Voor wat maak ik me eigelijk zorgen?
Moussa is alleen mijn man omdat ik een tussenjaar nodig had van school.Ik hou niet van hem en hij houd niet van mij.
Hij is getrouwd met mij en verder niks.Over 3 jaar zijn we gescheiden en vind ik wel de ware Insha'allah...
Met deze gedachten doe ik de deur open.
Ik zie Moussa met een meisje in bed liggen.
Moussa die boven haar hangt,ligt."Hey" groet ik alsof er niks is en pakte uit mijn koffer mijn pyjama.
"Wie is dat?" hoorde ik het meisje fluisteren in het engels.
"Nog een ronde?" vraagt hij haar, haar vraag nagerend.Tfou een beetje schaamte kan toch wel.
Ik hoorde het meisje kreunen en snel pakte ik mijn spullen bij elkaar.In de douche luisterde ik even naar hun en al snel glijden de tranen naar beneden.
Snel kleed ik me uit waarna ik onder de douche stap.Ik weet niet waarom ik huil.
Huil ik omdat ik een broer en zus heb of om wat er nu gebeurt op MIJN bed met MIJN man.-Niet jouw man, verbeter ik mezelf snel.-
Ik denk dat ik om beiden huil.
Ik sluit mijn ogen en geniet wat het warme water dat over me heen glijd.-
Na het douchen kleed ik me om in een kort pyjama jurkje.
Ik droog mijn haren en vlecht het in.
Waneer ik weer mijn kamer inloop zie ik dat het meisje er nog steeds ligt.Moussa is van haar af en zit op zijn telefoon.
Snel slik ik de brok weg en loop verder de kamer binnen.Waneer ik zie dat het meisje slaapt schud ik haar ruw wakker.
"Opstaan eh hoer. Ik wil slapen" zeg ik dan in mijn gebroken engels.Ik hoor Moussa lachen?
Vieze hond dat hij is.
Het meisje zucht geïriteerd."En jij bent? Zijn nieuwe hoer?" zegt ze met een oog open.
Wollah deze hé!
Ik trek haar van haar haren het bed af.
"Wat denk jij!" schreeuwt ze boos mijn kant op.
Ze staat op en wilt mij aanvliegen maar Moussa is haar voor.
"Niet haar aanraken. Ja?"
Ik nageer hun beiden en kijk naar het bed.Ik ga hier dus niet in slapen.
Uit de kast pak ik een nieuw dekbed etc en Moussa en het meisje lopen het hotelkamer uit nadat ze hun hebben aangekleed.-
Na alles te hebben gewisselt heb ik toch nog steeds het gevoel dat het vies is.
Ik nageer het gevoel en ga stap in het bedje.Ik draai me om zodat ik uit het raam kan kijken.
Ik geniet van het uitzicht totdat ik de stem van Moussa hoor."Slaap je?"
Ik draai me half om naar hem.
"Waarom huil je?"
Snel veeg ik mijn tranen weg aan het deken.
Heb sierieus niet eens gemerkt dat ik aan het huilen was.Waneer Moussa het bed in wilt stappen geef ik hem een stop teken.
"Ga eerst douche. Ik heb net alles verwisselt"
Hij doet wat ik vraag en loop de douche ik.Na een tijdje komt hij er weer uit en heeft hij alleen een handoek om zijn middel.
Zijn haren zijn nat en zijn tatoeage is weer te zien.
Gek genoeg boeit de tatoeage me helemaal niet meer en draai ik me weer op naar het raam.Een tijdje later voel ik de bed inzakken.
"Wollah sorry. Ik heb een fout gemaakt,maar..""Welke fout? Ik ben niks voor jouw en je mag je behoeftes heus wel kwijtraken bij een meisje" ontbreek ik hem snel en probeer niet mijn stem te laten trillen.
Moussa zucht.
"Hoe was het bij je ouders" verandert hij van onderwerp.
Ik haal mijn schouders op.
"Ik heb een broer en zus" zeg ik dan zo zacht dat ik het zelf bijna niet hoor.Ik draai me niet om naar hem maar vestigde mijn blik op iets buiten en probeer niet te huilen.
Het lukt niet en de eerste tranen vallen naar beneden."Yous?" ik voel zijn hand op mijn zij.
Ik reageer niet waardoor hij zucht.
"Wil je praten? Je kunt mij vertrouwen."Ik laat het los en begin gewoon hard te huilen waardoor ik binnen no time in Moussa's armen lig.
Hij begint te wrijven over mijn rug en ik die zit er maar wat losjes bij.
"Wil je praten?"Ik reageer niet en hij blijft verder stil wat FK goed voelt.
Op een gegeven moment voel ik mezelf wegzakken en val ik in slaap.-
Ik wil deze verhaal afronden aan het eind van de zomervakantie, maar ik zie dat ik echt tt weinig lezers heb hmmm....
JE LEEST
A letter that changed my life.||Voltooid||
Teen FictionMijn 2e boek; ©A letter that changed me life, Je werkt in een restaurant, als afwasser. Je woont alleen, omdat je ouders en broer er niet meer zijn. - Dat is wat jij in je hoofd hebt-, totdat er op een dag iemand op je werk langskomt. Niet geloven...