahay at binuksan ang mga kwarto.

Nilibang ko na ang sarili ko sa lahat na bagay pero hindi parin talaga umaalis yung boses nang babae!

"Isumbong ko kaya si Wendon sa parents ko?"

I released a heavy sigh at umiling.

Ako mag susumbong!? Never. Never. E, wala naman silang pakialam sakin. Kapag nag sumbong ako, ako pa mismo ang lalabas na masama.

Tumayo ako at pumunta sa kusina para uminom ng tubig. Matapos uminom ay pinakalma ko ulit ang sarili ko.

Hinawakan ko ang dibdib ko. Kanina pa 'to bumibigat. Kanina pa bumibigay ang dibdib ko dahil sa narinig ko. Sobrang bigat na hindi ko na talaga kaya.

Lumapit ako sa table at umupo doon mismo. I cross my legs at yumuko. I close my eyes. Tuwing pumipikit ako ay palagi kung nakikita ang pangyayari kanina sa resto.

Fuck! Bat ganon!? Imahe nilang dalawa ang nakikita ko! Yung babae talaga e! Yung babae talaga ang gusto kung saktan.

"Her hopeless wife, What a shame."

"Tangina!"

Hindi ko na malayan na lumuluha na pala ako.

Kanina ko pa pinipigilan na h'wag umiyak.

Kanina ko pa kinukumbinsi ang sarili ko na hindi ko dapat iyakan ang salitang iyon. Because I know my self. I know that I'm not a hopeless wife.