A letter that changed my life.||Voltooid||

3. Een brief

Na mijn hele ochtendroutine te hebben verricht loop in het huis uit richting de bushalte.

(Ochtendroutine ; Opstaan, douche, omkleden, tandenpoeten en het huis uit)

Net waneer ik wil kijken waneer de bus komt zie ik dat het al komt aanrijden.
Gelukkig dan hoef ik niet te wachten.

Waneer de bus stopt, stap ik in waarna ik de buschaufeur groet en incheck.
Ik ga achterin zitten en zet mijn oortjes in mijn oren waarna ik mijn muziek op het hard zet.

Even weg van de buitenwereld.

---

Op school aangekomen vallen de krullen van Zaineb meteen op.
Waneer ze me ziet rent ze half naar mij toe waarna ze me in een knuffel trekt.

"Ik heb je gemist" hoor ik haar zeggen.
Lachend duw ik haar van me weg.
"Het waren maar 2 dagen hoe kan je mij hebben gemist"

"Ewa, jij bent speciaal"
"Wat heb je trouwens in de weekend gedaan?"

"Niks bijzonders" antwoord ik haar vraag "Jij"

Ze kijkt me lachend aan wat meteen aangeeft dat ze iets leuks heeft gedaan.
"Ik ben samen met Walid naar Paris geweest"

Walid is Zaineb's verloofde en als het goed ik zijn ze nu 2 jaar bij elkaar.

Ze begint te vertellen over de dingen die ze heeft gedaan terwijl wij naar binnen lopen en ik geniet terwijl ik naar haar luister, alsof ik het zelf heb meegemaakt.

---

Na mijn laatste les ook te hebben gehad loop ik met Zaineb de trap af naar beneden.

"Ga je wat doen?" vraagt ze me.
Ik schud mijn hoofd.
"Nee, ik ben vandaag vrij"

"Saffi (oke, isgoed) je weet wat dat betekent toch?"
Ik knik.
"Yallah (kom) laten we meteen de bus pakken"

Ik trek haar mee de trap af.

Buiten op het schoolplein valt mij meteen het witte grote Range Rover op.
Er staat een jongen tegen aangeleund die te veel op Diar lijkt.
Ik zie het niet goed omdat hij een zonnebril opheeft.

Ik nageer het en loop samen met Zaineb verder.
Mijn hoofd richtend op de grond wil ik langs hem lopen, maar hij roept me.

Ik draai me om en kijk hem aan.
"Wie ben jij?" vraag ik alsof ik hem niet ken.

Zomaar komt hij naar mij school toe terwijl ik gister nog duidelijk heb gezegd dat ik hun alle 3 niet meer wou zien.

Het is maar dat ik voel dat iedereen kijkt anders had ik hier echt gewoon lopen schreeuwen.

"Ik heb een brief voor jou" zegt hij, mijn vraag nagerend.

"Welke brief?"

Ik hoor Zaineb naast mij zachtjes lachend.
Zij denkt natuurlijk weer meteen anders.

Hij overhandigt mij het briefje.
"Pas openmaken als je alleen bent, want er zitten dingen in die jij alleen mag weten" zegt hij nog waarna hij zijn auto instapt en wegrijd.

Ik kijk toe hoe hij wegscheurt en draai me dan om naar Zaineb die vragend van de brief naar mij kijkt.

"Maak open" zegt ze dan.

"Nee. Je hebt hem zelf gehoord. Openmaken waneer ik alleen ben" antwoord ik droog waarna ik haar meetrek richting de bushalte.

Net voor het bushalte trekt ze zich los.

"Ik ga niet meer mee. Wij zijn vriendinnen en jij houd verborgen wat er in die brief zit!"

Geschrokken kijk ik haar aan, maar al snel verandert mij blik ook.

"Ga dan maar. Ik ga niet zeggen wat er in die brief staat. Doei"
Ik laat haar staan en loop langs haar heen naar het bushokje.

Diar heeft gezegt dat er dingen in zitten die alleen ik mag weten,  dan ga ik het niet met Zaineb of iemand anders delen.

---

Thuis aangekomen hang ik mijn jas en tas op waarna ik de woonkamer inloop met de brief in mijn hand.

Ik neem plaats op de bank en pak de brief erbij.

Waneer ik de brief in mijn handen heb voel ik mijn hart kloppen.

Ik vouw hem open en lees de eerstd zin.

Hey zusje,

Hij hart begint sneller te kloppen en mijn hoofd bonkt, tranen prikken in mijn ogen en weer lees ik die zin.

Hey zusje,

Deze brief heeft mijn broer geschreven!
Ik herken zijn handschrift uit duizende!

-

Bij genoeg stemmen ga ik verder!