My Boyfriend

21

21

"Gabriela... Do you recognize me?"

Medyo sumasakit ang ulo ko at hirap na hirap akong dumilat ng mata.

"Ugh..." Sabi ko at napahawak sa ulo.

"Headache?" Rinig kong tanong ng aking katabi.

Alam ko na kung nasaan ako. Alam ko rin na nahimatay ako kaya eto, nasa ospital.

"J-Jin... " pagbanggit ko sa pangalan niya at dinilat na ang mata ko.

"Yes? Do you want something?" Agad niyang tanong at napatayo sakanyang kinauupuan.

"Bakit..." Pagtatanong ko at alam ko naman na na-gets niya ang bakit ko.

"You overthink too much that's why." Simpleng sagot niya at hinawakan ang kamay ko. "Do you need anything? Should I call a doctor? Tell me." Medyo nag-aalala niyang sabi.

"Ayos lang ako!" Magiliw kong sabi para hindi siya mag-alala. "Wag kang OA ah? Ayos lang ako."

Huminga siya ng malalim at umiling iling.

Hays... Sobra ko bang iniisip ang nangyari sa room na halos himatayin ako? Ang saklap naman non.

Lumingon lingon ako para hanapin sana si nanay.

"Si nanay?" Pagtatanong ko dahil hindi ko siya makita.

"She's talking to your doctor..." Sabi niya. Bigla ko naman naramdaman ang pagka higpit ng hawak niya sa kamay ko kaya napatingin ako sa kamay ko.

I never imagine myself na may kahawak na kamay sa ibang lalaki. I only imagine my future with Jiro pero nauwi sa wala lahat ng iyon.

Napangiti ako sa loob loob ko dahil sobra akong nagpapasalamat sa langit dahil binigyan nila ako ng isang kaibigan na tulad ni Jin.

Hinawakan ko ang kamay niya na nakahawak sa isa kong kamay kaya napa diretso ang tingin niya saakin.

"Uulitin ko... Ayos lang ako..." Mahinahon kong sabi. "Wag ka mag-alala please? Baka maloka ka." Pag bibiro ko.

"What if, it will happen again? I can't help it but to worry! I'm not stupid that I will just watch you there, falling down to the floor and act like I didn't see anything!"

Napataas naman ako ng kilay sa sinabi ni Jin. Aba aba!

"Mahal mo talaga ako." Natatawa kong sabi at niyakap ang leeg nito dahil nakaupo siya sa tabi ko at ako naman ay nakahiga sa hospital bed.

"Hey! I can't breath!" Nagrereklamo niyang sabi kaya pinakawalan ko siya.

Ngumiti ako ng nakakaasar dito.

"Maayos lang ako bespren! Kaya chill ka lang diyan!" Sabi ko dito at ngumiti ng malapad.

"Okay okay fine! You win!" Natatawa nitong sabi kaya lalong lumapad ang ngiti ko.

It's really better to see him smiling than seeing him worried about me.

Naramdaman kong kumirot ng onti ang ulo ko pero hindi ko pinakita ito kay Jin dahil mag-aalala lalo siya.

Nakauwi na rin ako after ng ilang oras galing ospital. Pu-puwede na rin naman.

Ang bilin saakin ni nanay wag daw muna ako pumasok bukas. Sabi ko tuloy sa sarili na dapat lang para medyo makapag refresh ako dahil sa nangyari.

Ang sabi naman ng doctor saakin dapat daw umiwas ako sa pagiging stress at kailangan kumain ng gulay at prutas dahil hindi na daw ako ganon ka healthy kaya isa daw yon sa mga dahilan kaya ako nahimatay.