No More Ignorance (BOOK 2)

Chapter 42

ELISA

Cherish?

Inalis ko agad ang mga braso niyang nakapulupot sa'kin.

"Baby..."

"Ano ba?!" Napalakas ang tulak ko kaya na-outbalance siya.

Parang automatic ang mga paa ko at nilapitan siya.

"S—Sorry. Ikaw kasi! Bakit ka ba yakap ng yakap, huh? Diba sabi ko 'wag ka ng—" Napatigil ako sa panenermon sa kanya ng makita ko siyang ngiting-ngiti sa'kin.

Para siyang tanga.

"What?" Tanong ko habang naka-kunot ang aking noo.

"I realized... You still not fully changed." Mas lalong nangunot ang noo ko sa sinabi niya.

What does he mean? Bakit? Dahil ba nag-sorry ako?

"What are you talking about?" Tinalikuran ko siya at inasikaso ang luto ng caldereta.

"I saw it."

Hindi ko siya pinansin at nag-handa na lang ako sa mesa. Bahala siyang dumaldal diyan.

"You still care for me." Muntik ko ng mabitawan ang mga pinggan na hawak ko.

Ano daw?

"Pardon?" Inilapag ko ang mga pinggan sa mesa at hinarap siya.

"You heard it."

"Oo narinig ko. Pero gusto ko lang i-clarify. Care? Saan mo na naman napulot 'yon Dominic? Sa basurahan? Kasi itinapon ko na 'yon dati pa." I crossed my arms.

Nginisian niya lang ako.

What the?! Nang-aasar ba ang isang 'to?! Puwes, hindi na 'ko madadala sa mga pangisi-ngisi niyang 'yan!

"San ko napulot? Dito lang din."

Okay, tatawa na ba 'ko?

"I'm not joking here—"

"And I'm not." Nagsukatan kami ng tingin bago siya ang unang sumuko.

Umupo siya at yumuko.

Napatitig ako sa itsura niya. Parehas na parehas sila ng ikinikilos minsan ni Eric.

Maya-maya pa ay inihilig niya ang ulo niya sa mesa.

"I'm hungry." Maktol niya habang nasa ganoong posisyon.

"Eh 'di kumain ka." Inilapit ko sa kanya ang plato.

"Oh, kumain ka na. Gutom ka na diba?" Sabi ko at akmang iiwan na siya ng hilahin niya bigla ang braso ko at parang bata na niyakap ako sa bewang at sumubsob sa'kin.

Nataranta ako sa ginawa niya.

"Dominic! Ano ba?! Bitawan mo 'ko!" Panay ang pagpupumiglas ko.

Pero katulad ng dati. Ganoon pa rin. Ang bigat ng mga braso niya at para siyang ahas kung maka-lingkis. Bagay talaga sila ni Leslie.

"Let me go, Dominic!"

"Please baby... Let's eat together. Kahit ngayon lang. Kahit hindi na bukas. Please." Nag-angat siya ng tingin sa'kin.

This. is. so. awkward. and. so. annoying.

Nag-iwas ako ng tingin.

"Please mama... Let's eat together. Kahit ngayon lang. Kahit hindi na bukas. Please."

Biglang rumehistro sa'kin ang mukha ni Eric.

I closed my eyes.

Ano ba 'tong nangyayari sa'kin?

👔👗

"Can I have one again?" Napatigil ako sa pagkain ng ilapit sa'kin ni Dominic ang plato niya.

Said na said ang plato niya. Nakaka-tatlong kanin na nga siya.

"Dominic nakaka-inis ka na. Ang lapit lapit lang ng kanin sa'yo hindi pa ikaw ang kumuha." Sabay irap ko.

"It's because... you gave me the exact amount that I want."

Napa-irap na lang ako ulit. Magpapalusot pa eh.

"Akin na!" Padabog kong kinuha ang plato niya at nilagyan 'yon ulit ng kanin.

May pa-amount amount pang nalalaman!

Inabot ko na sa kanya ang plato.

"Thanks." Nagawa niya pang ngumiti kahit inis na inis na 'ko sa kanya. Para akong may paslit na kasama!

Pinagmasdan ko siyang kumain. Hindi pa din naman nagbabago ang eating habits niya. Alam ko pa din kung gaano siya karami kumain.

Nadako ang tingin ko sa mesa. Ang daming mumu!

"Dominic, pwede 'wag kang mag-kalat?" Napatigil siya sa pag-subo.

"Huh?"

"Ang kalat mo pa rin kumain!" I hissed.

"You know me. I became like this when every time you cook like a pro." Sabay kindat niya.

Bigla akong may naisip na kalokohan.

"Masarap?" Tanong ko.

"Yeah. Rating this from 1-10, I'll give you a perfect score, baby."

"Thank you. But I want to be honest with you Dominic."

"What is it?"

Uminom muna ako ng tubig.

"You ate a dog's meat. Congrats!"

Napaatras siya bigla.

"WHAT?! ARE YOU FUCKING SERIOUS?!"

"I AM."

"No..." Bigla siyang pumunta sa lababo at doon pilit na sumuka.

Ngiting-ngiti ako habang pinapanood siya.

Bagay lang sa'yo 'yan.

Tawang-tawa ako habang pinapanood siya. Uto-uto na pala siya ngayon.

Maya-maya pa ay tumigil na siya sa kaka-suka kahit wala namang lumalabas sa bibig niya kung hindi sunod-sunod na mura.

"Stop what you're doing Dominic. Baka 'yan pa ang ikamatay mo kakasundot diyan sa lalamunan mo."

Hinarap niya 'ko. Lalo akong natawa ng makita ko ang itsura niya. Oh my god! His face is so red! Hahahaha!

"Why are you laughing?! Are you happy?! And what the fuck?! Kailan ka pa natutong kumain ng aso?! Don't tell me, our son loves to eat—"

"I WAS JUST JOKING."

He stopped.

"What?"

"It is not dog meat."

Nasapo niya ang mukha niya at sinabunutan pa ang sarili niya.

"FUCK! IM STUPID!"

I smirked.

"Glad you know."

"You..." Akmang lalapit siya sa'kin pero inunahan ko na siya.

"How's the feeling? Being betrayed?"