A letter that changed my life.||Voltooid||

53.

1/2
Hoe hij zat op die stoel, en hoe hij Diar's hand vastpakte was gewoon hartverwarmend.

Hij is zo bezorgd, overbezorgd over zijn broer.

Hij, Moussa, die laat mij denken aan Said.

Flashback
"Gaat alles goed?"
Ik knik, maar toch laat Said niet los.
Ik snuif mijn neus en glimlach "Echt, je kan gaan. Heb alleen griep"
Hij schud zijn hoofd. "Nee, ik blijf vandaag thuis"

"Je kan echt aan. Mama is toch thuis als ik iets nodig heb"
Weer schud hij zijn hoofd. "De laatste keer dat jij met griep in bed lag belandde je in het ziekenhuis. Ik wil niet dat dat nog is gebeurt"

Gelijk, laats had ik zo een hoge temperatuur dat ik met spoed naar het ziekenhuis werd gebracht.

"Het is niks. Het was niks" probeer ik hem te overtuigen.

"Ik ga toch niet" glimlacht hij "laten we gewoon een spelletje spelen"
Ik knik uiteindelijk "Vertel welk spel"

Na een tijdje had hij honger "Ik heb honger. Wil je ook eten?"

Ik schud mijn hoofd. "Nee dankjewel"
"Ik bestel gewoon iets, je moet eten"

Zonder dat ik ook nog maar iets kon zeggen pakte hij zijn telefoon en belde.
Hij nam de bestelling op en niet veel later rende hij bijna naar beneden waarna hij vervolgens hijgend- niet veel later- weer mijn kamer binnenliep.

"Eten" glimlachte hij en hield het tasje omhoog.

Hij hielp mij met eten, hij wou niet dat ik iets deed. Hij zou alles doen zei hij.

Hij sliep en deed alles naast mij.
Mijn moeder had ik die dag niet eens gezien.

Hij deed alles.

Einde flashback.

Said was er altijd, altijd als ik hem nodig had. Ik kijk naar Moussa: tuurlijk Diar die daar ligt is niet hetzelfde als ik die in bed lag met griep, maar toch zie ik in Moussa's ogen precies hetzelfde blik die ik heb gezien ,destijds, is Said ogen.

Hij is bang dat er nog wat erger kan gebeuren.

Ik sta langzaam op, ik denk dat Moussa wel is met hem alleen wilt blijven.

"Ik ga thee halen. Wil je ook"

Hij draait zich weer om naar Diar "Nee, dankjewel"

Ik knik ook al weet ik dat hij het niet ziet en loop vervolgens de kamer uit.

Langzaam loop ik richting de kantine waar ik vervolgens geen thee, maar een fles water haal.

Het geld dat ik krijg met het huren van het huis van 'mijn ouders' is om van te leven.

Maar nu ik ook werk in Said's bedrijf. -Mijn?- zal ik zeker een hogere maandinkomen verwachten.

Maarja.

Aangezien ik nog niet lang weg ben besluit ik naar buiten te lopen waar ik vervolgens op een bankje ga zitten.

"Sorry mevrouw, u broer en ouders hebben het niet gehaald"

Nu ik hier ben zie ik alles voor mij weer gebeuren.

Ik slik mijn tranen in.
Niet nu huilen.

Waarom zijn zij terug en Said niet. Waarom?

Hun schuld. Hoezo...?

Wanneer ik Moussa de ziekenhuis uit zie lopen kijk ik meteen weg.
Ik wil niet dat hij mij zo ziet.

~•~

Langzaam voel ik een hand op mijn schouder waardoor ik opkijk.
"Yous. Ik dacht dat je weg was." zucht hij opgelucht.

Ik schud langzaam mijn hoofd "Ik heb je gezegd dat ik vandaag bij je zou blijven"

"Je was, nogal lang weg. Ik maakte me zorgen"

Ik sta op "Sorry" mopper ik zacht "Gaan we terug naar binnen?"

~•~

"Meneer alsjeblieft verlaat deze kamer!" roept de zuster nu geïriteerd.

Ik leg mijn hand op Moussa's arm "Moussa. Kom"

Hij draait zich om naar mij, kijkt mij aan en trekt dan zijn hand los van de de zuster waarna hij de kamer uitloopt.

Hij loopt langs mij heen en gaat dan tegen het muur iets verder op staan.

Langzaam loop ik naar hem toe.

"Precies hetzelfde. Precies hetzelfde als bij Zain"

Ik ga naast hem staan.

"Zain. Wie is dat dan" vraag ik hem, mijn blik gevestigd op het poster dat tegenover mij hangt.

"Zain. Mijn broertje"

Ik kijk hem aan en zie meteen dat hij zijn tranen inhoud.

"Waar is hij nu?" vraag ik hem na een tijd stilte.

Hij kucht "Op een beter plek als hier hoop ik. Bij suhaan wat'3aal"

Hij.. hij heeft zijn broertje verloren, tuurlijk.

Diezelfde zuster als net komt de kamer van Diar uitlopen.
"Meneer. Mevrouw"glimlacht ze "Het was niks. Meneer is nu wakker"

Een glimlach siert mijn mond en voordat ik het weet heb ik mijn handen om hem geen geslagen.
"Ik zei het toch. Ik zei dat het goed komt met hem!"

•~•