No More Ignorance (BOOK 2)

Chapter 4

ELISA

"That's all for tonight. Thank you. See you at the fashion show later." I announced.

Sabay sabay silang tumayo at pumalakpak before I dismissed.

Maya maya pa ay isa isa na silang lumapit at nakipa-kamay sa'kin. Willing ko naman 'yong tinanggap. Naging maayos ang takbo ng meeting namin sa loob ng dalawang oras.

"Thank you so much, Miss Escalante. I'm Rose Dela Vega. You did a great job! I'm looking forward to our partnership. Hopefully, ay mapili mo ako." She said.

I smiled at her. I can see that she's a professional when it comes to commercial enterprise.

"I'm looking forward too, Miss Dela Vega," I answered.

She smiled at me.

"Thank you."

Sabay nag-paalam na ito. They all want me to accept their proposals for the business that will be established by next year, here in the Philippines.

"Thank you," I said to them.

Napalingon naman ako sa dati kong asawa na nakatayo lang at titig na titig sa'kin. Akala ko nga ay lalapit din siya sa'kin, buti na lang at 'di siya nag-aksaya pa ng oras. That's better.

I completely ignored him.

"Darling, maiwan muna kita dito. May kakausapin lang ako." My dad said.

"Dad, sasama na 'ko—"

"You need to face him."

"But dad, ayoko!" I hissed.

He smiled at me.

"I know you can do it."

"See you later darling." And he left me.

Naiwan akong naka-nga nga habang kami lang dalawa ng dati kong asawa ang natira dito sa loob.

"Bwisit."

Aalis na ko—

"Elisa."

"Elisa."

Stop it!

Taas noo na hinarap ko siya at pumunta ako sa puwesto ko kanina. Inayos ko ang bag ko para maka-alis na.

He went to my place and stopped what I am doing.

I looked at him.

"Do you need anything?" Mataray kong tanong sa kanya.

I saw him gulped.

He was stunned, huh?

Malamig ko siyang tiningnan.

"Mr. Saavedra, may sasabihin ka ba? I don't want to waste my time." Mataray na sabi ko.

Pinagpatuloy ko ang pag-aayos ng mga gamit ko.

"You've changed." I stopped.

Naiwan ang tingin ko sa hawak ko sabay tingin ko sa kanya.

"'Yan lang ba ang sasabihin mo sa'kin?"

Hindi siya naka-sagot agad sa tanong ko. Nag-sukatan kami ng titig hanggang sa siya ang unang sumuko.

"Wala ka naman palang sasabihin na importante. You waste seconds of my life Mr. Saavedra." I said.

Nagulat siya sa sinabi ko at nag-iwas ng tingin. Tinitigan ko siya at bumalik ulit sa ginagawa ko.

"I have to go."

Kinuha ko na ang gamit ko at nag-lakad na pero humabol siya at pinigilan ako.

What the hell?!

Inis na humarap ako sa kanya.

"What?" I asked.

"Let's talk."

"We've already talked Mr. Saavedra."

"No, not like that. I want us to talk about what happened—"

"Sorry Mr. Saavedra, pero wala akong oras para pag-usapan ang nangyari noon. Nakaka-suka kasi kapag ipa-paalala mo pa sa'kin."

Hindi siya naka-sagot muli. Sapul na sapul siya sa mga sinabi ko. Actually kanina pa nga. Kung nakakamatay lang ang mga parinig ko kanina, baka wala na siya sa harapan ko. At 'yon ang gusto kong mangyari ngayon, ang mawala siya sa harap ko.

"Business ang pinunta ko dito at hindi ikaw. I was actually surprised that you're here. Ang akala ko kasi, mga IMPORTANTENG tao ang makakaharap ko. Well, some of them were. But you? Hindi ka importante sa'kin. Or should I say, hindi na." Sabi ko.

Ilang segundo kaming nagka-titigan. Ipinakita ko sa kanya kung gaano ako kagalit sa mga nangyari.

"May sasabihin ka pa?" Tanong ko.

Hindi siya sumagot. He was silenced at parang wala siyang masasabi.

"Kung wala ka ng sasabihin aalis na ko—"

"You left me." He whispered.

Hinarap ko siya at bahagya akong tumawa.

"Obviously," I answered.

He just stared at me.

"You left me without my consent—"

"So kailangan ko pa palang magpaalam sa'yo? Ganon ba?—"

"That's not what I—"

"Sana nga pala nagpa-alam muna kami. Pero sumunod ka ba? Hindi Dominic. Hindi mo man lang ako sinundan noon matapos ko kayong makita ng malandi mong kabit." I said.

Ang kapal ng mukha niya para sabihin sa'kin na dapat ay nag-paalam muna kami. Anong gusto niya? Nagpa-pirma muna ako sa kanya ng waiver para wala siyang pananagutan sa paglayas namin? What a jerk.

I looked at him.

"We're annulled, Dominic. At wala ka ng karapatan noon sa'kin. Ang galing mo din 'no? Na-uto mo 'ko dahil sa pagiging bobo ko noon. I taught it's just a paper about my work, but I was wrong. Naisahan na pala 'ko. Siguro ang saya mo noon? Baka nga nagtatalon ka pa sa tuwa at kinama mo pa ang babae mo."

He shook his head.

"Elisa, let me explain—"

"What? Hindi naman kita pinipigilan. Ang dami mo pa kasing sinasabi hindi mo 'ko diretsuhin."

"I'm scared..."

"Scared of what? Natatakot ka? Na ano? Na hindi ko na ipapakita sa'yo si Eric? Don't worry, makikita mo pa din naman siya. I'll let you since you're his father. Ayokong magalit sa'kin ang anak ko." Sabi ko.

"I know that Elisa. I'm asking for your forgiveness—"

"Forgiveness?! What's that for? Akala ko ba explanation?" I asked sarcastically.

"Elisa—"

Humakbang ako palapit sa kanya at sinabi ang mga salitang gusto ko ng bitawan kanina pa.

"This is not my revenge Dominic. I'll just show you what you had lost. I want you to regret what you did to me, while I am doing nothing." I said.

Ng hindi siya sumagot ay tumalikod na 'ko. 

"And I regret that I'd lost you, Elisa."

"Liar."